Aagawin Ko Ang Lahat

Chapter 14

*** Warning: Violence, Rape & Manipulation ahead. Feel free to skip the entire series if you're not into this kind of theme.

Magdalena's point of view

Sa buong araw na magkasama kami ni Adonis dito sa aking apartment ay walang tigil kaming nagniig. Mapa-umaga, hapon, tanghali at maging ngayong gabi, bago siya umuwi ay nag-isang round pa kami ng pagtatalik. Sa bawat sulok ay kinantot niya ako at lahat ng posisyon ay ginawa namin. Masasabi ko na talagang pinagsawa namin ang aming sarili sa tawag ng laman na parehas namin kinasasabikan.

At ngayon ay nandito na kami sa gate ng aking apartment dahil hinatid ko siya sa kanyang sasakyan.

"Salamat, Adonis. Hinding hindi ko makakalimutan ang araw na ito. Hindi mo alam kung gaano ako kasaya dahil sa mga ipinaramdam mo sa akin" nakangiti kong sambit habang nakaharap sa kanya.

"Simula pa lang ito, Magdalena. Gagawin ko ang lahat para maging masaya ka at para makabawi sayo. Tsaka katulad ng ipinangako ko, liligawan kita at gagawing karapatdapat ang sarili ko para sa pagmamahal mo" anito.

Tipid at nahihiyang ngiti lang ang sinagot ko sa kanya. Hindi ko alam ang sasabihin ko dahil lumulundag na naman ang puso ko sa sobrang tuwa. Hindi ko lubos akalain na ang dating pinapantasya ko lang ay ngayo'y nakaniig ko na at ngayo'y liligawan na ako.

Hindi ko napigilang maluha dahil sa sobrang saya.

"Oh bakit ka umiiyak? May nasabi ba akong hindi maganda?" nag-aalalang tanong nito.

"Wala naman, Adonis. Masaya lang ako." panimula ko. "Hindi ko lang inaasahan na may lalaking magpaparamdam sa akin ng ganito. At mas lalong hindi ko inaasahan na ikaw ang lalakeng iyon, ang lalaking pinapangarap ko noon pa man"

Ngumiti ito at hinawakan ang magkabila kong pisngi. Inilapit niya ang kanyang mukha sa akin at tiningnan ako sa mata.

"Ssssshhhh wag ka ng umiyak. Ibaon na natin sa limot ang nakaraan okay?" anito sabay pahid ng luha sa aking mata.

"Sina Tatay Tyago at Sohpia? Ilan lamang sila sa mga mapapait na nakaraan na kailangan ng kalimutan. Let's stop wasting our time and energy para alalahanin pa sila. Tama na ang pagpapahirap nila sa atin. Now is the time para isipin naman natin ang ating mga sarili at ang kinabukasang naghihintay para sa ating dalawa... Isang kinabusakan sa walang Tatay Tyago at walang Sophia" pagkasabi niya nito ay agad niyang idinikit ang kanyang labi sa akin.

Napahawak ako sa kanyang bewang at dinama ang kanyang halik. Hindi ito kasing pusok tulad ng kagabi pero punong puno naman ito ng emosyon, pagmamahal at seguridad. Ibinuka ko ang aking bibig upang malaya niyang maipasok ang kanyang dila. At hindi naman ako nagkamali dahil nakipag espadahan siya ng dila sa akin at nakipag palitan rin ng laway.

Matapos ang ilang minuto ay bigla itong kumalas at napangisi. Nagtaka naman ako sa kanyang inasta dahil para itong bata na natatawa at napapailing.

Tumingin ito sa akin na may pilyong ngiti.

"Ayaw mo bang gawing isang Linggo itong leave mo?" tanong nito. "Nabitin kasi ako sa ginawa natin kagabi at kanina eh. Tsaka tingnan mo itong si Adonis Junior oh binubuhay mo uli" tumingin ito sa kanyang alaga at natawa naman ako.

Bakat na bakat ang kanyang dambuhalang pagkalalake sa kanyang pantalon.

"Nabitin ka pa talaga ng lagay na yan ah? Eh halos hindi na nga tayo kumain kanina dahil puro pagtatalik lang ang ginawa natin." natatawang kong sambit.