Gözlerimi açtığımda gördüklerimin gerçek olmaması için dua etmiştim. Nasıl başlamıştı ki herşey. Ben bu kadar yalana nasıl sürüklenmiştim. Masum bi aşktan geriye oynanan oyunlar kalmış elimde. Ihanetinin bedelini ben ödüyordum. O başka bi kızın kokusunu içine çekerken ben ağlamaktan şişmiş gözlerime bakıyorum. Bakmaya çalışıyorum aslında. Bakılacak halde değildim. Kimseyle konusmak, derdimi anlatmak, acınacak halde olmak istemiyordum. Iki seçeneğim var sadece önümde: Ya depresyona girip kendimi herşeyden somutlayacaktım. Ya da.. Ya da mutlu maskemi takıp insanlara acımı belli etmeyecektim. Farkındayım. Hiçbir şekilde haksız değilim. Tek suçum güvenmiş olmaktı. Şimdi bu benim canımı yakıyor. Geri döner miydi ki? Onunla kavga etmekten sıkılıp "beni affet" der miydi bana? Yine sever miydi beni ?
* Arkadaşlar daha yeniyim. Okunma durumuna ve yorumlara göre devam edicem. Özel olarak derdini paylaşıp alttan bi gönderme isteyen, fikir ya da yardım isteyen biri olursa lütfen iletin. Yorumlarınızı heyecanla bekliyo olucam :))
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ruhumun yabancılaşmış şarkısı
Historia CortaHikaye değil. Duygu patlaması bi nevi. Kendinizden bişeyler bulursunuz..