Secretly Married To My Professor √ [SB19 PABLO]

36

LIANA'S POV 

''Damn it!'' napamura nalang ako pag uwi ko sa unit ko, it was a complete disaster, lahat nang narinig ko hindi ako makapaniwala na ganon ang nangyari. He just used me para lang makaganti sa kapatid niyang si Drei. ''Bakit...'' I started to tear up. Hindi ako makapaniwala sa lahat, para bang ang daya sa akin ng mundo. Nag flashback lahat ng nangyari sa akin.. sa amin. Minsan naisip ko na talagang tama din ang desisyon na... iwanan nalang ang lahat. 

''Oh my god. Thank god, at sumagot ka.'' It was Chloe. Madami akong natangap na missed calls sa kanya. ''What happened? Tinatawagan ka ni Andrei, pero hindi ka daw sumasagot..'' sabi nito. 

Tumingala ako at pinunasan ang mga luha kong tutulo nanaman. ''Ano bang problema? punta ako sa unit mo.'' sabi niya sa akin. ''Magdadala akong pampakalma.'' alam ko na agad to. ready na din ako makalimot kahit saglit lang. Handa na din ako maglabas ng problema.

''Hm? sige. I'll wait.'' Sabi ko sa kanya. Binaba ko na ang call, pumunta ako ng banyo para mag ayos ng sarili ko. Yung suot kong dress na puti, hindi ko alam pero muka na siyang ang dugyot ngayon. Para bang ako yung tinakbuhan sa kasal. 

..

''I'm here na,'' Pinagbuksan ko ng pinto si Chloe. Nilapag niya yung mga dala niyang dalang soju. akala ko naman parang mga low tolerance ng alcohol. I guess, tipsy na kami mamaya. 

''Sabihan mo si Luke, kapag hindi ka nakauwi mamaya magpasundo ka.'' sabi ko. Binuksan ko ulit yung aircon ko. Pumunta ako ng kusina ko, kumuha ako ng baso at kinuha yung onting sprite sa ref ko. Bigla kasi akong nauhaw, pero siguro kasi ang dami kong naiyak kaya ito ang epekto sa akin.

''Oo.'' tipid niyang sagot. Inilabas niya na din yung mga pinagbibili niya, sumandal ako sa pader at nag isip isip. 

''Teh, sa tingin mo... tama ba tong pinasok ko?'' Wala sa sariling sagot ko. 

''What do you mean?'' Napatingin niya sa akin. ''Kung tatanungin mo ako kung tama ba ang magmahal...Oo naman, bakit naman hindi? Kung sasaktan ka nila. hindi sila worth it iyakan, kailangan mo nalang silang iwasan.'' 

''P-paano ko sila iiwasan... para silang anino ko,'' Sabi ko, ''Akin na to ha,'' tukoy ko don sa isang bote ng soju. kinuha ko yung pangbukas sa lababo ko.  

''Mahal mo pa ba si Kirk?'' Tanong nito sa akin. Hindi ko alam kung sigurado ako sa pinagsasabi ko eh, ''Eh si Drei? ano ba si Drei sayo? maliban sa kaibigan mo siya ever since. You know naman na grabe mag effort si Drei.'' 

''I know. Kaya nga minsan iniisip ko kung deserve ko ba siya. Or should I let go of him.'' sabi ko. ''Gusto ko na din mahiwalay kay Kirk, nakakapagod. Hindi ko na alam ang gagawin ko.'' 

''you have to rest. Magiging sigurado ka din soon, May oras din yan.'' sabi nito. ''Basta. kapag dumating ang oras na handa ka na... nandito lang ako sayo ha.'' I smiled. 

''Maiba nga ako. Kamusta na kayo ni Luke?'' Ako naman. Magpapahinga na muna siguro ako? gusto ko na muna magpahinga mula sa sakit. Kung maayos lang ang passport ko, baka umalis na muna ako ng pilipinas. Gusto ko pumunta ng Japan or di kaya Korea. pwede din sa L.A or US. 

''Okay naman kami.'' sabi niya. ''Masaya pa naman ako. wag kang mag alala, kapag nasaktan ako non binalaan mo naman yun noon eh,'' AY talaga! subukan ka lang niyang saktan, baka ilagay ko siya sa kabao ng buhay. 

''Ibabaon ko siya sa hukay kamo. kapag sinaktan ka niyan'' 

..........

FAST FORWARD!!!

LIANA'S POV 

It was 5AM in the morning. Nakareceive ako ng tawag. ''Shuta??? sinong tatawag ng ganito kaaga???'' binuksan ko ang lamp ko sa gilid ko. It was Kirk, sinagot ko ang call accidently. Wala pa kasi ako sa ulirat. 

''Bakit ka tumata----'' Nakarinig ako ng mga taong nagrereklamo sa paligid niya. ''What the fuck?!?!? Anong nangyayari dyan????'' nagtatakang tanong ko. 

''L-Liana! Are you there!!??'' Sigaw niya, inilayo ko ang phone ko sa tenga ko, kasi ang ingay wala din akong marinig matino. ''L-Liana!! mahal na mahal kita! Hindi kita kinuha sa kanya kasi gusto kong makaganti kay Andrei! Fuck! let g-go of me!'' 

''P-please.. mag usap n-naman tayo...'' He begged. Lasing siya, nararamdaman ko yung pagkalasing niya... ''Liana... I miss you, I'm sorry...'' he said. As I heard those words.. sana hindi ka nalang lasing at narinig ko yun sa kanya. 

''I-I miss you... I still love you, I promise...'' He said in between his sobbing. Seryoso ba siya dito? He said my name. sinabi niya, ako yung sinabi niyang pangalan.. o baka akala niya nanaginip lang siya... Kahit na sinabi niya yung salitang yun para bang tinik na tumutusok sa puso at kalamnan ko. 

''L-Lasing ka na. Ieend ko na yung call, call someone na makakatulong sayo. I' m not the right person.'' Sabi ko. Napaupo ako at napasandal sa headboard ng kama ko. 

''Liana... I know you hated me, back then. nung nag kaayos tayo... I promise you, totoo lahat ng pinakita ko sayo. l-lahat lahat. I really love you... I really really do.... Please give me another chance to prove it to you... this will be the last...'' he begged. Nanghihina ako sa bawat sinasabi niya, parang babagsak ako...

''I'm sorry... isipin mo muna yang sinasabi mo, nasa akin lahat ng sakit. tapos ang dali lang sayo bitawan ang mga salitang yan. Hindi mo ako naiintindihan kasi ako ang matagal nagmahal... ikaw, narealize mo lang... hirap na hirap na ako... stop na, Kirk. di na to maayos. Umuwi ka na.'' Sabi ko. Hindi ko din akalain na bibitawan ko ang sarili ko. 

''A-Ano? tapos kay Andrei ka? Hindi kaya ang unfair mo?'' 

''I was not unfair. Alam mo yan! Ikaw lang tong gagong hindi makuntento sa isa, kaya naghanap ka ng iba. At ngayong nasa dulo na tayo, tska mo ako pababalikin sayo? Nahihibang ka na ba?. Oo nga pala. You're drunk... drunk calling me... ano pa bang aasahan ko sayo? bakit ako magagalit sa lasing? I'll hang up.'' Sa huling pagkakasabi ko ng mga salitang yun, I didn't meant it. I really love you Kirk, sobra. Kahit ilang buwan at taon ang nakalipas... ikaw pa din ang nakasanayan ko... 

...

A MONTH LATER.

NARRATION:

''Can you just at least talk to me?'' Si Andrei. He's been here sa labas ng condo unit ko. ''Ni hindi ka kumakain, nung last na bumisita si Chloe. hindi ka na nag uupdate sa kanya...'' 

''Wag mo na nga akong pakielaman!' sigaw ni Liana sa pinto. Hindi siya kumakain, madami siyang pinagdaanan nung nakaraang buwan. ''Pwede bang kalimutan mo nalang na nakilala mo ako? hirap na na hirap na ako! I don't begged for someones love. Nakakapagod na! Tangina!'' 

Halos araw araw siyang umiiyak sa loob ng condo unit niya, para bang nagsilbing kweba na ito. Lalabas lang siya kapag kinakailangan. Ito ang epekto sa kanya ng malaman niya ang mga rebelasyon ni Kirk at Andrei mismo sa harapan niya. Sino ba naman kasing magiging masaya na ikaw ang ginamit nila para lang gumanti sa bawat isa. Sino ba namang hindi mawawalan ng gana kung nagmahal ka lang naman pero nasaktan ka?

''Andrei, Baka ikaw may gusto ka ding sabihin. Baka naawa ka lang sa akin, sa sitwasyon ko... kaya mo ako niligawan.'' She started yelling and crying again. She was drained, hindi niya na maalagaan ang sarili niya. She was now like someone na hindi mo na makikilala. Ito pala ang epekto sa kanya ng pag ibig. Nagbabago na siya, Hindi natin alam kung sino ang pwedeng sisihin. 

''N-No. niligawan kita kasi gusto kita, Please naman Liana... maniwala ka sa akin,'' Sabi nito.

There was no response to him anymore and decided to crash the door. It was Liana, laying on the floor... blood was scattered around... Liana has no signs of consiousness. 

a/n

wasuppp!! RECOMMEND nyo pa sa mga ibang friends niyo!! madami akong nakahandang pasabog sa inyo.