beni kendinden kurtar,, yoonmin

|||||||

Çok sevmiştim.

Sahip olduğum her şeyi bir kalemde silecek kadar, tek sözüyle tüm dünyayı önüne serecek kadar çok sevmiştim.

Karşılığı neydi ki?

Açık konuşalım, ben senden hiç karşılık beklemedim jimin-ah.

Cevap vermesen de olurdu bana, hiç konuşmasan ben yine senin sessizliğini dinlerdim.

Ama bu kadarını da hak etmedim ki.

Küçük bir çocuk gibi ağlıyorum sadece. Olanları kabullenmek istemiyorum ben. Sensizliği istemiyorum.

Bir hafta sonunda döndüğüm okulda bakıyorum etrafıma, herkesin gözü benim üzerimde. Sanki bir şey var da gelip bana söylemek istiyorlarmış gibi.

Kısa süreli tatilimde okulun kapısından adım dahi atmadım, hatta şehirden gittim. Onu bana hatırlatan her şeyden biraz olsun uzaklaşmak istedim.

Sonra zamanında onu Daegu'daki aile evine götürdüğüm günler geldi aklıma. Ne kadar kaçtıysam o kadar da dibe sürüklendim. Sensizlik bana ne zaman iyi geldi ki zaten?

Kantine geçip bir köşeye kuruldum. bakışlar beni rahatsız etmeye devam ediyordu fakat kafamı eğmedim ya da çevirmedim. Benim çaresizliğimi görecek tek kişi vardı bu hayatta, o da burada değildi.

Sonra üzerime bir gölge düştü, kafamı yukarı kaldırdım ve karşımdaki bedene baktım..

"Sen hâlâ akıllanmadın mı birader, ağzını yüzünü daha ne kadar dağıtmam gerekiyor uzak durman için?"

"Senin şu egonu ne zaman yeneceğiz Yoongi?"

Yenilen pehlivan güreşe doymaz derler ya, o hesap onunki de. Utanmadan sıkılmadan zorluyordu beni.

"Yer mekan söyle, okulda bir daha dövüp başıma bela alamam."

"Ben de onun için geldim. Okul çıkışı karşı sokaktaki parkın orada, çok ses olmaz. Bakalım kim dayak yiyecek?"

Rahat oturuşumu biraz düzeltip ellerimi masada birleştirdim ve karşımdaki bedenin tam gözlerinin içine baktım. Kiminle uğraştığını hâlâ kavrayamamıştı anlaşılan.

"Şu kadarcık yüreğin varsa bu sözleri bana yedirirsin. Sana o tokadın hesabını rahat rahat soracağım bu sefer anlaşılan. Seni elimden kurtaracak bir Jimin de olmayacak. Çok bekletme beni."

Sözlerimden rahatsız olduğunu belli edercesine gözlerini sıkıca yumdu, ardından da arkasını dönüp hızlı adımlarla uzaklaştı. Tekrardan geriye yaslandığımda bu sefer başka birisi vardı karşımda. Bir melek.

"Ne söyledi sana?"

Bir haftadır canlı canlı göremediğim güzel yüzü karşıma geldiğinde yine omuzlarım çöktü, derince bir nefes aldım. Benimle konuşuyor olması bile o kadar mucizeydi ki hâlâ bir şeyleri algılayamıyordum.

"Önemli bir şey değil, sen kafanı bunlara yorma."

Birkaç adım yaklaştı ve bu sefer masaya biraz eğildi. Tanrım, bana bu kadar eziyeti niye çektiriyorsun ki? Al canımı, ikimiz de rahatlayalım.

"Ne demek yorma? Benim yüzümden başını belaya mı sokacaksın?"

"Bu senin için kendimi ilk ateşlere atışım değil Jimin-ah. Eğer konu sensen, ben o yangında kül olmayı umursamam merak etme. Karışma yeter."

Karşımdaki sandalyeyi çekip oturdu ve gözlerini benden ayırdı. Kafasını masaya eğdi, birkaç saniye kendine düşünme süresi verdi.

"Yoongi, ne dediyse yapma. Çok tehlikeli biri cidden, zarar görmeni istemiyorum bu mevzu yüzünden."

"Çok tehlikeli biri olduğunu bilerek mi çıktın onunla? Bir hafta öncesine kadar mutluydun Jimin-ah, haksızlık etme."

Sivridir dilim, laflarımı seçmeden konuşabilirim çoğu zaman. Karşımdaki kişi can sızım da olsa tutamıyorum kendimi bazen. Madem aşkımı haykıramıyorum, bari kırgınlıklarımı dökeyim ortaya.

"Yoongi, bilmediğin konular hakkında çok net konuşuyorsun."

"Ben hiçbir sikim bilmiyorum haklısın. Bildiğim tek şey senin bu işe karışmaman, uzak dur sadece."

"Bu olay seninle alakalı değildi sen neden karıştın o zaman?"

Benim meleğim de böyleydi işte, her zaman cevabını bildiği soruları sorardı.

"Çünkü sana aşığım. Saçının teline zarar veren adamı yerin dibine gömecek kadar aşığım. Bunları mı duymak istiyorsun Jimin? Attığın her adımda tökezlersin diye tutacak biri var burada. Beni itebilirsin, istemediğini söyleyebilirsin ama ben hep burada olacağım. Uzak dur o yüzden."

Konuşurken farkında olmadan yaklaşmıştım yine yüzüne. Her saniye aşkımdan geberirken yine yaptıklarımın farkında değildim. Konuşmam bittikten sonra geri çekildim.

"Hâlâ bir fark göremedim. Bu sefer seni koruma sırası bende Yoongi. Mahvettiğim arkadaşlığı geri kazanmak için, zarar görmemen için savaşacağım."

Kalktı ve arkasını dönerek uzaklaştı. Kafamda bir ton soru işareti bırakarak.