Een heel leven voor je

Ongeluk?

Ik was nog maar 1 jaar toen er iets ergs gebeurde. Me 3 oudere broers waren met mij aan het spelen toen we het hoorde, het hele slechte nieuws.

Me ouders waren met de auto weg, toen ze op de terug weg waren van een feestje, stond er een auto stil die ze niet zagen.
Me ouders reden er langs en toen ging die auto plots rijden en toen kwam de auto volop tegen die van me ouders, ze waren op slag dood.
Me broers hoorde het van de politie en waren verdrietig maar ze wisten dat ze sterk moesten zijn voor mij want ik kon het nog niet begrijpen wat er was gebeurt.

We waren wees geworden en konden nergens heen behalve naar het bos en daar overleven, want we hadden geen familie hier maar wel ergens anders, in een andere dimensie maar, ik was daar nog te klein voor.
Maar we waren niet gewone mensen maar weerwolven, geen weerwolven zoals in die spookverhalen, maar we leken op gewone wolven alleen dan veel groter, we waren even groot als ons zelf.
Ik had een normale jeugd in het bos niemand wist dat wij daar waren. Op mijn 10e verjaardag was er opeens een portel naar een andere dimensie me broers zijden dat we zo snel mogelijk alle spullen moesten pak en door de portel, we waren door de portel en we wisten niet wat we zagen...

Heey lezertjes, ik heb een vraag: wat vinden jullie er van, want dit is me eerste boek die ik schrijf, wat vonden jullie van het begin? Srry dat ik zo veel vragen stel maar ik wil graag weten of ik door moet schrijven of dat moet wacht en of de hoofdstuk te lang is of net goed of te kort. Willen jullie me helpen. Ow en als jullie het willen weten die baby op die foto is de baby in het verhaal.
Xx Nouky