beni kendinden kurtar,, yoonmin

|||

1 hafta sonra

Okul onu boğuyordu.

Nefes almakta bile zorluk çekerken okula gelmiş olması sinirlerinin gerilmesine neden olmuştu. Bir hafta boyunca ortalıkta aylak aylak gezdikten sonra devamsızlık sorunu yaşamamak için okula gelmek durumunda kalmıştı.

Fakat her yerde karşısına çıkan ikili oturup hüngür hüngür ağlama isteğini tetikliyordu.

Tanrı şahit; o kadar canı yanıyordu ki Min Yoongi'nin şu an eline bir silah verseler hiç düşünmeden kafasına sıkardı.

"Hyung, istersen gidelim. Buna katlanmak zorunda değilsin."

Yoongi gözlerini diktiği masadan kaldırıp karşısındaki çocuğa baktı.

"Alışmam gerek Namjoon, ne kadar ölüyor gibi hissetsem de alışmalıyım buna."

Gözleri yeniden buğulanmıştı. Çünkü Namjoon'un tam arkasında birbirine bakıp gülen iki çocuğu görüyordu.

Yoongi bu zamana kadar hep Jimin ile göz göze gelmemeye dikkat ederdi. Rahatsız olmasın diye gözlerini hep ondan en uzak yere sabitlerdi. Fakat bu sefer yapmadı. Bakışlarını etrafta gezdiren Jimin dolu gözlerle karşılaşınca afalladı. Birkaç saniye anlamlandırmak istercesine baktıktan sonra kafasını çevirdi.

Yoongi de kafasını önüne eğip düşünmeye başladı.

Umuyordu ki o çocuk meleğini üzecek bir harekette bulunmazdı. Yoksa hiçbir şey eskisi gibi olmayacaktı.

En çok da Yoongi.

;;;;

Jungkook Taehyung'un yanına oturmuş etrafa her zamanki üzgün bakışlarından atıyordu. Mutsuzdu, sevgilisi yanında olsa da uzun süredir mutsuzdu.

Aile dediği 5 tane dostu okulun belli yerlerine çekilmiş çoğunun yüzünde yalancı gülümsemeler yeni arkadaşlarıyla(!) takılıyordu. Jungkook farkındaydı ki hepsi çok mutsuzdu ama onları toparlayacak güçleri yoktu.

Jimin'i, Hoseok'u, Jin'i ve Namjoon'u o kadar özlemişti ki her göz göze geldiklerinde gözleri doluyor, ağlayası geliyordu.

Yoongi ise onun için çok farklıydı.

Keşke diyordu, keşke o içindeki acıyı söküp atabilsem.

"Tae, görüyor musun ne kadar üzgün."

Sevgilisinin ağlamaklı çıkan sesini duyunca derin bir nefes aldı Taehyung, ne yapacağını bilemiyordu asla.

"Görüyorum sevgilim. Elimizden bir şey gelmemesine daha çok üzülüyorum. Biz bu adamı nasıl yalnız başına bıraktık aylarca?"

Hata yaptıklarının farkındalardı. O kavgadan sonra hiç kimse Yoongi'nin hâlini hatrını sormamıştı ve şimdi utandıkları için karşısına çıkamıyorlardı.

"Kim bilir neler yaşadı. Jimin nasıl bu kadar acımasız bilmiyorum Tae, hâlâ daha karşısına geçip nasıl başkasının yüzüne bakabiliyor?"

Taehyung bir elini sevgilisinin çenesine koyup başını kaldırdı ve ellerini kafasının iki yanına yaslayıp dolu gözlerinin içine baktı.

"Kook-ah, biliyorum sinirlisin ama Jimin'de suç bulamayız bir tanem. Yoongi'yi sevmemek onun suçu değildi ki. Onun en büyük suçu arkadaşlığımızı bitirmek."

Jungkook'un duyduklarıyla gözünden bir damla yaş akınca Taehyung onun başını tekrardan omzuna koyup sırtını okşamaya başladı. Sevgilisinin bu hâline dayanamıyordu.

"Yoongi benim ağabeyimdi Taehyung dayanamıyorum onu böyle görmeye. He-hepimizin bir köşede olup arkadaşlığımızı bir anda unutmamıza dayanamıyorum. Ben ailemi geri istiyorum."

Jungkook kollarının arasında ağlarken derince bir iç çekti. Bir şeyleri çözmek istiyordu artık. O da ailesini geri istiyordu ki, sevgilisi kadar belli etmiyordu sadece.

Büyük olan çözüm yolu düşünmeye başlarken önüne uzatılan mendille şaşkınlıkla kafasını kaldırdı.

"Se-seokjin?"

Jungkook duyduğu sesle kafasını aniden kaldırdı ve karşısında gördüğü bedenle küçük çaplı bir şok geçirdi.

Seokjin sanki araları hiç bozulmamış da hâlâ aynı samimiyettelermiş gibi olduğu yerde diz çöktü ve elindeki mendille Jungkook'un gözyaşlarını silmeye başladı.

"Her ağladığında nasıl yaşların sümüğüne karışıyor anlamıyorum. Bir çocuk ağlarken bile bu kadar pasaklı olmamalı, her zaman arkanızı toplayacak bi Seokjin olmaz siz de dikkat edin canım!"

Jungkook duyduğu hafif azarlamayla karışık imalara karşı ufak bir kıkırdama bıraktı ve Seokjin'in üzerine adeta atladı.

Ardından bu sarılmaya Taehyung da katıldı ve bir nevi eski zamanlara geri dönüş adımları atıldı.

Kendilerini izleyen dört çift göz de buruk bir gülümsemeyle önlerine döndü.