a hopeless hope || chanin

bu bir son değil

O gece hiçbir şey olmadı hyung, endişelenme. Sen sızıp kaldığında seni kendi yatağıma yatırdım ve bir kaç saat seni izledim. Belki de bir daha seni bu kadar yakından göremeyeceğimin bilincindeydim, öyle ki sanki son kez bakıyormuş gibi baktım o melekleri andıran suratına.

Ardından salona geçip koltuğa uzandım ve seninle aynı evde nefes almanın verdiği huzurun yanında yapacaklarımın korkusuyla uykuya daldım. 

Sabah kalktığımda yoktun, ayık kafayla ayağıma gelmeyeceğinin oldukça farkındayım zaten. Ancak korkmuş olduğunu hissetmiştim, benimle bir şeyler yaşamaktan korkuyordun hyung. O yüzden ilk önce böyle bir şey olmadığını yazdım. Benden o kadar çok nefret ettiğini hissediyorum ki eminim bir daha yalnız içmez ve seni kontrol etmesi için arkadaşlarını uyarırsın.

Her neyse bunlar artık canımı acıtamayacak, çünkü gidiyorum hyung.

İstediğini düşün sadece artık daha fazla açıklama yapamam, sadece istediğini düşün.

Ama unutma ki, bu bir son değil.

###

Genç çocuk her zaman üzerinde olan bakışları önemsemeden okul binasından çıkıp bankta oturan arkadaş grubunun yanına doğru ilerliyordu ki yolunu alt sınıflardan bir kız kesmişti. Önünde eğildikten sonra ona siyah kapaklı bir defter uzatmıştı.

"Sana bunu iletmem söylendi sunbae-nim"

Chan başıyla teşekkür ettikten sonra defteri aldı ve kızın gitmesini bekledikten sonra okul binasına geri dönüp sakin bir yer bulup defteri okumaya başladı.

###

Jeongin; o gitmişti, belki de ölmüştü. Bu onun yüzünden miydi yoksa Jeonginin içinde bulunduğu çıkmaz mıydı? Her iki ihtimalde içini kemiriyordu.

O gece Jeongin'in evine bile isteye gitmişti. İçtiği doğruydu ancak sarhoş değildi. Her şeyin farkındaydı. Onu da bilerek öpmüştü ya!

Uyuyor numarası yaptığında onu izlediğinin farkındaydı.

O, ona çok güzel bakıyordu.

Anlatılamayacak kadar güzel.

Ve şimdi belki de o bakışları sonsuza dek kaybetmişti.