Biraz bekledikten sonra yola koyulduk.
- Esin!!!
- ne ??.
Dedi ön koltuktan. Kendimi öne iterek kulağına fısıldadım.
- Aslındaaa! Yakışıklı ama ısınamadım ya pek..
- ısınırsın sen beee. Seni senden daha iyi tanıyorum.
- bilmiyorum ama soğuk duruyo sanki.
- seni tanıyorsam alışırsın.
- Tamam esincim. Ben sana bişey demiyorum.
Esin beni ikna etme konusunda hep başarılı olmuştur. Ki hep beni benden daha iyi tanıyormuş hissine kapılıyor.
Arkama yaslandıktan sonra camdan dışarıyı izlemeye başladım.
Dükkanları , binaları geçerken geldiğimizi. Farkına vardım. Mert beni arabadan indirirken ben etrafı izliyordum. Esin koluma girerek beni oldukları eve çekiştirdi. Bu sefer daha çok sabırsızlandım ve ona yeniden çok teşekkür ettim.
Evden içeri girdiğimizde ilk olarak salona gittik. Yumuşak koltuğa oturarak kendimi geriye yasladım. Biraz dinlendikten sonra oturduğum koltuktan kalkarak mutfağa gittim. Bir bardak su almak için dolaba yöneldim bardağı tam tutarken telefonumun titremesiyle bardağı yere düşürdüm.
- Ahhhhhh!!!..
Çıkardığım çığlıkla yanıma Batu ile esin koştu. Yere oturmuş ağlarken bir yandanda telefonuma cevap vermekle meşguldüm.
Esin çok korkmuştu. Batu da hemen beni kucaklayıp odama götürdü.
Biraz yanımda oturup dinlendikten sonra
- Sanki biraz sakarsın öyle mi?
- Bu benim suçum değildi aniden telefonum çaldı.
- peki elin nasıl ? Kanamışa benziyor.
Elimi tuttu ve Mert'e seslenip "sargın var mı??"diye sordu. Mertte hemen getirip Batu'ya sarması için verdi.
Elimi tutuyordu ve çok heyecanlıydım. Ama bunu çaktırmam istemiyordum.
Mert odamdan çıktığında Batu
- Sanki biraz benden hoşlanmış gibisin ? Dedi sırıtarak.
Söylediği şeyden sonra birkaç saniye durup gözünün içine baktım.
" Ssss- SANKİ"
