Yüzüme vuran güneşin ışığıyla gözlerimi açmaya çalışıyordum.Toparlanıp hemen ayağa kalktım.Sağıma soluma bakındım.Ne yapacağımı,nereye gideceğimi düşünmeliydim.Bunları sahilde oturup düşünebilirdim.Sahile doğru yürümeye başladım.Sürekli etrafıma bakındım.Herkes mutlu sanki.Sanki herkes gündüzü yaşarken ben geceyi yaşıyorum.Yanımdan geçen annesinin elini tutan şirin küçük kıza uzun uzun baktım.Bulduğum boş bir banka oturdum.İçimden amcama edebildiğimce küfür ediyodum.Annem ve babam hayatta olsaydı bunlar olmazdı kesinlikle. Onların yokluğunu bir kez daha hissetmemle gözyaşlarıma engel olamadım.Bacaklarıma sürünen bir şey hissettim.Başımı kaldırdığımda bir köpeğin bana süründüğünü gördüm.Başını okşadım,tüyleri yumuşacıktı.Ares sesini duyar duymaz kollarımın arasından kaçıp birinin yanına gitti.Köpeği de alıp yanıma doğru gelmeye başladı.İçimde biraz korku vardı.Sonuçta dün yaşadığım şeyler kolay değildi.Elini uzattı gözlerimin içine bakarak.Kafamı öne eğerek yaşlı gözlerimle ona baktım."iyi değilsin galiba seni ağlarken gördüm anlatmak ister misin ?" dedi."Artık dayanamıyorum" deyip hiç tanımadığım birine sarıldım.Hiç tanımadığım birine nedenini bilmediğim bir şekilde güveniyordum.Yüzümü avucunun içine alıp "her ne olduysa bana anlat sana yardım edeceğime söz veriyorum" dedi.Başımdan geçen herşeyi ona anlattım.Elini cebine götürdü.Cebinden bir cüzdan çıkardı.İçim bir kez daha rahatlamıştı.Güvenerek sarıldığım derdimi anlattığım kişi sıradan biri değildi,bir polisti."ha bu arada ben semih" dedi.Gülümsemesi bana da enerji veriyodu sanki.O an için herşeyi unutup ufak bir tebessümle "bende UMUT"dedim...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İÇİMDEKİ UMUT
Teen FictionHani kader bazılarına güler bazılarına da hiç uğramaz ya ben o hiç uğramayanlardanım sanırdım.Herkes gündüzü yaşarken hayat sadece bana gece sanırdım.Ama öyle birşey oldu ki diyebileceğim tek şey vardı.."İÇİMDEKİ UMUT"
