hoofdstuk 1

4 0 0
                                    

Zzzzz zzzzzz Zzzzz Zzzzz. Grijpend naar mijn telefoon op het nachtkastje val ik bijna uit bed. Snel druk ik de wekker uit. Genietend van de stilte staar ik naar het plafond, het plafond die ik nu al maanden zie als ik nadenk.

Wat ga ik doen vandaag? Wat zal deze nieuwe dag me brengen? Op dit moment is het een raadsel, maar er zal vast wel weer wat ongewoons gebeuren zoals elke dag. Ik sta langzaam op terwijl ik voel dat ik toch te snel ben geweest... Hoofdpijn dat kan er ook nog wel bij vandaag. Ik struim door mijn kamer naar het bureau om vervolgens mijn kleren van de stoel af te pakken, in de douche te leggen en naar de wc te struinen. Wat heb ik een hekel aan de ochtend. De vermoeidheid is het hoogst, de slaap blijft je achtervolgen terwijl je dag nog moet beginnen.

Ik begin me langzaam klaar te maken voor een nieuwe schooldag. Douchen, eten pakken en me tas klaarmaken. Me telefoon checken voor ik weg ga en me tram halen voordat hij zonder mij weg gaat.

In de tram ga ik zitten op mijn vaste plek, vooraan in de tram aan de rechterkant bij draaischijf op een aparte stoel terwijl ik met mijn koptelefoon op uit het raam staar. Als ik het niet vergeet begin ik aan mijn pakje sultana. Ookal heb ik meestal geen honger in de ochtend, ik weet ik dat het eigenlijk moet, dus ga ik meestal toch maar eten om geen gezeur te krijgen met vrienden.

Het lange pad naar school, het pad dat ik haast dagelijks moet lopen om op tijd te komen en naar school te gaan. Het liefst lig ik heel de dag op bed terwijl ik nadenk over wat ik met mijn leven wil bereiken. Wat wil ik worden? Dokter, advocaat? Nee, ik wil een psychiater worden. Ik wil mensen helpen die Hulp nodig hebben en er niet over durfen te praten met geliefden. Ik wil een vertrouwenspersoon voor hun zijn, ik wil ze bijstaan terwijl ze niemand hebben.

Het is half 9. Ik struin naar mijn plekje vooraan in de klas naast Jenny. We praten over wat we het weekend gedaan hebben en of we nog plannen deze week hebben. Langzaam worden we tot stilte geroepen door Meneer van Haren.

De les gaat vandaag over de verschillende soorten trauma's van mensen. We hebben het over de meest voorkomende gevallen en wat de gevolgen kunnen zijn. Ik weet dat natuurlijk al, want ik heb me er al in verdiept. Ik heb alles uitgepluist voordat ik aan de opleiding begon.

De tijd tikt langzaam weg totdat eindelijk de pauze eraan komt. Ik heb 45 min voor mezelf. Ik neem met Jenny aan een tafel plaats die bij het raam staat. We gaan op de vensterbank zitten en eten rustig terwijl we over koetjes en kalfjes praten terwijl ik jongens spot.

Voor ik het wist was het alweer tijd, nog 3 uur te gaan. Ik maak aantekeningen in de les. Glimlach naar de mensen die naar me kijken en doe vrolijk mee met de rest, maar diep van binnen voel ik me alles behalve vrolijk. Ik voel me gebroken. Ken je dat gevoel dat je vind dat je moet lachen, maar dat het eigenlijk heel veel energie kost? Dat heb ik nu..

Eindelijk laat mevrouw van Beugelen ons gaan. Het is kwart voor 4 en het duurt zeker wel meer dan een half uur voordat ik weer thuis ben. Ik voel me opgeblazen en het enigste wat ik wil is thuis zijn en op bed liggen, maar zoals altijd kan dat niet. Ik moet eerst eten dan afwassen en ga dan lekker onder de dekens Masterchef kijken. Meestal val ik daarna in slaap.

"Pap, ik ben thuis!" Schreeuw ik als ik thuis kom. "Is goed, lieverd. Het eten is bijna klaar." Antwoord hij terug.

Ik leg mijn spullen weg, trek mijn jas en schoenen uit en vervolg mijn weg om mijn vader te groeten. We praten kort over mijn dag, ik loop naar mijn kamer en ga tv kijken tot hij roept voor het eten. Aardappels, snijbonen en een gehaktbal, heerlijk!

Terwijl ik aan het eten ben kijk ik op mijn kamer tv terwijl mijn vader in de keuken eet. We eten eigenlijk nooit samen.

Na het afwassen begint Masterchef! Ik schreeuw naar pa dat ik in slaap kan vallen en nestel me lekker tussen de dekens en geniet van de nieuwe leerzame gerechten die ze maken.

Het is half 9 als ik wakker word door een roep van mijn vader. "Ja pa, ik ben wakker" Antwoord ik. Terwijl ik de slaap uit mijn ogen wrijf zapp ik om te kijken of er nog een goede film bezig is. LOL is bezig dus ga ik die maar kijken.

Nadat de film is afgelopen zeg ik mijn vader weltrusten en ga ik lekker op bed liggen appen. Meestal duurt dat Tot een uur of half 12 en ga dan slapen.

Beste lezers,

Dit is mijn eerste hoofdstuk. Als je wat wil zeggen zou ik zeggen ga gerust je gang ik bijt niet! Ik zal me best doen om een plekje in mijn agenda te maken en het verhaal voor jullie bij te houden!

crazy in my headWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu