SIRADAN

《2》

O gün hayatımın çıkmazlarını yaşadığım gündü.

Gözlerimi etraftaki siren sesleriyle açtığımda gördüğüm şeylerle
anlık şoka girdim. Etrafta ambulanslar , polis arabaları,etrafa toplanmış birsürü insan.Ve en önemlisi de araba paramparça
bir haldeydi.Çok kötü bir kaza yaşamıştık. Bir yandan arabadan
bizi çıkarırlarken arabada tek ben kalmıştım.Başımın acıdığını
hissederek elimi kafama götürdüğümde başımın kanadığını
anladım ama bunların hiçbiri umrumda değildi çünkü annem ve
babamın durumları daha ağıra benziyordu. Arabadan beni de çıkardıklarında annemle babamı hızlı bir şekilde hastaneye
götürüyorlardı. İzin alıp annemle birlikte ambulansa bindiğimde
anladığım kadarıyla durumu çok kritikti.Ona güç vermek için elini tuttuğumda bilinci açık değildi. Onu böyle görmek beni çok
üzüyordu. O hep güçlü bir kadındı. Gözlerimden yaş yağmuru
döküldüğü sırada annemi alnından öptüm. Ambulans çok hızlı bir şekilde hastaneye geldiğinde hemen sedyelerle annemle babamı
götürdüler.Onlarla birlikte içeri kadar koştum ama beni içeri almadılar. Benim onlardan başka kimsem yoktu. Onlara bişey olduğunu bile düşünmek istemiyordum.

İçeriye diğer ambulansla getirilen başka bir hasta daha vardı.
Hemşireler motor kazası olduğunu, bir arabayla çarpıştığını
söylediklerinde bizim kaza olduğunu anladım.Ayağa kalktım ve
çocuğun yakasına yapıştım . Ağlayarak onu omuzlarından sarstığımda hemşireler müdahale ettiler .Beni uzaklaştırdılar.
Aileme olanları kendime yediremedim.Bunu her düşündüğümde
mahvoluyordum. Eğer bu çocuk yüzünden aileme birşey olursa
onu yaşatmazdım.Gerçekten onu yaşatmazdım.

Annemler bir 15 dakikadır içeridelerdi ve bu beni gitgide endişelendiriyordu. Kapıda polis memurları belirdiğinde bana doğru geldiklerini gördüm ve ayağa kalktım.Benden olayla ilgili detay almaya gelmişlerdi. Bende hemen anlatmaya başladım.
Aslında anlatacağım pek de birşey yoktu . Çünkü kaza anında uyuyordum. Polislere " Ben kaza anında uyuyordum birşey görmedim memur bey " dediğimde bana kafasını sallayarak
" Anladım " dedi. "Peki başka kimden ifade alabiliriz" diye
sorduğunda bende " annem ve babamın durumu kritik ama
olayla ilgili bir çocuk daha var " dediğimde o motorcu çocuğun
götürüldüğü yeri işaret ettim.

Polisler oraya doğru ilerlerken ben de oturup beklemeye devam ettim. Hemşirelerden biri yanıma gelip kanayan başımı işaret ederek " Yaran biraz derine benziyor acıyor olabilir pansuman yapalım " dediğinde " Şuan hiçbir şey bu durumdan fazla canımı yakamaz " diyerek sert bir cevap verdim

Sevdiklerim kırmızı çizgimdi .Onlara birşey olmasını asla
kaldıramazdım.

YAZAR NOTU : Bomba bir bölümle geldim.Biraz kısa oldu
ama umarım beğenirsiniz . Sizi çok seviyorum .İyi okumalar❤️🌈😘🪐