Dalga ile kıyının aşkını bilir misin?
Önce sizden başlayıp sonsuza giden
Dalga hep aşka kavuşma özlemiyle atılır kıyıya
Dalga seven, kıyı sevilendir
Dokunur parmaklarının ucuyla sevdiğine dalga
Ve döner hep geriye
Bilir kavuşamayacağını ama hep koşar kıyıya
Her bir dokunuşunda aşkına verir bedenini
Hesapsızca
İşte ben de seni böyle severim.
Ya bilir misin dağ başında açan uçurum çuçeklerini?
Bilirler görünmeyeceklerini,
Sevilmeyeceklerini,
Koklanmayacaklarını,
Okşanmayacaklarını.
Ama inatla açarlar aşkla,
Sevgiyle,
Özlemle...
Hep beklerler gelmeyecek sevgilinin onu kucaklamasını
İşte ben de seni böyle beklerim.
Ya bilir misin günebakanın güneşe olan aşkını?
Hiç kucaklamayacağı bir sevgilinin peşindedir
Bir bakışına verir ömrünü
Bir bakışına verir ömrünü
Bir bakışının özlemindedir sevgiliden gelecek olan
Ve güneşin her batışında boynu bükük kalır
Sarıya boyanır yüzü sevgiliden aldığı ilhamla
Bilsede kavuşamayacağını
Her doğan günü umutla bekler sevgiliye kavuşmak için
Ben de seni böyle beklerim.
Ya ipek böceğini bilir misin?
Onun kozasının içinde ördüğü o ipliğe olan aşkını
Bilir o ördüğü ipliğin kendisinin ölümü olacağını
Ama aşkına feda eder kendini
Öyle verir kendini yarenine korkusuzca
İşte ben de kendimi böyle veririm sana.
Ya ağaç ile meyvesinin aşkını bilir misin?
Meyvesini vermelidir ağaç yeniden doğmak için
Öyle zorludur ki ayrılmaları.
Verir meyvesini ağaç
Meyve tohum olur,
Ve yeniden doğar ağaç kendi meyvesinden
İşte ben de böyle.
Yok olmayı göze aldım tekrar sende doğmak için...
