Not your Typical Type [ONGOING]

Two

CHAPTER TWO

Nasa locker room pa lang ako ng harangan ako nila Cams tinignan ako nito mula ulo hanggang paa. Kasama na naman niya mga alipores o bff's niyang ang baduy ng suot trying hard ata manamit.

Well syempre papatalo ba ako? tinignan ko din siya mula ulo hanggang paa, napa iling-iling na lang ako sa kasuotan niyang mukhang ewan.

"how cheap!" she said. Hindi pa ako nakaka dalawang hakbang, bumalik ako at tinignan siya ng nakaka irita.

"anong sabi mo?" taas ang kilay kong tanong.

"Hindi mo narinig?, I said how cheap!" pag uulit niya sa sinabi niya. Tinaasan ko siya ng kilay at sabay ngiti ng nakaka inis.

"Ako ba o ikaw?" natatawa kong sabi na kinasama ng mukha niya, mas lalo pa akong na tawa dahil kitang-kita ko paano siya mainis.

"how dare you?!" akmang sasampalin niya ako pero agad ako umiwas at hinawakan ko ang kamay niya ng sobrang higpit.

"Don't you dare touch my face!." may diin ang bawat salitang sinabi ko at nag walk-out na ako.

Narinig ko pa ang sigaw nito sa sobrang inis at ang pag-aawat ng mga kaibigan niya.

Madaming naka kita sa nangyari iba nag bubulungan pa. Balewala na sa akin 'to sanay na akong ganun ang laging eksena ni Camille. Pumasok agad ako sa classroom. Syempre maingay kanya-kanyang usapan, pero tumigil sila ng makapasok ako sa loob.

Narinig ko pa ang tilian ng iba, napa tingin ako sa white board namin na may mga naka dikit na mukha ko at mukha ni Jaxson. Nang liit ang aking mga mata sa inis ko.

"sinong may gawa nito?" naiinis kong tanong sa mga kaklase ko at pinag sisira lahat ng naka dikit sa white board. Walang nag salita at tahimik lang naka tingin sa akin.

I saw five mens walking, may mga hawak silang roses at sa pinaka huli si Jaxson may hawak na bouquet of rose at chocolate sa mag kabilang kamay nito.

"Ano bang ginagawa mo?!" iritable kong tanong. Hindi ko inabot ang mga binibigay nilang stem of roses.

"I'm sorry, hindi ko sinasadya 'yun." malungkot na sabi nito.

Napa buga ako ng hangin sa kawalan at tinignan siya ng masama.

"Akala ko malinaw na lahat?"

"Chin. Sorry. " full of apologetic on his eyes.

Sa tagal namin magka relasyon, never ko pa siyang narinig na umamin sa kasalanan niya at mag sorry. Madalas pinapalampas ko lahat, ni hindi ko na lang iniimik. Paulit-ulit din kasi nakakasawa rin.

Hindi ko inabot yung bulaklak, hinayaan ko silang naka tayo na parang tanga.

Pero malamig ko lang siyang tinignan at na upo sa upuan ko. Katabi ko si Diane na ngayon ay palihim na tumatawa.

Saktong papasok na ang professor namin ngayon kaya wala ng nagawa pa sila Jaxson at mga kaibigan niya kung hindi mag-si pag upo sa mga kanya-kanya nilang upuan.

"Everyone you're all graduating student, expected kong etong last sem niyo magiging karapat-dapat kayo para mag martsa. I have a project this is my last project to all of you class." Prof said. Lahat kami ay seryosong naka tingin sa aming professor na busy nag sulay sa white board.

Sunod-sunod na nga project halos buong subject namin mayroon ng pa-project at eto meron pang bago dagdag.

Matapos sabihin ng prof namin yung project na hinihingi niya at deadline kung kailan last pasahan lahat kami ay kanya-kanyang daldal dahil sa project na bago.