දුක සහ සතුට දෙකම එක ලෙස උරුම ජිවිතයක්...
"හඳ නං අදත් ලස්සනට තියෙනවා නේද අයියේ...."
හ්ම්... මේ කාලය ගෙවෙන විදිය නං මට හිතා ගන්නම බෑ පුදුම වේගයක්. නොදැනිම අයෙත් සෙනසුරාදාවක්. පෙරේද පෝය හින්ද තාමත් පුන් හඳ තාම ලස්සනට පායලා තියෙනවා. කාමරේ බැල්කනියට වෙලා රසාංජන අයියා හද දිහා බලාගෙන ඉන්නවා. එයා කොහොමත් හදට ගොඩක් ආස කෙනෙක්. මමත් ඉතින් රසාංජන අයියා හද දිහා බලාගෙන ඉන්නකොට කවදාවත් ඒකට බාධා වෙන දෙයක් කරන්නේ නැහැ.
"ඔව්... හස්. හිතට මාර සැනසීමක් දැනෙනවා නේද?...."
"ඔව්. අයියේ මටත් දැන් පාළුව, තනිකම, දුක කියන දේවල් දැනෙන්නෙම නැති තරම්.."
මම එහෙම කියන ගමන් රසාංජන අයියගේ පිටිපස්සෙන් තුරුල් උනේ මගේ අත් දෙක අයියගේ ඉණ වටේ යවාගෙන තද කරගන්න ගමන්. අයියා එත් හද දිහාම ටිකක් වෙලා බලාගෙන ඉදල මගේ අත් දෙක ල්බුරුල් කරලා මගේ පැත්තට හැරුනා.. අයියා ටිකෙන් ටික මගේ ලගට ලං වෙද්දී මගේ පපුව ගැහෙන වේගේ වැඩි උන හින්ද මගේ ඇස් නිකන්ම පියවුනා...
ඒ එක්කම මගේ තොල් පෙති එක්ක රසාංජන අයියගේ සිනිදු තොල් පෙති යා උනා.. ඊට පස්සේ මට කියන්න පුළුවන් මම අයියා ඉස්සරහ නිරුවත් උනා කියල විතරයි. ඒ එක්වීම වචනවල පෙරලන්න බැරි හරි අමුතුම ආදරණිය එක් වීමක්. සතුට, ආදරය, රැකවරණය අතරින් දැනෙන ඒ වේදනාව ඇතුලේ ඇත්තටම වේදනාවක් නැහැ. ඒක ආදරයේම එක කොටසක්.
ඔව්.. අද මම රසන්ජන අයියගේ උනා වගේම මමත් රසාංජන අයියගේම උනා. අපි, අපි දෙන්නගෙම විතරක් උනා. අපි එක් උනා. ආදරේ උණුසුම අතරේ තියෙන ඒ සුන්දර වේදනාව වින්දා. ජිවිතේ විදවන්නේ නැතුව ඇත්තටම ජිවිතේ වින්දා. මීට කලින් ඇති තරම් අපේ තොල් පෙති යා වෙලා තිබුනත් මේ අද්දැකීම අපි දෙන්නම ලැබුව පලවෙනි අවස්ථාව මේක උන හින්ද දෙන්නම ආදරයේ උපරිම තැන අද වින්දා... ඒ වේදනාව අතරින් දනෙනෙන ආදරේ උණුසුම හින්ද වේදනාවක් දැනුනේ නැහැ ඇත්තටම... අපි දෙන්න ආදරෙන් බැදුනා...
"හස්... ගුඩ් මෝර්නින්.... දැන් නැගිටිමු. ඇතිනේ මාව බදාගෙන හිටියා.."
