Chain by His Arms (ON-GOING)

Kabanata 4

Kabanata 4

Parang umeri parin sa utak ko ang sinabi nya. Still. There's a hint of sarcasm in his voice. I doubt that.

Naglahad ito ng kamay sa harapan ko. Anong inisip nito tatanggapin ko pagkatapos ng sinabi nya? Hndi na! Because deep inside. I feel ashamed for what he acted.

"Salamat pero kaya kuna." Tipid na ngiti lang ang pinakita ko saka umambang tumayo.

I smiled widely when I don't need his help.

Naramdaman ko bigla ang init ng hininga nito sa leeg ko. Bakit ganito ang epekto nya. Kong hindi paruparu sa tiyan ang gustong kumuwala.

A blush crept into my cheeks.

"Ma-mauna nako." Hindi ko matignan ng maayos dahil sa pagka-utal.

Walang pag aatubiling humakbang ako at halos muntikan ng mapasubsub sa lupa kong walang braso na agaran pumuluput sa bewang ko.

"Fuck!" He curse.

Nataranta naman ako dahil sa hindi ko inaasahang posisyon naming dalawa.

I bite my lips.

I already knew that he was at my back. Pero ang yakapin nya ng patalikod. It gives me a bewildered sensation that I could not name. Nabigla ako.

At halos pigil kong inaalis ang mga maugat nyang kamay sa bewang ko.

"Are you stupid?!" Hndi ko napigilang mapalingon sa kunting pagtaas ng boses nya.

"Anong sinabi mo?" Slowly all the butterflies in my stomach got faded. Call me anything pero huwag nya lang akong matawag-tawag na istupida!

"I thought you can manage to stand?"

"Pero hndi mo kailangan pagsalitaan ako ng ganun."

"I was just trying to help. Paano kong hndi kita na hawakan? You will fall like a dumb!" Buong pwersa ko itong naitulak paharap dahil sa dalawang beses na panglalait nya.

"Then. I don't need your help! Sino ba ang nag sabing yakapin muko? Bakit sino bang masasaktan kapag nasusub ako. Ikaw?!"

We're looking at each other like a dagger.

Anong sa tingin nya hindi ako lalaban ng nakakamatay na tingin? How old is he thirty-one? Thirty-two? If he thinks that I am still a baby that he could easily smitten.

Well, he's wrong!

"Kong gusto mulang naman marinig na mag pasalamat ako sayo. Thank you for your help Mr. Alegre." His jaw clenched.

Nag-iwas kako ako ng tingin at nag simula na tumalikod. Pero pisteng yawa na paa kumirot namn uli.

"Aray..." Napayukong napahawak.

Hndi ko namalayan ang paggawang pagkirot nito kanina. Naitulak ako ni Kiara ng walang balanse kaya siguro ganun ang nangyari.

"Are you okay?" There's a gentleness in his voice pero halong magaspang.

Napapikit akong umiling."Ang sakit ng paa ko."

"Let me help you."

"Hndi—" Para ako hinili pataas bigla.

"What are you doing? Put me down!"

Maslalong inangat ako nito pataas sa bisig nya at pa supladong binalingan ng tingin. Napakapit ako ng mariin sakanyang batok at baka ora' mismung itapun ako kapag hindi ako nagtigil.

His scent makes me feel dizzy...

Mag tatanong pa sana kong saan nya ko dadalhin. Nang natigilan ako sa daang tinatahak nya.

"Wait." I swallowed.

Parang dito sa liblib na malaking damuhan ang narinig kong umuungol. Tinangala ko sya. I don't know if he was trying not to sneer or just making his face more stoic.

"You pervert! Bitawan mo ko. Ano ba. Bastos ka!" Pilit ko syang ibaba ako habang hinahampas sa matikas nyang dibdib.

"Ikaw yun?!" Sya ba ang kasama nung babae na huma halinghing?

Hndi man lang natinag at naramdaman ko na para ako nitung inupo sa malamig na bagay.

Pinitik nito tapus ang noo ko.

"Ano!" Masama ang tingin ko sakanya.

"Don't stain your head with your wrong beliefs." He look at me head to foot but his eyes darted on my breast." You're not my type." Talagang sinabi nya yon habang naka-titig sa dibdib ko.

I scoffed. Hndi pa sya satisfied sa malaki kong boobs!

"Manyak ka! Para sa ka ilinaw murin hndi kita gusto. In english you're not my type!" Kisa bangayan ako nito pabalik. I saw him kneeling on the ground and touch my leg.

Parang wala lang sakanya ang mga sinabi ko.

Kainis!

Hinaplos nito ng marahan ang paa kong masakit. Kaya't para akong nagsisi bigla sa sinabi. Pinanuod kong inaalis nya ang sandal na suot ko at marahang hinilot. I wonder if he knows that the sandal I'm wearing are cheap.

Napabutong hininga na lamang ako habang ilinibut ang atensyon sa pinag dalhan nya. There's nothing new actually. All I can see are bushes but I can see few flowers here. Kong anung makikita mo dito sa loob ganun din sa labas. Pwede ka palang tumambay at umupo. I must say it gives you time to be alone.

"Nakikinig kaba?" Napaangat ito ng ulo.

"Huh? May sinasabi ka?" Napayukong napailing ito at bahagyang nainis sa isinagot ko.

"I will repeat. Huminga ka ng malamim kapag sinabi ko. Naintindihan mo?" Sumunod nalang akung napatango sa sinabi nya.

Mas lalo nyang inilapit ang paa ko sakanya habang hinahaplos pababa. He touch the tip of it and move up side down.

"Ahh..." Bigla akong napa ungol sa sakit at sa ibinibigay nyang hndi pamiliar na pakiramdam.

"Breathe!" I took a deep breath as I felt that he twisted my ankle. Napapikit akong kinagat ang labi ko para walang kong anung kumuwala sa bibig ko.

"Open your eyes." He whispered.

I opened my eyes when he slowly put down my knee.

"You're fine. It won't hurt anymore." He's right. Hndi na nga ito masakit kompurtable kunang naigagalaw ang masakit na paa ko.

"Salamat." Napatango ito habang maingat ako nitung tinignan.

There was an awkward silence after that. And it was only interrupted by a call. Para akong nakahinga ng maluwag.

Tumayong kinuha nito ang cellphone sa kanyang bulsa.

"What?" He answered the call without hello.

"Yes." Tinapunan ako nito ng tingin.

"Okay. Hold on." Biglang humarap ito sakin kahit may katawagan sa taenga.

"Stay here. I'll just answer this call. Do you understand?" I nodded. Even though I don't understand. I just thought maybe the caller is somewhat important.

He go out.

Nang mawala natu sa paningin ko. I slowly stood up inisa-isa ko inihakbang ang mga paa ko pabalik. Hindi na talaga masakit. I can walked properly. Should I wait for him? Hndi nya namn siguro ikakamatay pag-iniwan ko sya.

I bite my lips. Bahala na nga! Aalis nako.

Nakapag pasalamat naman ako sakanya. Lumakad nako palabas ngunit liningon ko parin ang paligid. Bakasali lang naman.

Saan kaya sila nag-usap ng katawagan nya?

I'm still hoping to see him. But maybe he just decided to leave me. Okay lang. Hndi na nito kailangan pang bumalik. But I don't know why I'am acting like this. May parte sa sarili ko na gusto ko syang makita ulit.

~•~

You will not find a love that is perfect, but you will find a love that sees you.
Bianca Sparacino