Yeni kurgularla karşınıza çıkmak için hazırlandım. Umarım Fisherman'ı seversiniz.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
İyi okumalar dilerim...
***
Gözlerimi yumduğum rahatsız edici uykumdan uyanarak söylediği yere gelmiştim.
Ormanın içinde camlarla kaplı bir dağ eviydi geldiğim yer. Işık israfıyla kaplı bu büyük ev fazla lüks görünüyordu. Kapıya doğru ilerleyerek zile bastım.
"Kimsiniz?"
"Jeon Jungkook."
Hoparlörden gelen sesin ardından kapının açılmasıyla içeri girdim.
İçerisinin dışarıdan hiçbir farkının olmamasına şaşırmayarak önümde duran hizmetliye döndüm.
"Efendi sizi bekliyordu, buyrun."
Işıltılı cam merdivenlerden inerek evin ışıklardan uzak bölümüne doğru ilerliyorduk. Yer altına benzeyen bu yer evin geri kalanından oldukça farklı dizayn edilmişti. Camlar ve modern mobilyaların aksine burası sıvası yapılmamış inşaat koridoruna benziyordu.
Hizmetli, karşıda duran koca kapıyı çalarak içeri girdi.
"Buyrun."
Büyük kapıdan geçerek içerisinin bu soğuk koridordan farksız olmadığını anlamıştım.
Koca salonda bulunan tek eşya olarak ortada duran sandalyeye, arkası dönük bir şekilde oturmuştu.
"Kapıda durma öyle, içeri gel Jungkook."
Seslenmesiyle ona doğru adımlar attım. Aramızda kalan bir metrelik mesafeden beyazlaşmış saçlarını seçebiliyordum. Boynuna doladığı yeşil fular ise onu arkadan bile şöhret sahibi biri gibi gösteriyordu.
"Bir şeyler içmez misin Jeon?"
"Hayır. Beni buraya neden çağırdınız."
"Sende benim gibi boşa zaman harcamaktan hoşlanmıyorsun. İşte bu yüzden seviyorum seni."
Elinde yeni fark ettiğim birasını ağzına doğru götürdü.
"Seninle açık konuşucağım. Ailenden çok sen benim için önemlisin. Sana karşı hissettiğim çekimden midir yada kadarin bir oyunu mudur bilinmez gözüm hep sendeydi... İstemsizce gelişen bir durumdu bu benim için. Yaşadığın mahalle, evin, arkadaşların, okulun. Bunlar hep bendeydi. Gerçi hâlâ öyle. Seni tüm hayatın boyunca avucumun içine hapsettim. Benim ol istedim."
Öylece durdum. Söyleyecek tek kelime bulamadım. Duymadım. Neler dediğini, neyden bahsettiğini duymadım. Sanki evrenin üzerine koca bir bomba düşmüş de patlama sonrası ölüm sessizliğini yaşıyor gibiydim.
