Zihnim bir anahtar. Peki, ama kilidi kırılmış. Düşüncelerimin ne tarafta olduğunu ise bilmiyorum. Hiç görmediğim bir derinliğin ise içindeyim, hissettiğim onca şey... Bi hata olmamalı. Kutsanmış bedenime doğru darbelerini tekrar tekrar vuruyorlar.
Karanlık bir arenanın ortasında, tüm kaybettiğim her şey adına damla damla dökülen kanlar sonunda bir galibiyet getirdi. Hiç bir zaman dostlarımla yıkılmadık harbiden hiç bir zaman. Her tarafı tuzaklarla ile dolu karanlık bir arenanın tam ortasına düştük bir kaç deli yürek.
Gözümüz kara, bir sözümüz var. Zihnimde yankılanan bir ses '' yorulma'' sakın ola gidecek çok yolumuz var.
Düşüncelerim acaba ne tarafta?
Kaçmamı istediler bu savaştan, çünkü elimde yoktu hiç bir güç. İntikam alınıyor ama yavaştan.
Kimseyi durduramıyorum sebebi ise ruh sağlığım kanser. Notalar ise ilaç, gencecik yaşta huzursuzluklar.
Bu savaştan kaçmamızı istediniz, çünkü elimizde yoktu bi' güç ama... Biliyorsunuz ki intikam yavaştan alınıyor.
Mahallenin çocukları ise bir gün büyüyor.
Önümüzdekinden başka bize yol yok, biz buluyoruz cevapları yeter ki siz sorun ve biz yolu zaten seçtik. En zoru ise bir fark. Biz kuruduk, meyve ağaçlarının hepsi kurudu, çiçeklerin en güzelini ise koparıp alıyor Hak.
Yolunu sen bul, önüne kat, yolumuz en zoru mahallenin yan yol. Bu hakikat bitmiyor ama inan çok, bir adım bile atamayan ahmaklar da oluyor bütün güzel sıfatlar.
Yıldızların arasında yüzüyor bi dolunay. Bu yüzden dolunay gecenin kör bir vakti hava da parlar, yıldızların en güzeli ise hep bir ilham verir. Bana, bize yine mahallenin yan yolu.
Kim kaldı geriye yüreği saydam?
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
