Siya.

4

"Good afternoon, ma'am. Can I help you?" bati ni Gray sa client niya. "Good afternoon, you're Mr. Cabrera, right?" the woman smiled as she sat on the visitor's chair.

"Yes, how can I help you?" Gray smiled. "Oh, uhmm..." the woman cleared her throat. "I'm Kim Dahyun and I just want you to be my designer for my mansion. It was already build but, I don't have the time to design the house. I heard from my co-worker that you're the best interior designer here in your company. So, I want you to have the job. " she smiled.

Napangiti si Gray, "Oh. Miss Kim, I'm accepting the job and I am glad to have the job." Gray smiled. "For now Miss Kim. I want you to show me your house, for me to design the house. Also, ma'am, I need your opinion or your likes. You can also tell me, your dream mansion. So that, we can make it possible." Gray answered.

"Oh sure, sure. Actually, I'm also here to pick you up to go with me in the mansion." ngiti nito at tumayo.

Nagulat si Gray sa narinig at bahagyang lumawak ang ngiti. "Let's go?" Miss Kim smiled.

Umalis na sila at pumunta sa mansion nito. Ilang minuto lang ang lumipas ay nakarating na sila. Pagkababa pa lang niya ay bumungad na agad sa kanya ang mansion na puti lang pintura nito. Pumasok sila sa mala palasyong gate nito at bumungad sa kanya ang magandang bakuran.

May fountain ito sa gitna at puno ng magagandang halaman ang nakapalibot sa bakuran nito.

"Miss Kim, your place is so fantastic." he smiled. "Oh, thank you so much." sagot nito at pumasok sila sa bahay nito.

Ng makapasok sila sa mansiyon ay bumungad sa kanya ang loob ng bahay na ni isang gamit ay wala pa at puting pintura lang ang meron ito, may malalaki na rin itong bintana at mga silid na wala pang pinto.

" Well, as you can see, there's nothing in here." tawa ng dalaga. "Oh yes. So, Miss Kim. Tell me, what's your dream mansion?" Gray asked while busy observing the place.

"Carter, guys. Uuwi na'ko." paalam ni Austin at akmang lalabas na sa bahay ng pigilan siya ni Carter. "Hatid na kita." tumayo ito at kinuha ang susi sa sasakyan.

Hinatid na niya ito at agad ding bumalik sa bahay niya. "So, how's the night with Austin?" tawang tanong ni Lincoln. "Well, he's so wasted last night. Ang bigat niya but worth it naman." Carter giggled. "Di naman kayo tabi natulog 'di ba?" tanong ni Blue at uminom ng juice. "Syempre..." ngiti ni Carter dahilan ng pag ngiti ng maluwag ng mga barkada niya. "Oo, magkatabi kaming natulog." he added dahilan ng pagkagulat ng mga kaibigan niya.

"Huh?!" sigaw ni Theodore.

"Nawawalan ka na ba ng bait?!" tanong ni Nolan.

"Wow!" tawa ni Blue na may pagkagulat.

"Jusko maryusep!" buntong hininga ni Lincoln at hinubad ang salamin tsaka pinunasan ang mata ng panyo.

"Why?" Carter chuckled. "Di naman niya alam na magkatabi kami, eh. Tsaka, maaga akong gumising para di niya malaman na magkatabi kaming natulog." dagdag nito at umupo sa tabi ni Nolan.

"Oh yeah, poor, innocent Austin. Di alam na tinabihan siya ni Carter." buntong hininga ni Theodore. "Di mo naman siya pinagsamantalahan 'di ba?" tanong ni Nolan na nakatingin kay Carter.

Tinampal niya ito. "Pano ko naman magagawa' yun sa kanya? Eh, kahit pag hawak ng kamay niya di ko magawa." iwas tingin ni Carter.

"Pwes, sa susunod, wag mo ng gawin 'yon." inikot ni Theodore ang mata.

"Well. I'm sorry. I'm Carter Delos Reyes, what can I do?" he smirked then chuckled.

"Nawawalan ka na talaga ng bait." sagot ni Blue.