Ay Işığı

𝔸𝕚𝕝𝕖

Evet yine ben...

Kitabımı arkadaşlarınıza da söylerseniz mutlu olurum (çünkü oy sınırlaması koyacağım)

Ne kadar çok okunma gelirse o kadar uzun bölümシ︎

İyi Okumalar💖

   Sanırım yaklaşık yirmi dakika olmuştu ve hala uçuyorduk. İnsanların bizi nasıl görmediğini merak ediyorum. Kocaman kanatları olan birisini görmemek nasıl mümkün ki? Ama ormandan da gidiyor olabiliriz. Gözüm kapalı olduğu için nerede olduğumuzdan hiç haberim yok.

   Kanat sesleri dindiğinde yere indiğimizi anladım. Gözümü açana kadar beni yere sertçe bıraktı. Sanırım tişörtünü yırtmama sinirlendi.

   Yüzüne batığımda evdekinden daha sinirli bir şekilde hem bana, hem de tişörte bakıyordu. Sanırım helvamı pişirebiliriz. Mümkünse cevizli olsun.

"Senn.."

"Ne ben? Beni tutup bulutların üzerine çıkaran sendin?! Ne yapsaydım?"

"İnsanların bizi görmesini istiyordun sanırım?"

"Bir dakika... Ciddi ciddi bulutların üzerine mi çıktın?"

"Sayılır ama konu bu değil. Senin yüzüne tişörtüm mahvoldu. Bana yeni bir tane borçlusun."

"Hayır borçlu değilim. Evime girdin, beni öldürmeye çalıştın ve bulutların üzerine kadar uçurdun. Ayrıca beni bilmediğim bir ormanın bilmediğim bir yerine getirdin. Bence bedelini tişörtünle ödemen ucuz kalır."

"Evde attığın tokada ne demeli?"ister istemez gülmeye, ardından kahkaha atmaya başladım.

"Yüzünü görmen gerekliydi!"

   Bir şeyler dedi ama o sırada tamamen o anki tipine odaklandığım için gülmekten ne dediğini anlamadım.

"Neyse boşver. Gitmemiz gerek. Bizi bulmaları çok sürmez. Özellikle de seni."gülüşüm yerini sert bakışlara bıraktı.

"Seninle neden geleyim? Daha doğrusu sana neden güveneyim?"

"Çünkü buraları bilen tek kişi benim. Eğer kaybolmak istiyorsan sen bilirsin."

"..."

"O zaman kalk ve yürümeye başla."

"Nereye gideceğiz? "

"Bunları konuşmak için zamanımız yok. Sadece, şu an izimizi kaybettirmemiz gerek."

"Nereye gideceğimizi söylemezsen gelmem."

"Birazdan yağmur yağabilir ve kanatlarımın ıslanmasını ve zamanımı onları kurutmaya çalışmakla harcamak istemiyorum tamam mı?"

   Haklıydı. Gri bulutlar toplanmaya başlamıştı. Yanımda başka kıyafet olmadığı için ıslanmayı bende istemiyorum.

"İyi.."

"Sonunda. Kalk hadi. Acele etmeliyiz."

   Kalktım ve onu takip etmeye başladım. Uçtuktan sonra yürümek o kadar güvenli ve güzel geliyordu ki. Ama yine de bu öküze kanmayacağım. Sadece ıslanmamak için onu takip ediyorum. Belki yolda onunla ilgili bir şeyler öğrenebilirim.

"En son kanatların yoktu?Neden şimdi var?"

"Aldığım ilaç insan formuna dönmemi sağlıyordu. Bitmişti."

"Neden evime geldin?"

"Senin kurt olduğunu biliyorum. Belki sizde vardır diye geldim. Amacım birşeyinizi çalmak yada birinize zarar vermek değildi. Sadece ilacı alıp gidecektim."