"ကိုကို ဆက္သြင္ကိုတကယ္သတိမရဘူးလားဟင္"
လိေမၼာ္ၿခံထဲရွိအရိပ္ႀကီးႀကီးအပင္မ်ားေအာက္တြင္သစ္သားထိုင္ခံုမ်ား ခ်ထားသည္။ဧည့္သည္မ်ားခ်ိန္ဆို ဒီေနရာကခံုမ်ားစြာပင္မေလာက္ငေခ်။ဆက္သြင္တို႔သားမိလည္း မင္းေနာင္အလုပ္ေနရာသို႔လိုက္လာခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။
"ဟို ကြၽန္ေတာ္ေတာင္းပန္ပါတယ္ဗ်ာ ကြၽန္ေတာ္ တကယ္မမွတ္မိတာ"
မင္းေနာင္ကအားတံု႔အားနာမ်က္နွာနွင့္ေတာင္းပန္ေလသည္။သမီးငယ္သည္မင္းေနာင္ရင္ခြင္ထဲမွထကာ လိေမၼာ္ခင္းေတြဘက္ကိုေျပးသည္။မင္းေနာင္လည္းထကာ သမီးေနာက္သို႔ေျပးလိုက္သြားေလသည္။
ဤျမင္ကြင္းကိုၾကည့္ရင္း ဆက္သြင္မ်က္ရည္ဝဲလာသည္။
အိတ္ထဲက ဖုန္းကအသံျမည္လာသည္။ဆိုင္ကဝန္ထမ္းဆက္တာျဖစ္သျဖင့္ အလ်ွင္အျမန္ပင္ေကာက္ကိုင္လိုက္သည္။
"အမ ဆိုင္ကဒီေန႔ မီးလန္႔သြားတယ္အမ ထိခိုက္မွဴမမ်ားေပးမယ့္အစစ္အေဆးေတာ့ ခံရမယ္အမ အခုတာဝန္ရွိသူေတြက သူေဌးကိုေမးေနတယ္ တစ္ေယာက္ေတာ့လာရမယ္ထင္တယ္အမ အမမအားရင္ အကိုေလးကိုဖုန္းဆက္လိုက္ရမလားအမ "
"ရတယ္ ငယ္ေလး အမျပန္လာခဲ့မယ္ မနက္ျဖန္ေရာက္မယ္ငယ္ေလး"
လိေမၼာ္ပင္ေတြရဲ႕အနံ႔အသက္ ေအးခ်မ္းမုွနွင့္ ေတာင္ႀကီးရာသီဥတုက
စိတ္ကိုၿငိမ္းခ်မ္းေစသည္။ေနာင္ရဲ႕ အခ်စ္ေရးေၾကာင့္လည္း စိတ္ခ်မ္းသာရသည္။ အရင္ကတည္းက ကူညီမခိုင္းေပမယ့္ မေနတက္တဲ့ေနာင္က သူ႔ကိုမ်က္နွာမငယ္ေစရ။အတန္းတူတူတက္ခဲ့ရင္းကစလာတဲ့ခင္မင္မႈေတြက ေမာင္နွမအရင္းသဖြယ္။သူတို႔တကယ္ ခ်စ္ခဲ့ၾကတာ။
အေတြးနဲ႔လမ္းေလ်ာက္လာရင္း သမီးတို႔ကိုေတြ႕ရသည္။
သတိျပန္ရလာပါေတာ့ ကိုကိုရယ္ ေနာင္တို႔ခ်စ္ျခင္းကို လြတ္လပ္ေစခ်င္တယ္
ကြၽန္မ မန္းေလးျပန္ရမွာမလို႔ သမီးကိုျပန္ေခၚသြားမလို႔ လာသမီး မာမီတို႔ မန္းေလးျပန္ရမယ္
"ဟင့္အင္းျပန္ဝူးး ဒီမွာပဲေနမွာ မာမီနဲ႔ျပန္လိုက္ခ်င္ဘူး"
"ေႏြးသရဖီသြင္ လူဆိုတာ ကိုယ့္အိမ္ကိုျပန္ရမွာပဲ ဒီသမီးအိမ္မဟုတ္ဘူး သမီးကဒီမွာခဏလာေနတာ လာသြားမယ္ မနက္ျဖန္ျပန္ရမွာ"
YOU ARE READING
Falling in love again💞
Romanceေမာင့္ရဲ႕အခ်စ္ေတြက တစ္သက္လံုးအတြက္ျဖစ္တည္လာတာမို႔ တစ္သက္လံုးေစာင့္ဆိုလည္း ေမာင္ေစာင့္ေနနိုင္တယ္ အခ်စ္ရယ္ မောင့်ရဲ့အချစ်တွေက တစ်သက်လုံးအတွက်ဖြစ်တည်လာတာမို့ တစ်သက်လုံးစောင့်ဆိုလည်း မောင်စောင့်နေနိုင်တယ် အချစ်ရယ်
