≼𝘌𝘷𝘭𝘢𝘵𝘭ı𝘬≽{𝒜ℊℯ𝓅𝓁𝒶𝓎}

0.4

İyi okumalar ~

° ilahi açı

Küçük olan, birkaç saat içinde uyanmasına neden olan sesler sayesinde dayanamayarak usulca gözlerini araladı. Sesler fazla gürültü yapmıyordu fakat kendisini uyandırmaya yetecek kadar yeterliydi.

Hafifçe açtığı gözleri üzerine sızlamaz hissettiğinde tekrar gözlerini kapadı. Küçük ellerini yumruk haline getirerek gözlerini ovuşturdu.

Tekrar gözlerini araladığında rahat bir yerde olduğunu fark etti, çevresine göz attığında etrafını çevreleyen büyük demirlik benzeri şeyler, fark etti.

Burada neler oluyordu

İçinden geçirdiği cümleler eşliğinde, olduğu yerde dikeldi. Kolunu olduğu yere koyduğunda, boşluğa düştüğünü hissetmesi ile sırtını demirliklere yasladı, gücünün neden yetmediğini anlayamamıştı, birkaç gündür bir şey yapmayıp sadece öylesine duruyordu. Bundan olmalı diye düşündü.

Kendine geldiğini hissettiğinde dudaklarını büzüp etrafına baktı, buradan nasıl çıkacağı hakkında bir fikri yoktu. Gözlerini, küçük isyankar bir nefes bırakarak parmaklarına indirdi. Parmaklarıyla oynamaya başladı. Ellerini kaldırıp küçük biçimli dudaklarını kapattığında, tatlı bir hapşırık bıraktı odaya.

Hemen yanında bir bebek telsizi vardı fakat küçük olan, yaşadığı korkudan fark edememişi bile. Bir kez daha minik bir hapşırık bıraktığında odanın kapısı yavaşça aralandı. Minik kızarmış burnunu hafifçe içine çekerken kapıya odaklandı.

Biraz daha başını kaldırdığında fark ettiği şey ise, resmen bir Beşiğin içinde olmasıydı. Hayır, direkt beşiğin içinde olmasıydı. Gözleri şaşırmışlıkla irileştiğinde, ılık gözyaşları görüşünü bulanıklaştırdı, yaşları yanaklarından boynuna doğru süzülürken adım sesleri dibinde bitti.

Küçük dudaklar aralandığında, odaya ardı ardına minik hıçkırıklar dizildi. Başında olan adam sakince kollarını ince bele uzattı. Kucağına çekecekken, kendini anında geri çeken küçük ile ters bir tepki vermedi, bunun olacağını biliyordu.

Küçük olan tekrar uzatılan kollar ile fısıltıyla karışık sızlanma nidaları çıkardı ağzından. Ateş kollarını çekmeden beline doladı çocuğun. Küçük çocuk sesini yükselterek, güçsüz bedeniyle kendinden bir hayli güçlü olan adamı ittirmeyi denedi fakat sonuç nafileydi. Sanki hassas bir dokunuş yapıyor gibi karşında olan adama işlemiyordu bile.

Ateş, küçüğünü ne kadar itiraz etsede kucağına çektiğinde, huzura erdiren boynuna yatırdı.

"sakinleş miniğim hm, baban senin için burada"

Küçük olanın omzuna sarılan kollar ile haraketleri kesildiğinde, gözyaşları hıncını almak ister gibi çoğaldı.

"İ - istemiyoyum bırak "

Ağladığı için peltekleşen beden ile tebessüm etti Ateş, fazla tatlıydı.

"bir şey yok güzelim, sakin ol"

Boynuna yatırdığı yüzü parmağıyla çenesinden kavrayıp kaldırdı, yüzü kızarmıştı, nefes alamadığı için hıçkırık bırakıyordu. Ateş işin ciddiyetini fark ettiğinde, kapıyı açıp hızla merdivenlere yöneldi.

Koşar adımlar ile mutfağa yönelip bahçe kapısını araladığında, kucağında kaybolan beden ile çimlere yöneldi.

Kendini yeşilliklerin arasına bıraktığında, kucağında ki bedeni çevirip, sırtı göğsüne gelecek şekilde oturtup kendine yasladı.