crazy in my head

hoofdstuk 2

Zzzzz zzzzzz. Die stomme wekker gaat alweer af. Het voelt alsof ik maar 10 min geslapen heb... lekker dan. Ik doe mijn best om gelijk uit bed te gaan, want als ik me omdraai val ik zo weer in slaap. Dan krijg ik weer gezeur met docenten en met mijn pa dat ik niet zo laat moet gaan slapen.

Na het douchen pak ik me tas weer in en ga naar de tram. Ik word langzaam wakker met me muziek op. Marco Bosato, heerlijke muziek om mee wakker te worden. Bij de overstap ga ik even op het bankje bij de tram zitten. Het is druk op deze vroege morgen, je ziet zoveel scholieren en mensen die naar hun werk moeten.

Mijn oog valt op een jongen met kort zwart haar en oordopjes in. Hij staat tegen een paar geleund terwijl die mee neuriet op zijn muziek. Ik sta hem blijkbaar aan te gapen, want hij kijkt me recht in mijn ogen aan. Die heldere ligt bruine ogen zijn me nieuwsgierig aan het bekijken. Hij laat mijn blik niet los en ik die van hem niet. Het voelt alsof de wereld weg gevallen is en het enigste wat overblijft zijn wij, nu op dit moment.

Ons moment word ruw onderbroken door de bellen van de tram. Ik sta langzaam op terwijl ik mijn tas opraap en stap in de tram. Als ik naar achter loop zie ik hem zitten. Ik ga uitdagend tegenover hem zitten terwijl ik verder luister naar mijn muziek en hij die van hem. Stiekem gluur ik naar hem terwijl ik me achter mijn telefoon verschuil. Als ik bijna bij de halte ben waar ik moet uitstappen kijkt hij me doordringend aan. Ik begin rood aan te lopen en loop wiegend langs hem. Hij knipoogt naar me met zijn heldere bruine ogen. Een moment van geluk gaat door me heen.

Terwijl ik de weg naar school loop denk ik heel de tijd aan hem. Ik weet zijn naam niet, maar ik weet wel hoe hij eruit ziet. Hij is lang, ik schat hem op 1.80. Hij is bruin geworden door de zon. Hij heeft kort zwart haar en super mooie witte tanden met heldere bruine ogen die me doen denken aan een lente dag. Zwijmeld loop ik naar school. Ik vraag me af wie die mysterieuze jongen is.

De jongen houd me de rest van de dag bezig. Ik ben minder oplettend in de klas, me vriendin die vraagt me heel de tijd aan wie ik denk en ik begin steeds langer te glimlachen.

De tijd gaat vandaag een stuk sneller dan gisteren met dank aan mysterieuze jongen. Onderweg naar huis kijk ik om me heen in de hoop dat ik hem weer zie, maar nee jammer genoeg niet.

Vandaag eten we aardappels met bruine bonen en speklapjes. Ik ben dol op speklapjes, maar het eten gaat niet echt. Toch dwing ik mezelf om te eten.

Ik lig in gedachte tv te kijken als mijn vader binnen komt om te vertellen dat hij nog even boodschappen wilt doen. Ik ga mee, omdat hij dat wilt. Ik wil hem niet alleen laten. We gaan langs de Bas en de Lidl om de grootste maandelijkse boodschappen te halen. Ik zie mijn collega's van mijn werk en groet ze vriendelijk.

Bij thuiskomt plof ik op de bank terwijl ik even tv kijk met mijn vader. Daarna ga ik in mijn kamer verder kijken terwijl ik ga tekenen. De opdracht van school is dat je een praktijk moet schetsen waar jij jezelf later ziet en waar jij je cliënten gaat behandelen. Ik zie het helemaal voor me dus ik heb voordat ik het weet mijn hele blaadje vol met tekeningen van mijn praktijk.

De kamer waar de cliënten hun hart komen luchten. De kamer waar ze moeten wachten. De wc ruimte. Mijn kantoortje waar ik ga lunchen en persoonlijk bezoek ontvang. De kamer van van Jenny, waar ik later mee samen ga werken, waar zij haar cliënten opvangt. De kleuren zijn zwart wil met lichte tinten "versieringen" om de cliënten op hun gemak te stellen.

Na de opdracht stap ik gelijk me bed in terwijl ik mijn collega van me werk weltrusten app. Ik val als een blok in slaap