Yoongi, parmaklarının arasındaki yarısına gelmiş sigaradan bir duman daha çekti ciğerlerine.
Balkon köşesine çökmüş, bir bacağını kendine çekmişti. Sol elini bacağının üzerine dayamış, içkisini tutuyordu.
Sokak lambasından gördüğü kadarıyla serpiştiren yağmur damlalarını izlerken içki şişesini dudaklarına götürüp büyük bir yudum aldı.
Zil üst üste birkaç kere çaldığında umursamadı. Tanımadığı biriyse çalar çalar giderdi, eğer tanıyorsa saksıdaki anahtarı bulup kapıyı açardı.
Düşünceler içinde boğulurken açılan balkon kapısını umursamadan sigarasından nefesler çekmeye devam etti.
"Neredesin sen hyung? Saatlerdir arıyorum ama ulaşamıyorum."
"Buradayım işte."
Pürüzlü çıkan sesini umursamadan konuştuğunda Namjoon yanına çöküp cebindeki sigara paketini çıkarttı ve içinden bir dal alıp yaktıktan sonra Yoongi'ye döndü.
"Cidden, ben her gün 'acaba intihar mı etti?' düşüncesiyle uyanmak zorunda mıyım?"
Yoongi dişlerinin arasından kısık bir gülüş çıkartıp gözlerini kapattı ve kafasını duvara yasladı.
"Bu kadar rahatsızsan gidebilirsin Joon. Yalnızlık koymamaya başladı."
Biten sigarasını kenara atıp birasından büyük bir yudum daha aldı.
Namjoon da yanda duran dolu şişelerden birini alıp açtı ve içmeye başladı.
"Beni kimseyle karıştırma Min Yoongi. Seni yalnız bırakacağıma ölürüm daha iyi."
Yoongi kafasını sallayıp aklına gelen görüntüleri dağıtmak için kafasından şarkı uydurmaya başladı. Fakat ne yaparsa yapsın onun görüntüsünü silemiyordu hafızasından.
Her zaman olduğu gibi gözleri ve boğazı yanmaya başladığında alt dudağını dişledi.
"Namjoon, fotoğrafı versene."
Yanındaki kendinden yaşça küçük oğlan kafasını sallayıp cebindeki fotoğrafı çıkarttı bakmamaya dikkat ederek. Çünkü Yoongi bu fotoğrafı ona verirken bakmasını yasaklamıştı. Kıskançlıktan değil, bu fotoğrafı sadece kendisinin görmesini istiyordu, özel bir hikayesi vardı.
Uzatılan fotoğrafı iki parmağının arasına alıp inceledi. Ezbere bildiği yüz hatlarını incelerken onu bu hâle getirenin parmaklarının arasında tuttuğu fotoğrafın sahibi olduğunu hatırlatıyordu kendine.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yüzünün tamamının görünmemesine rağmen o kadar güzeldi ki, kalbini delik deşik ediyordu bu çocuk.
'Bende bir resmin var yüzüme bakmıyor.'
Aklına gelen sözlerle sertçe yutkundu. Bu kadar dayanması bile mucizeydi. Sol gözünden bir damla yaş düşerken yanındaki oğlanın onu izlediğinden habersizdi.
"Hyung, bitiriyorsun kendini."
"Ben biteli çok oldu. Yanıyorum Namjoon, sadece uzaktan bakabildiğim bu adam için yanıyorum."
Titrek bir nefes aldı ciğerlerine. Namjoon ise tam cevap verecekken titreyen telefonuyla irkildi. Cebinden dikkatlice çıkartıp gelen bildirime baktı. Birkaç saniye boş boş inceledikten sonra gözlerini kapatıp sert bir nefes aldı.
Yoongi, kafasını meleksi yüzden çevirip yanındaki adama baktı sorgularcasına. Kötü bir şey olduğunu farketmişti.
"Ne oldu?"
"H-hyung, bunu söylemek çok zor."
"O zaman göster."
"Emin misin?"
"Göster şunu Namjoon." Dönen telefonla ekrana dikkat kesildi. Jimin, instagram hesabında bir gönderi paylaşmıştı. Tek olmadığı bir gönderi.
Jimmiepark
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
jimmiepark; sen, sen sevgilim. Sen benim miladımsın.
Gözlerini sıkıca kapatıp birkaç saniye nefeslendi. Tüm bunların hayal olmasını istiyordu. Ya da tam şu anda ölmeliydi. Ancak bu şekilde kurtulabilirdi içindeki yangından.
Gözleri kapalı beklerken Namjoon'a seslendi.
"Çık evden."
Namjoon onun itiraz kabul etmeyen sesiyle birkaç saniye yüzüne baktıktan sonra ayağa kalktı ve telefonunu alıp dışarı çıktı.
Yoongi'nin parmakları arasındaki şişe ve fotoğraf ellerinden kayarken gözlerindeki yaşları tutamadı.
Koskoca adam, gördüğü tek görüntü ile yıkıldı ve içi çıkana kadar ağladı.
