Uitverkoren

Ceremonie

Met mijn opengeklapte parasol wandelde ik over t middel plein naar het podium. Duizenden mensen volgden mij reikhalzend met hun blik. Generaal chin liep naast mij met z'n gloed nieuwe uniform.

Er werd gejuicht. Het leek gewoon een normale ceremonie. Maar niemand wist echt wat er stond te gebeuren. De oorlog was begonnen we zouden ieder moment aangevallen kunnen worden. Al deze mensen zijn zo blij. En ik loop hier met een verschrikkelijk geheim hoe moest ik dit geheim houden..... Ik ben helemaal niet goed in die dingen. Oké rustig nou Qin!!! Je kunt t. Gewoon normaal doen dan komt alles goed. dat is makkelijker gezegd dan gedaan.

Al snel wordt ik uit mijn gedachtes gehaald. Een jongen riep mijn naam. T was Jenny , Jenny zit bij mij in de klas. Jenny had nooit verborgen gehouden dat hij mij leuk vond. Ik schonk hem mijn verlegen glimlach die ik geoefend had. Jenny begon te blozen... nee wacht Jenny en blozen hij bloost nooit! omg dat gezicht! Ik grinnik. Shit nog heel even en zou in de lach schieten. Snel kijk ik maar naar voren.

Ik merk dat we al bij het podium zijn aangekomen. Oké ik moet toegeven dit was eigenlijk bes wel eng. Nerveus liep ik t trappetje op. De eerste tree kraakte een beetje. Owjee als ik er maar niet door heen zak. Dat zou echt de ergste blunder ever worden. Gelukkig was dit niet t geval en kon ik eindelijk adem halen boven aan de trap. T waren trouwens maar vier traptreden. Ik kijk snel nog even achterom mijn vader zoekend. Waarschijnlijk zal hij vooraan zitten en ja hoor dar zat hij. Hij gaf me nog een geruststellend knikje. Dus ik liep maar door. Ik keek nog in mijn ooghoeken naar de vorige deelnemers zij hadden niks opgeroepen zo lang ik t kon zien. Dat betekent dus dat er voor mij een extra kans was dat ik een gave kreeg. jeeejjjj, ik wilde net gaan springen toen ik merkte dat ik op t podium stond.

Owjaa vergeten ik was natuurlijk t middelpunt. Oepsss gênant. Snel liep ik maar naar t midden. Op t podium stond een hutje ik denk dat je daar naar toe moet. Aarzelend zet ik een stap naar t hutje . Wacht misschien moet ik daar helemaal niet heen uhm wat nu?!? Net wanneer ik weer terug wilde lopen kwam er een man uit t hutje.

Jess misschien kon deze man vertellen waar ik heen moest. Hoop vol kijk ik naar de man. Maar de man deed niks. Waar sloeg dit nou op iemand moet me op z'n minst vertellen waar ik heen moet. Ik kijk boos naar de man. Volgens mij werkte t want de man zette van schrik een stap naar achter. Hij wenkte met zijn hand dat ik naar binnen moest komen. Eindelijk, was dat serieus nou zo moeilijk. Ik loop met opgestoken neus naar de hut. Als ik bij de hut ben aangekomen kijk ik nog een keer naar de man met mijn kwaadaardige blik. De man liep zo snel als hij maar kon weg. Ik moest zacht grinniken die man leek wel als of hij de schrik van z'n leven heeft gehad. Grinnikend liep ik de hut binnen. "En was t leuk mijn assistent op hol te laten slaan?" Ik stopte snel met grinniken ,shit hij heeft t gezien oeps. Ik ging maar zitten op de stoel voor mij. Voor mij zag ik iets bewegen t was zo donker dat ik t niks zag behalve dan een zwarte schim. Ik ging behoud zaam op mijn stoel zitten. Langzaam wordt de schim wat duidelijker. Gelukkig er zit een ouwe man, waarschijnlijk de man die mij gaat vertellen wat voor er gaves ik heb. In mijn oog hoeken zie ik iets bewegen in t donker. Verbeeldt ik me dit of bewoog daar echt iets. Lang had ik niet om er over na te denken. De ouwe man begon met praten " beste Qin, hier heb je de nectar drink t maar op." Ligt t aan mij of klinkt die man gewoon heel zenuwachtig . Ik pak t drankje, t zag er raar uit een beetje paarsig. En ik maar steeds denken dat nectar er gelig uit zag......want wat nectar ziet er ook geel uit en niet paars dit..dit...is GIF!!! Ik kijk de man getrokken aan probeerde hij me te vermoorde. Toen ik in de ouwe man z'n ogen keek zag je een Sprankel van hoop en angst. Langzaam gleed ik met m'n hand naar mijn voet niemand had t opgemerkt nog steeds kijk ik rond en dan valt t me op er staat iemand achter de oude man volgens mij heeft hij een mes tegen de oude man aangedrukt. Met mijn hand pak ik langzaam en onopgemerkt mij mes die in mijn schoen zat. Ik had altijd een mes bij voor noodgevallen zo als deze. Mijn vader traint mij al vanaf mijn 6e . Ik deed t altijd samen met me vader ons kleine geheimpje. Dag in dag uit oefende ik. Ik was dan ook erg goed geworden. En dit was zo juist z'n reden waarom ik een mes bij me had. Ondertussen had ik mijn mes in me hand. Niemand had t nog opgemerkt. Ik kijk snel om me heen om te kijken hoeveel gevaarlijke mensen in de tent stonden t waren er 3. De oude man keek me nog steeds angstig aan. Achter de oude man stond een man met een blauwe band om z'n hoofd.

Ik zet alvast dit stukje er op lieve lezertjes!! Hoe vinden jullie t begin ban t boek??? T vervolg komt er snel op!