LANET HAYAT

4.BÖLÜM

Bazen hayatta hiçbişey yapamadığımız anlar olur ve şuanda ben o anlardan birindeyim. O kadar çaresizimki ne kimsenin yanına gisip dertleşebiliyorum nede sağlıklı düşünebiliyorum. Sarp benim canımdan sakındığım kişiye zarar vermekle uğraşıyordu, nedeni ise hiçbişey yapmadığım halde onun yanlış anlaması. Yanlış anlaşılma durumundan oldum olası nefret etmişimdir.
Hemen hazırlanıp çıktım evden saat 2 gibiydi bu saatte dışarı çıkmam ailemin umrunda bile olmaz bu yüzden  çok rahatım. Hemen sarpın evine gittim kapıyı çaldım çaldım ama kimsr açmadı evde değildi arayıp nerde olduğunu sordum
-Nerdesin allahın belası !
-şşş öyle deme ama güzelim allahın belası falan bak ayıp oluyo
-öldüresiye dövdün beni hıncını alamadın mı ne istiyosun ondan bırak onu
-söylesene asya neden senin için bu kadar önemli
-seni ilgilendirmiyo sarp bırak onu
-tamam adresi veriyorum eğer ölmediyse yetişebilirsen ne büyük şans senin için
-allah kahretsin seni sarp naptın ona çabuk adresi ver
-silivri yolundaki eski un fabrikasının orda
Hemen telefonu kapatıp arabayı oraya sürdüm gece olması işime yaramıştı trafik yoktu . Allahım inşallah bişey yapmamıştır ona lütfen allahım yapmamış olsun
Yaklaşık 45 50 dakika sonra oraya varmıştım etrafa bakındım fakat hiçbiyerde yoktu tam ağlamaya başlamıştımki bi ses duydum fabrikanın arkasından geliyodu gittiğimde onu gördüm  çok mutlu olmuştum fakat hali perişandı hemen alıp arabaya bindirdim her zaman onun için özel olan doktoru arayıp ofisini açmasını oraya gidip bizi beklemesini söyledim.
Sonunda varmıştık hemen içeri girdik mehmet bey yaklaşık yarım saat sonra odasından çıktı
-nesi var önemli bişeyi var mı ?
-meraklanmayın bi kaç ezilmeden başka bişey yok fakat çok korkmuş bir psikoloğa görünse fena olmaz
-normaldir yaşadığı kolay bişey değil peki tamam ama lütfen hassasiyetimi biliyosunuz onun için iyi bir doktor ararmısınız benim için
-siz hiç merak etmeyin asya hanım
-tamam teşekkür ederim
-:)
Sabah öğlen gibi çıktık evine bırakıp hizmetçileri tembihleyip kendi evime geçtim. Annem ve babam kahvaltı yapıyolardı onlara günaydın deyip odama geçip hazırlanmaya başladım okula gitmek için çıkıyodumki fatma abla seslendi
-asya kızım birşeyler yeseydin
-yok fatma abla aç değilim hadi çıktım ben görüşürüz
-peki kızım sen bilirsin
Arabama binip okula gittim kapıda efeyle karşılaştım hiç bakmadan geçtim fakat efe kolumu tutmuştu
-günaydın
-günaydın
-iyimisin sen kötü gözüküyosun
-efe işim var sonra görüşürüz
-tamam peki görüşürüz
Sarp yüzünden çocuğada kötü davranmıştım ama öyle yapmam gerekiyodu çünkü onun sağlığını düşünmem lazımdı bu 8 saat nasıl sıkıcı geçti anlıyamadım eve gidip yatmak istiyordum çünkü gece uyuyamamıştım eve gelip kapıyı açmamla salonda sarpı annemi ve babamı oturup konuşurlerken gördüm. Yine neden geldi bu en iyisi hiç onlara  gözükmeden odama çıkmak tam merdivene adımımı atmıştım ki babamın
-Asya! Demesiyke