අදුන් නයන 𓂀

𓂀 3 කොටස...

කාලය...කාලය කියන දේ නවත්තන්න බෑ කාටවත්ම...අපි හිතින් මතක වල හිරවෙලා අතීතෙ නැවතිලා හිටියත් කාලය ඉදිරියට යනවා...

එදයින්...ඒ කිව්වෙ එදා නසීමා යි එයාගෙ යාලුවො දෙන්න අතරෙ උන කතාවෙන් පස්සෙ මම එයා ලග වාඩි වෙන්න වත් එයා එක්ක කතා කරන්න උත්සාහ කරන්න වත් ගියේ නෑ...ඒත් පන්තිය ඇතුලට යද්දී හැමදාම වගේ එයා මගේ දිහා බලාගෙන ඉන්නව, පාඩම අතරෙ හොරාට සැරින් සැරේට මගේ දිහා බලනවා...එයා හොරාට බලනබව මම දකිනකොට එයා ලැජ්ජාවෙන් හිනාවෙන බව ඒ හීනි වෙන ඇස් වලින් පේනවා මට...පන්ති ඇරිලා යද්දී එයා මගේ දිහා බලල හිනා වෙන විදිය...ඇත්තටම මට කවදාවත්ම එයාගෙ හිනාව දකින්න ලැබුනෙ නෑ...ඒත් ඒ හීනි වෙන ඇස් නිසා එයාගෙ හිනාව මම හිතේ මවාගත්තා...

අපේ ආදරේ ඔය විදියට යි ගත උනේ...ඒ ආදරෙත් ලස්සන යි...හැම ආදර කතාවක්ම එක විදියකට ලස්සන යි එතන ඇත්තටම ආදරේ තිබුනා නම්....වචනයක් වත් කතා නොකර ඇස් වලින් උන හැගීම් ගනුදෙනුව ක්...ඇස් වලින් හැගීම් ප්‍රකාශ කරන්න බෑ කියල කවුරු හරි කියනව නම් ඒකා පට්ට ගොනෙක්...ඇස් කියන්නෙ හැගීම් වල කැඩපත...විශේෂයෙන්ම ආදරේ ........සහ වේදනාවේ .....

කාලය ගත උනා...හිතුවට වඩා වේගෙන් කාලය ගත උනේ...විභාගෙ කිට්ටු වෙන්න වෙන්න අපි ගොඩක් බිසී උනා...ඒත් හිතට නිදහසක් දැනුන තැන උනේ bio පන්තිය...ඒක නිසා වෙන්න ඕන මට Chemistry, Physics වලට A ඇවිත් Biology වලට B ආවෙ...ඇත්තටම ඒ ඇස් ලග මට හිතට කිසිම බර ගතියක් දැනුනෙ නෑ...exam stress එයා දිහා බලාගෙන ඉද්දී මට අමතක උනා....

හ්ම්....එදා පන්තියේ අන්තිම දවස...පන්තියේ පාටි එකක් එදා අන්තිම දවස වෙනුවෙන්.....දුකයි මට...කියාගන්න බැරි තරම් දුකක් දැනුනෙ මට එදා...ඇඩුවා මම ඒත් දුක අඩුවෙන්නෙ නෑ...ඒත් මම ම තේරුම්ගත්ත මේ බව දැනගෙන නේද මම එයාට ආදරේ කරේ කියල...ඔව් ඒකයි යථාර්ථය...හිතේ ලාවට පොඩි බලාපොරොත්තුව ක් තිබුනා එයා එක්ක වෙන රටකට යන්න...ඒත් ඒක දවල් හීනයක් විතරයි...ඒ ගැන හිතන හැමවෙලාවෙම යථාර්ථය නෝන්ඩි කරා මට....අන්තිම පාරට එයාව දකින්න හිතාගෙන මම ගියා පාටි එකට....

කට්ටිය සින්දු කිව්ව, නැටුවා...සමහරු නාට්‍ය ඉදිරිපත් කරා, කතාවල් කරා...සර්ට ලමයි ඔක්කොම සල්ලි දාල ගත්ත තෑග්ගක් ...ඒක සර්ට දුන්නා...එක එක කෑම කාල....බීම වර්ග ඔක්කොම වගේ බීලා වමනෙටත් වගේ මට....කොච්චර ආතල් ගත්තත් එකක් වත් හිතට සතුටක් ගෙනාවෙ නෑ...බලන හැමවෙලාවෙම මගේ ඇස් එක්ක යාඋන ඒ ඇස් වල තිබුන දුක නොතේරුනා නෙවෙයි...මොනව කරන්නද මම කියල...එයාගෙ හිත සනසන්න දුර ඉදගෙන ලාවට හිනාවකින් සංග්‍රහ කරන්න විතරයි මට පුලුවන්...දෛවය හරිම නපුරු යි වෙලාවකට ...