Uitverkoren

Ceremonie

Het was stil en donker in de cel. Ik vond het hier eng vooral mijn cel genoot. Hij is z'n gast die je liever niet tegenkomt en als je hem wel tegen komt dat je er dan met er grote bocht omheen loopt. Ik ging in het hoekje zitten zo ver mogelijk van de enge man vandaan. En verzonk in mijn diepe gedachtes. Waarom rende Slimpie weg? En hoe kan ik niet van zijn plan afweten. Ik kon zo snel geen antwoord bedenken. Als ik een sleutel hoor omdraaien in mijn celdeur raak ik meteen uit mijn gedachtes. Oké Tony nieuw plan :zeg ik tegen mezelf. In plaats van hier te wachten ga ik ontsnappen. Als de deur open gaat wilde ik mijn kans pakken. Maar meteen zakte de moet in me Schoenen toen ik een grote stevig man de cel zag binnen lopen. Shitt!!hoe moet ik nou ontsnappen uitdezen cel. Die man staat duidelijk in de weg van hem zou ik nooit kunnen winnen. "Hoe oud ben jij?"Vraagt de man. Ik kijk hem raar aan. WTF was dat nou weer voor een vraag?!? Moest ik nou ouder zeggen of jonger? Ik kon zo snel geen besluit nemen dus zei ik maar mijn echte leeftijd. "Ik ben 16 jaar en een paar maanden." Ik verwachte nu dan ook z'n antwoord van: nou jongen dan zit je diep in de nesten. Maar dat was niet zo. "Wie ben jij?"Vraagt de man. "Ik ben de verdwenen prins en mijn vader zal u rijk betalen als u mij nu vrij laat! ":zeg ik met een bigsmile. "Jaja en ik ben zeker een paard": zegt de man boos. "Jezus wat een chagrijn" mompel ik. "heb je al je ceremonie gehad?" Vraagt de man geërgerd. "Nee hoezo?" Vraag ik misschien iets te enthousiast. "Als je op je 17 e nog steeds geen ceremonie hebt gekregen dan kan het zijn dat je enge ziektes krijgt."na dat de man dit had gezegd liep hij weg. "Nou jij bent ook gezellig"roep ik hem boos na. 5 minuten later stond de man samen met een oude vrouw die een flesje vast had bij mijn cel. De oude vrouw begon te praten"jongeman Tony...." WTF wist zij mijn naam ?!? hoe creapy is dat wel niet. "Zoals je al heb gehoord moeten we je ceremonie zo snel mogelijk voortzetten. Ik heb hier het drankje" de creap steekt haar hand uit.je hoeft maar een slokje te nemen." Zegt de stadswacht snel. "Mooie toespraak"zei ik op een sarcastische manier terwijl ik ondertusse het flesje aanpakte. Ik zette mijn mond op het flesje en nam EEN slok. Het smaakt naar kaneelbrood alleen dan vloeibaar. Ik veegde mijn lippen af, en gaf het flesje weer aan de vrouw. Tenminste dat probeerde ik maar ik begon te wankelen en te sjeken. "Wat gebeurd er?" Schreeuw ik met vol pijnscheuten. De vrouw pakt snel het flesje uit mijn lamme arm. Ik viel op mijn knieën die steeds meer pijn gingen doen. "Hoord dit ?" Brabbelde ik. De hele gevangenis rommelde en de gang werd donker. Of zag ik niks meer?dacht ik nog totdat er een verblindend licht verscheen dat heel even bleef hangen en weer wegging. De man wilde mij helpen maar ik riep snel"nee!! Raak me niet aan". Ik steek mijn hand uit om hem weg te duwen. Even later ligt de man bewusteloos met brand wonden op zijn gezicht op de grond. Meteen hield alles op ik kreeg het gevoel alsof ik alles aankon. W-H-A-A-T je je krachten dit is onmogelijk , en dann die draak stotterde de vrouw. Ze begon met ijsberen half praat ze in zichzelf " nee...vuur....maar...een....van..de..gaves..legendes..en...draak....onmogelijk"de vrouw renden naar buiten. En weer stond ik hier alleen in de cel met een bewusteloze man en een draak op mijn schouders. Het leek wel een eeuwige stilte te duren voordat de ziener terug kwam alleen dit keer was ze niet alleen. Er was een man bij met een groene mantel. Wat moest dit voorstellen? De man begon te spreken " heb jij dit gedaan"vraagt hij aan terwijl hij naar de bewusteloze man wijst. "weet ik niet, ik denk van wel"stotterde ik. De man keert de rug naar me toe en praat met de ziener om de twee seconden keken ze
naar mij. Het ging dus duidelijk over mij. "Halloooo als dit over mij gaat kan je het wel vertellen hoor" ik tilde mijn handen en schouders op. uit het niets verscheen er een vuurschot uit mijn hand. Ik keek verbaast naar mijn handen net zoals de ziener en de man. De ziener komt naar me toe gelopen."tony jij hebt een van de bijzondere gaves namelijk vuur" "dat kan niet dat komt alleen voor in de legendes"mompelde ik. "Tony ik zou je graag mee willen nemen naar mijn kasteel met je draak natuurlijk. De andere uitverkorene zullen daar ook zijn dan kun je trainen. Je krijgt ook je eigen slaapkamer en wij zorgen voor genoeg eten." "Hoe weet ik nou dat ik jullie kan vertrouwen?""dat weet je niet" zegt dan man achterdochtig."maar je hebt een keuze of je gaat mee of je blijft vijf jaar in deze cel." Nou wat een keuze"zij ik. "Nou dan ga ik wel mee ik heb tenslotte niet veel keus ofwel?" De man schudde nee en nam me mee naar buiten.

Ik vind het jammer dat ik nog geen reacties heb op mijn verhaal. Ik begin dan ook zwaar te twijfelen of jullie mijn boek wel leuk vinden. Als ik binnenkort nog steeds geen reacties en/of votes heb denk ik maar dat ik stop met schrijven :(.