Çaresizlik Melodisi

Çaresizlik Melodisi-Elveda

1. Bölüm

"Hani beni seviyordun.." diye fısıldadım çaresiz çıkan sesimle. Delicesine bagırmaktan boğazım ağrıyordu. Çarpık ve yapmacık gülümsemesiyle alaycı bir sekilde konustu.

"Güzelim.. İnandın mı yoksa?"
Acaba bu 2 senede aldattı mı beni? Bana delicesine aşık sanmıştım. Ben onun için yanıp bitirken, o benimle oyun oynamıştı; sadece bir zevk icin. Acaba simdi söyleyeceğimle beraber daha da tiksinecek miydi benden? Yoksa sevinir miydi?

"B-ben bir şey diyecektim sana..."

"Ne?" dedi dümdüz bir sesle. Yüzünde bir tane bile mimik veya gözlerinde zerre duygu yok. Daha da derin baktım gözlerine. Acaba bir duygu geçer mi diye, yoktu işte. Nefret ediyordu benden. O'na nasıl inandığıma dair hiç bir fikrim yoktu. Beni nasıl kandırabilmişti? Aşk insanı gerçekten kör ediyordu.

"Ihm.. Ben hamileyim?" söyleyebilmiştim. Ama vereceği tepkiden dolayı korkuyorum işte. Ya kabul etmezse? En kötüsüde, ya bebeği aldırtırsa? İşte orda durmalı. Her ne kadar bebeğimin babası, şerefsiz bir pislik olsada; bu bebeği doğurmakta kararlıydım. İsterse yanımda kalsın, isterse siktir olup gitsin...

Düz bir şekilde bana bakıyordu, dümdüz; ifadesiz bir biçimde. Boş bakıyordu etrafa. Afallamış gibi duruyordu. Bu olay bana şuan gercekten tuhaf gelmişti. Her kızın hayali değilmidir birbirlerini delice seven bi kişiden çocuğunun olması? Haberi aşık olduğu adama verince mutluluktan sarılmaları... Aşık olduğu adamın onu kucağına alıp etrafında döndürmesi... 'Baba oluyorum!' diye bağırarak sevinçle hastahanede koşturması?

Ama biz gariptik. Poyraz beni sevmiyordu. Zerre kadar duygu beslemiyordu bana karşı.

"Asya..." Sonunda konuşabilmişti. Gördüm iste! Gözlerinde ki o duyguyu gördüm! Pişmanlık...

"Korunmamışmıydık biz? Asya bak... Özür dilerim... Sakın o bücürüğü aldırma tamam mı? İyi bak ona. O Poyraz Demir'in oğlu veya kızı olacak. Ama babası yanında olmayacak. Beni bekleme Asya... Ama iyi bak bücüre." bu da neydi? 'Babası yanında olmayacak' da ne demekti? Tamam ben çocuğuma iyi bakacağım tabii ki. Benim çocuğum diyor ama neden babası yanında olmayacak diye kafamı karıştırıyor? Kafamda binlerce soru oluşmuştu bu konuşmadan sonra. Hem... Bücür mü?

"Poyraz?" diyebildim sadece fısıltıyla. Gözlerim dolmuştu. Hatta yanağımdan bir yaş süzülmüştü bile. Duygu patlaması yaşıyordum. 19 Yaşında anne olabilir miydim?

Terettütle elini yavaş yavaş karnıma doğru götürdü. Elinin sıcaklığını ve yumuşaklığını kıyafetlerimin üstünden bile hissedebiliyordum. Bebek tam 2 aylıktı bu gün. 1 ay sonra cinsiyetini ögrenecektim. Poyraz yanımda olmayacak mıydı?

Elini yavaş yavaş cekti bu sefer. Eli titriyordu. Poyraz'ı ilk defa böyle görmüştüm. Bebek konusunda hassasmıydı ki? Her kıza böyle mi yapmıştı? Yada hiç bir kızı hamile bırakmış mıydı? Kafam tamamen karışmıştı işte. Neyin elvedâsı ki bu simdi?

Yavaş yavaş kalktı. Duymak istemediğim o sözleri söyledi ve cekip gitti.

"Elvedâ çocuğumun annesi..."

Az önce sert olan Poyraz'a ne olmuştu ki birden bire?

Selaam! Bu bölüm biraz kısa oldu evet... Kitap biraz argo icerebilir, rahatsız olacak okumasın. İlk kitap tecrübem değil, öncedende yazıyordum fakat kaldırdım çünki içime sinmedi. Okunmasıda gayet iyiydi fakat sildim işte. Aklıma böyle bir kurgu geldi ve bir deneyelim dedim. Umarım beğenirsiniz. Hepinizi çook seviyorum, oy veren ellerinizden öpüyorum hsjsjs