3. Kişi

5.🏳️‍🌈

Atlas'ın ağzından

Barkın'ın evinden çıkar çıkmaz ağlamaya başlamıştım onun bazen bana sırf arın için katlandığını çok net hissedebiliyordum barkın'ın arından hoşlanmasını ona yakınlık kurmaya çalışmasını asla kıskanmıyordum hatta ikisinin gerçekten iyi anlaşmasını çok isterdim ama alındığım nokta beni asla sevmeyecek olmasını bilmem. Arına bile ufakta olsa bir şey hissederken bana çoğu zaman acıyan gözlerle bakması gerçekten zoruma gidiyor ne kadar sorun olmadığını söylesemde içimde bir şeylerin kırılmasını engelleyemiyorum yinede her şeyin tek suçlusu benim 2 kişiye aşığım lan ikisi içinde yapamıcağım şey yok bunun yanlış olduğunu biliyorum ama kendime söz geçiremiyorum. Ve arın her kararımda yanımda olan canım sevgilim yaptıklarımı doğru yanlış demeden her zaman destekliyor ona sonsuz saygı ve sevgi duyuyorum barkınada bir şeyler hissetmeye başladığımda arına ihanet ediyor gibi hissetmiştim ve duygularımı ona açıklamıştım her ikisinede hissetiklerimin eşit olduğunu söylemiştim ve o kadar anlayışlı karşılamıştı ki ona olan hayranlığım giderek artmıştı ama yetmiyor işte barkınada ihtiyaç duyuyorum onunda beni anlamasını istiyorum. Bunları düşünmem aç gözlülük mü
İçim o kadar huzursuzki giderek daha çok çöktüğümü hissediyorum barkına duyduğum ihtiyaç giderek artıyor içimdeki boşluk hiç kapanmayacak bir yaraya dönüşüyor bense elim kolum bağlı yok olmayı bekliyorum

13. Kez çalan telefonumu tekrar sessize aldım ve sahil kenarındaki banka oturdum barkınlardan çıkalı 2 saat olmuştu 2 saatir boş boş dolaşarak bir şeyler düşünüyordum bu sırada arın 12 kez aramıştı ve 1 kerede barkın aramıştı ilk şaşırıp mutlu olsamda arının ricası üzerine aradığı gerçeğini fark etmem fazla uzun sürmemişti
1 saat daha bankta oturdum sonra arını daha fazla endişelendirmemek için eve gitmek üzere kalktım

Evet geldiğimde arın salonda oturup kapalı olan televizyonu izliyordu beni henüz fark etmemişti kendimi belli etmek için sahte bir öksürük sesi çıkardım beni görür görmez ayağa kalkıp sarıldı endişeli sesiyle "çok merak ettim, neden telefonumu açmadın, neredeydin" ve bunun gibi bir sürü şey söylemişti bense suçumu kabul edip başımı önüme eğdim bu aptallıklarıma devam edersem arınıda kaydedebilirdim bu düşünceyle yerlerde olan modum iyice düşmüştü ama bir şey belli etmemeye çalıştım.
Sonra yorgun ve uykusuz olduğumu söyleyip her şey normalmiş gibi davranıp odamıza gidip uyuyacağımı söyledim
İyi olmadığımı biliyordu beni çok iyi tanıyordu fakat şuan sorgularsa daha çok kötüleşeceğimi biliyor bu yüzden üstüme gelmiyordu her zaman böyle yapardık yalnız kalarak kafamı toparlayıp sorunlarımı onunla öyle paylaşırdım ve birlikte çözüm üretmeye çalışırdık
Odaya girdim ve fazla düşünmeden kendimi uykunun kollarına bıraktım.

Bu bölüm nasıldı sizce atlas'ın duygularını yansıtmaya çalıştım umarım başarılı olmuşumdur