Is this... love? (ΥΠΟ ΔΙΌΡΘΩΣΗ)

Κεφαλαιο 18

Το δωμάτιο αρχίζει να γίνετε ακόμα πιο κρύο, όσο τα λεπτά κυλούν, το δωμάτιο μοιάζει όλο και πιο μικρό σιγά- σιγά.

<< Ξέρω πως δεν θες καθόλου να το κάνεις, αλλά πρέπει, για να σε βοηθήσω να βρεις αυτόν τον άνθρωπο, αν μπορείς να τον πεις άνθρωπο μετά από αυτό που σου έκανε, απόψε>>
<< Το ξέρω ότι πρέπει, απλώς ας ξεκινήσουμε, να τελειώνουμε γρήγορα, δεν μπορω να το σκέφτομαι άλλο, σας παρακαλώ>>
<<Ναι, θα σου κάνω κάποιες ερωτήσεις. Πριν πόση ώρα ή μέρες έγινε αυτό το συμβάν;>>
<< Πριν από μια με δύο ώρες>>
<< Που συνέβη;>>
<<Κάτω από το σπίτι, στο στενό, στο παλιό μανάβικο που έχει κλείσει>>

Ο διοικητής γράφει τις απαντήσεις της Κατερίνας σε ένα χαρτί.

<< Έχεις κάποιες υποψίες για το ποιος μπορεί να ήταν; Τον αναγνώρισες;>>
<< Δεν έχω ιδέα ποιος μπορεί να ήταν, αλλά κάπου ξέρω την φωνή του, μου είναι γνώριμη, αλλά δεν μπορώ να θυμηθώ που την έχω ξανά ακούσει>>
<< Ωραία, πες μου, είδες το πρόσωπο του; κάποια χαρακτηριστικά του, ίσως;>>
<< Φορούσε μαύρη ζακέτα με κουκούλα και τζιν με ζώνη, νομίζω το τζιν ήταν μπλε. Ήταν λίγο πιο ψηλός από εμένα και η ανάσα του μύριζε αλκοόλ, ήταν λίγο πιο Βάρης από εμένα, ένιωθα το βάρος του επάνω μου για μερικές στιγμές. Είχε καφέ σκούρο χρώμα ματιών, το παράτησα οταν κοιτούσα τον ουρανό, καθώς ήταν πιο ψηλός από εμένα>>
<<Μάλιστα, και τι ακριβώς σου είπε;>>
<< Με κόλλησε στον τοιχο και μου είπε ότι αν δεν κάνω ότι μου πει θα με σκοτώσει, συνέχισα να φωνάζω και μου κόλλησε ένα μικρό μαχαίρι στον λαιμό και αρχισε να με βρίζει. Φοβήθηκα πολύ τότε, ήξερα πως θα με σκότωνε αν δεν έκανα ότι μου έλεγε>>
<< Θα σου κάνουν κάποιες εξετάσεις αύριο, αλλά πρώτα μια αδιάκριτη, μα σημαντική ερώτηση. Χμ, είχες ξανά έρθει.. τόσο κοντά... με κάποιον; με το αγόρι σου ας πούμε; Ρωτάω γιατί αν ναι και μάλιστα πρόσφατα υπάρχει πιθανότητα οι εξετάσεις να βγουν λάθος>>
<< Οχι, πότε τίποτα και με κανέναν>>
<< Μάλιστα, όταν κατάλαβε ότι ήταν η πρώτη σου φορά τι έκανε;>>
<< Σοκαρίστηκε στην αρχή και με ρώτησε αν ήμουν παρθένα, όταν δεν απάντησα μου είπε ότι ήταν ακόμα καλύτερα που ήμουν, ήμουν τυχερή που είναι ο πρώτος μου γιατί πολλές θα παρακαλούσαν να είναι ο πρώτος τους>>
<< Μάλιστα, έλα μαζί μου έξω να μιλήσω στον από πάνω μου να κανονίσω το όλο θέμα>>

Η πόρτα ανοίγει και βγαίνει η Κατερίνα με τον διοικητή αντίκριζοντας τον Χρήστο και την κυρία Δέσποινα, η Κατερίνα τρέχει στην αγκαλιά τους, ενώ ο διοικητής πηγαίνει στο διπλανό γραφείο αφήνοντας την πόρτα ανοιχτή, δίνοντας τους την δυνατότητα να ακούσουν τι έλεγαν.

<< Κύριε, Νίκο έχουμε έναν βιασμό, μιας ανηλίκης, 15 στα 16 πριν δύο ώρες, κάτω από το σπίτι της>>
<< Ωραία, τι φορούσε;>>

Τα πρόσωπα τους χλομιαζουν και ξαφνικά η πόρτα του γραφείου κλείνει, χωρίς πια να ακούνε την συζήτηση.

<< Μόλις ρώτησε, τι φορούσε;>> Ρωτάει έξαλλος ο Χρήστος.
<< Ναι>> Η Κατερίνα νιώθει ένα κόμπο στο στομάχι της.
<< Δεν θα βγει θα σου πω εγω! >> Φωνάζει η κυρία Δέσποινα.

Μόλις δύο λεπτά μετά ανοίγει η πόρτα και βγαίνει ο διοικητής κοιτάζοντας με συμπόνια την Κατερίνα, ενώ από πίσω του ακολουθεί ο κύριος Νίκος.

<< Ελα εδώ μικρή. Αυτά φορούσες;>>
<< Μάλιστα>>
<< Λογικό το βρίσκω τότε>>

Εκείνη την στιγμή το πρόσωπο του Χρήστου γίνεται κόκκινο και πλησιάζει εξαγριομενος τον κύριο Νίκο.

<< Επειδή φοράει ότι θέλει, δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να την ακουμπάει ο καθένας  όπου θέλει! Δεν έχει σημασία το τι φορούσε! Σημασία έχει το ότι μερικοί δεν ξέρουν να κρατούν τα χέρια τους και όχι μόνο για τον εαυτό τους ή εκεί που τους επιτρέπεται!>> Τον αποστόμωσε εξοργισμένος ο Χρήστος.