Çünkü... En Güzel ÇARESİZLİĞİMSİN.

Bölüm 4: Seni Seviyorum Buse

Merabaaaaa. Off ne haftaydı bi bilseniz. Yazılılar üstüne yazılılar... Canım çıktı resmen diyebilirim. O yüzden yazmam imkansızdı. Zaten yurtta yaşadığım için telefondan geçirmek zorundayım o yüzden çok zorlanıyorum. Bu yüzden kocaman kocaman özürlerimle işte yeni bölüüüüm.

***

- Ya Utku sence de birazcık abartmıyor musun?

- Ben mi abartıyorum Buse! Herifi ilk geldiğim gün neredeyse sana sarılırken buldum. Film boyunca attığı mesajları saymıyorum bile. Neymiş " Yarın lunaparka geliyorsun di mi canım? " o ne yaa. Sen lunaparkta çoğu şeyde yanındakinin koluna yapışırsın. Hem bu çocuk ne sanıyor kendini??!

- Ya Zeynep de gelicekti.

- Buse bak ben seni tanımadığım bi herifle lunaparka göndermem.

- Utku yaa amaa... Dur bi dakika. Neden sen de gelmiyosun? Hem İzmir'den geldiğimizden beri birlikte lunaparka da gitmiyoruz.

En şirin halimle ona bakmaya başladım.

- Tamam öyle masum masum bakma.

- Geliyorsun yani?

- Sana ne zaman hayır dedim ben BİRİCİK.

***

Gerçekten mutluydum. Yanımda en yakın kankam hatta kardeşim önümde çikolatalı sütüm. İkisinin yanında kendimi en değerli şey gibi hissederdim. Özellikle de Utku bana biricik dediğinde.

Sütümden son yudum alıp kafamı Utku'ya çevirdiğimde o kadar yoğun duygularla bana bakıyordu ki bi an ne diyeceğimi bilemedim. Sessizliği o bozdu:

- Eeee Buse Hanım, bowlingde kapışmaya ne dersiniz?

-Ya Zeynep'i sözüm var o gelicek birazdan.

- Haa... tüh... Şey Zeynep'le ben konuşsam sedece bi oyun. İzin vermez mi?

Telefondan Zeynep'i arayıp ona uzattım. Yaklaşık 5 dakika yalvardıktan sonra Zeynep kabul etmişti. Ayy kimin kankasi... Utku telefonu kapatıp bana gülümseyerek:

- Gelmesine 15 dakika varmış. Alıştırma yapmak ister misin?

- Ahh... Evet aslında alıştırma iyi olabilir.

Bowling salonuna girip cam kenarındaki yere geçtik. Oynamaya başladık. Topu elime alıp attığımda sadece 3-4 tane devirebilmistim. Sonra ki atışlarımda pek farklı olduğu söylenemezdi. En sonunda Utku dayanıp:

- Sanırım biraz yardıma ihtiyacın var.

- İmm... Birazcık olabilir.

Gülümseyerek yanıma geldi. Topu benden alıp:

- Bak şimdi

diyip. Atış pozisyonunu aldı ve topu labutlara doğru yolladı. Aha! Strike yapamamıştı. Bi de benimle dalga geçiyorlar. Pis pis sırıttığımı görünce:

- Ben de insanım kızım. Nazarlık o nazarlık.

- He he tabi.

- Gel sen yap o zaman.

Uzattığı topu alıp ben de atışımı yaptım. Ne yani sedece 1 tane mi devirebilmiştim. Harika!

- Bence şöyle yapalım.

dediğinde elini belimde hissetmemle bir oldu. Aniden irkildim. Beni hafifçe kendine doğru çekti ve elini elimin üstüne koydu. Tam atacaktık ki bir öksürük sesi duyduk ve kafamızı o tarafa cevirdik. Zeynep kollarını göğsünde bağlamış, tek kaşını kaldırmış bir şekilde bize baktığını gördük. Utku: