Secretly Married To My Professor √ [SB19 PABLO]

25

LIANA'S POV 

I was just walking the hallway, gusto ko na lang din muna kasi maging mapag isa, bakit? madaming masyadong nangyari ngayong gabi. ''Liana.'' It was Kirk, he was right infront of me, yung kamay niya ay nasa bulsa niya.

I was trying to avoid him, pero heto siya ngayon nasa harapan ko. ''W-what are you doing here.'' Tanong ko. Hindi naman kasi pwedeng nandyan nalang siya hindi ba? sinusundan niya ba ako?

''I'm here... kasi gusto kitang kausapin.'' He said as he slowly walked towards me. Napahawak ako sa dibdib ko, parang ilang sandali nalang mahuhulog na yung puso ko sa kaba. ''Please, let us talk... Mababaliw na ako sa bahay,'' Naawa ako sa kanya... pero feeling ko yung natatangap niya ngayon, parusa sa kanya.

He did something wrong. I'm still mad at him. ''Let's fix this, Baby.'' when he called me that. Wala na atang space ang namamagitan sa aming dalawa, ni hindi nga ako makatingin sa mga mata niya. ''Please, just let me explain at fix things.'' he said.

When I saw him, namumugto na ang mata niya. Alam ko na iiyak na siya malapit na. ''Alam mo kung ano ang solusyon sa problema mo? Ang ipawalang bisa na ang kasal.'' yan ang tangi kong nasabi, I was trying not to cry. Pero hindi ko nagawa, Nangingilid na yung mga luha ko.

He hugged me forcefully. ''Believe me, I love you,'' he said.

''Tama na ang kasinungalingan.'' wala sa sariling sabi ko sa kanya, Kaya ko ba talaga? Siya ang nakasama ko ng ilang taon tapos bigla nalang akong bibitaw sa kanya? Hindi ba sobrang unfair sa akin ng mundo? Kung kailan naging masaya na ako bigla naman itong sisirain? ''H-hindi na kita...hindi na kita mahal.'' wala sa sariling sabi ko sa kanya.

''I-ito? Wala na yan.'' sabi ko sa kanya, tinuro ko pa yung singsing na hanggang ngayon suot niya pa din. ''H-hindi na ako mauuto sa mga salita mo, nasaktan mo na ako. Dinurog mo na ako, Kirk... U-utang na loob... Tama na.'' Pagmamakaawa ko.

''A-ayaw na kitang makita.'' Sambit ko, I bite my lips para mapigilan ang sarili ko na humagulgol. ''A-ayoko na sayo! I-I hate you! A-alam mo na mahal na mahal kita! P-pero ginagago mo a-ako.... I hate you Mr. Guivarra.'' lumapit siya ulit sa akin, hinawakan niya ang parehas kong kamay at para bang ikinulong niya yun sa mga kamay niya, he held my chin up para mapatingin sa mata niya.

''Without you isn't a home anymore. Gagawa ako ng paraan para mapatunayan ko sayo, na ikaw lang ang taong mahal ko...'' sabi niya sa akin. ''Sabihin mo sa akin na hindi mo na ako mahal?'' para bang may kung anong sakit ito sa pananalita niya. ''Tignan mo ako sa mga mata ko, at sabihin mong ayaw mo na sa akin. Liana,'' Hindi ko magawa. Ilang taon kong tiniis na ganito, akala ko totoo na lahat nang nakikita ko sa kanya. pero umasa lang pala ako.

''K-kasi ako. Kahit may balak sumira sa atin, ipaglalaban kita...'' he whispered, I was crying and sobbing. Hindi ko na din alam ang gagawin ko, tanging nararamdaman ko lang yung haplos niya na halos ilang araw ko lang naramdaman sa kanya. ''Please, comeback to me.'' pagsusumamo niya, napapikit nalang ako at hinayaan kong tumulo ang mga luha ko. 

Napadilat nalang ako ng biglang maramdaman ko nalang ang mga labi niya na dumampi sa sa labi ko. Saglit lang yun, alam kong mali to. Kaya I pulled away, ''Tama na. Hindi na tama to,'' sabi ko. Inilayo ko ang kamay ko na pwede niya pang hawakan para makuha ako. Tama na Kirk, pagod na pagod na ako. Sayo, sa magmamahal sa akin.. sa magbibigay ng importansya sa akin. Wala na, wala nang natira sa akin kasi naibigay ko na sayo ang lahat pero hindi pa rin yun sapat.