Bi deniz kenarında kadehimden yudum yudum acı içmek istiyorum bazen. Deniz insanın ruhunu iyileştirir bence. Bi gün batımında uzun uzun oturmak sessiz sessiz... Ve sonra ay ışığını izlemek çimenlere uzanıp...
Ruhumun şu an olmak istediği yer orası galiba. Ya da bilmiyorum belki de bana iyi gelicek şey bu da değil. Yine de söyledim ya nerede değilsem orada mutlu olucakmışım gibi gelir.
İnsanlar kariyer planları kuruyo kendince. Okullar, üniversiteler bitiriyoruz. Çoğunun diplomalı işsiz olması dışında sorun yok.
Kendim hakkında düşünmek için çok uzun zamanım var şimdilerde. Sürekli içimde konuşan bi ses var. "Kafanı dinlemek" bazen çok yorucu... Okumak istemiyorum zaman zaman. Bazen sadece uzun uzun gitar çalmak ve sonra deli gibi yazmak geliyo içimden. Bana iyi gelen nadir şeylerden biri galiba bu.
Zorunda mıyız? Sürekli çalışmak, çabalamak... Boşversek? Sadece bikaç günlüğüne dursa zaman. Aştan bahsetmicem demiştim en başta ama galiba içimde uzun uzun bastırmaya çalıştığım duygu tam olarak bu. Yoğun bi sevme isteği öylece dolanıyo içimde. Sahibini kaybetmiş ve ben o sevgiyi adamak için, koşulsuz sevmek için birini bulamamışım gibi sahipsiz.
Sarılma duygusu hiç tatmadığım bi duygu ve galiba bu yüzden fazlaca eksikliğim. Gözlerimi kapatıp birine uzun uzun ve derinden sarıldığımı hayal etmek gözlerimin dolmasına sebep olan ama bi o kadar da huzurlu bi an bahşediyo bana birkaç saniyeliğine.
Şimdilerde en büyük hayalim gitar çalmak sanırım; loş bi ışık, güzel bi orkestra, küçük hoş bi cafe ve tam karşımda gözlerine aşık aşık baktığım bi adam eşliğinde...
O gün, bi gün gelicek ve şimdi bi parça umutla sadece bekliyorum.
"...işte yaşamak maceramız bu
yaşarken beklemek,
beklerken yaşamak
ve yaşayıp beklerken ölmek...özleme bir diyeceğim yok,
o kömür kırıntıları arasında parlayan bir cam parçası,
o nefes alışı sevgimizin, kavuşmalarımızın anlamı
o tek güzel yönü bekleyişlerimizin..."İçimde büyük bi huzurla uyumayı özledim. Ey kaybettim en güzel duygu, şimdi nerdesin?