भाग 2 पासुन पुढे...
परीक्षा संपल्यावर मुलांच्या मनात जो आनंद असतो तो खरंच वेगळाच असतो. त्यांना असं वाटतं कि परीक्षा संपल्यावर मिळालेली सुट्टी हि खूप धमाल आणि मस्ती करण्यासाठीच असते. दहावीची परीक्षा संपल्यावर असाच काहीतरी आनंद सम्यक आणि शार्दूल यांच्या चेहऱ्यावर जाणवत होता. उन्हाळ्याच्या सुट्टीचे प्लॅन बनवणे सुरु होते. सम्यकची घरातली परिस्थिती हि शार्दूलपेक्षा थोडी चांगली होती. त्याचे वडील एका बँकेमध्ये कामाला होते तर शार्दुलचे वडील एका खाजगी कंपनीमध्ये कारकून म्हणून काम करीत होते. त्यांचा पगार त्यावेळी जेमतेम ५००० होता. अशा पगारामध्ये घर चालवणे शार्दुलच्या वडिलांना खूपच त्रासदायक होते. तसेच फ्रिज आणि टीव्हीचे हफ्ते देखील त्यामधून जात होते. सम्यकच्या वडिलांनी त्याला सुट्टीमध्ये कॉम्प्युटर क्लासमध्ये एखादा कोर्स करण्याचे सुचवले. म्हणजे बेसिक कॉप्युटर कोर्स करून नंतर मग ऍनिमेशन चा कोर्स करण्यात सम्यकला आवड वाटू लागली. त्याप्रमाणे सम्यकने त्याच्या वडिलांसोबत एका चांगल्या कॉम्प्युटर इन्स्टिट्यूट मध्ये जाऊन ऍनिमेशन आणि त्यामध्ये असलेले पुढील कोर्सेस बद्दल माहिती मिळवली. सम्यकला लहानपणापासून चित्रकला आणि हस्तकलेमध्ये जास्त आवड होती. तसेच कोणत्याही कामामधली किंवा अभ्यासामधली त्याची क्रिएटिव्हिटी खूपच छान होती. त्यामुळे त्याने ऍनिमेशन चा कोर्स करण्याचे ठरवले. सम्यकने ‘अरेना’ या कॉम्प्युटर इन्स्टिट्यूट मध्ये ऍडमिशन घेतले. त्याचा बेसिक कॉम्प्युटर कोर्स सुरु झाला. शाळेमध्ये असताना बेसिक कॉम्प्युटर कोर्स बद्दल माहिती मिळाली होती पण ती पुरेशी नव्हती. कॉम्प्युटर बेसिक कोर्स बद्दल माहिती देणारे चिटणीस सर खूपच छान पद्धतीने सम्यकला शिकवत होते. पण अगदी लहानपणापासून सोबत असलेला शार्दूल हा सम्यकसोबत नव्हता म्हणून त्याला काहीतरी चुकल्यासारखे भासत होते. घरातल्या गरीब परिस्थितीमुळे शार्दुलला कॉम्प्युटर कोर्स साठी ऍडमिशन घेणे जमले नव्हते. शार्दूल सुद्धा या कोर्ससाठी इच्छुक होता पण त्याच्या वडिलांनी त्यासाठी नकार दिला. कारण एकाच होते गरीब परिस्थिती.
शार्दूल इतका लहान असून त्याला त्याच्या घरातल्या परिस्थितीची व्यवस्थित जाणीव होती त्यामुळे त्याने आपल्या वडिलांचे सांगणे ऐकले. त्याच्या आईने त्याला उन्हाळ्याच्या सुट्टीत मामाच्या गावाला पाठवण्याचे सांगितले. मामाच्या गावी जाणार हे ऐकल्यावर शार्दुलला मोठा आनंद झाला. कोल्हापूरला मामाच्या गावाला जाण्याची मज्जा वेगळीच. मामीच्या हाताची बाजरीची भाकरी आणि त्यासोबत गरम गरम मटण रस्सा. याचा विचार करूनच शार्दुलच्या तोंडाला पाणी सुटले. तीन वर्षे झाली होती तो गावी गेलेला नव्हता. त्यामुळे शार्दुलला खूप मस्त वाटत होते. खरं तर त्याला किमया ताईला भेटण्याची ओढ लागली होती. किमया त्याच्या मामाची मुलगी त्याच्याहून ५ वर्षांनी मोठी होती. मामाच्या गावी गेल्यावर किमया ताईसोबत शार्दूल वेगवेगळ्या ठिकाणी फिरायला जात असे. किमया ताईबद्दल शार्दुलच्या मनात वेगळेच भाव होते. तीन वर्षे झाली किमया ताईला शार्दुलने पाहिले देखील नव्हते. शार्दुलच्या वडिलांनी एसटी स्टॅन्ड वर जाऊन शार्दुलच्या तिकिटाचे रिजर्व्हेशन केले. शार्दुलच्या वडिलांना ऑफिसमधून सुट्टी मिळत नसल्याने ते शार्दूलसोबत गावी येऊ शकत नव्हते. तसेच वडिलांच्या जेवणाची आणि डब्याची व्यवस्था करण्यासाठी आईदेखील घरीच थांबणार होती.
काही दिवसांनी शार्दूल गावी जाण्यासाठी निघाला. आईने त्याच्यासोबत खाऊचे बरेच सामान दिले होते. प्रवासात काही अडचण होऊन नये म्हणून त्याच्या आईने त्याची खूपच काळजी घेतली होती. सगळी तयारी झाल्यावर शार्दूल त्याच्या बाबांना आणि सम्यक सोबत मुंबई सेंट्रल स्थानकावर आले. मुंबई सेंट्रल एसटी डेपो मधून कोल्हापूरला जाणारी रातराणी एसटी ११ वाजता सुटणार होती. घड्याळात १०. ३० वाजले होते. गाडी येण्यासाठी अजून वेळ होता. शार्दुलने सम्यकला कॉम्प्युटर कोर्सबद्दल विचारले असता त्याने सांगितले कि आता बेसिक कॉम्प्युटर कोर्स संपत आला आहे आणि लवकरच ऍनिमेशन चा कोर्स सुरु होईल. इतक्यात गाडी फलाट क्रमांक ५ वर लागली. सम्यकला आणि बाबांना बाय बाय करून शार्दूल एसटीमध्ये चढला. त्याचे खिडकीच्या बाजूच्या सीटवर रिजर्व्हेशन होते. १२ नंबर च्या सीटवर शार्दूल बसला. एसटी अर्धीअधिक खाली होती. बहुतेक ती पुढे जाऊन भरणार होती. ११ वाजता बरोबर एसटी सुटली. एसटीने गावी जाण्याची मज्जा वेगळीच असते. गाडीचा तो आवाज आणि आजूबाजूचे वातावरण मस्तच असते. तसेच रात्रीच्या वेळी एसटीमध्ये ज्या निळ्या रंगाच्या लाईट्स लागतात त्या पाहिल्यावर गावी जाण्याचा एक वेगळाच अनुभव मिळतो. शार्दूल खूपच आनंदी आणि उत्साही होता. त्याच्या शेजारच्या सीटवर सध्यातरी कोणीच नव्हते. एसटी चेंबूरच्या पुढे गेली होती. चेंबूर स्थानकावर एसटी अर्ध्याहून अधिक भरलेली होती. पण अजूनही शार्दुलच्या शेजारची सीट रिकामी होती. थंड वातावरण होते आणि घड्याळात १२ वाजायला आले होते. शार्दुलला झोप लागली म्हणून तो खिडकीला डोकं टेकवून झोपी गेला होता. एसटी पनवेल स्थानकावर थांबली तेव्हा एसटीमध्ये काही माणसे अजून चढली. त्यामध्ये एक सुंदर मध्यमवयीन बाई होती. ती शार्दुलच्या शेजारी येऊन बसली. ती एकटीच होती आणि तिच्यासोबत दुसरं कोणीच नव्हतं. कंडक्टरने त्या बाईजवळ रिझर्वेशन च तिकीट आणि ओळखीचा पुरावा मागितला. त्या बाईने तिकीट दाखवले पण ओळखीचा पुरावा ती घरी विसरल्याचे तिने सांगितले. इतकी सुंदर बाई विनवणी करू लागल्यावर कंडक्टर देखील पाघळला आणि त्याने ठीक आहे म्हणत तो तिथून निघून गेला. जेव्हा कंडक्टरला त्या बाईने तिकीट दाखवून पुन्हा तिच्या पर्समध्ये ठेवले तेव्हा तिच्या कोपराचा धक्का शार्दुलच्या कमरेला लागला आणि तो जागा झाला. त्याने पाहिले तर एक सुंदर अशी मध्यमवयीन साडी नेसलेली स्त्री शार्दुलच्या शेजारी बसलेली होती. खरंच खूप मोठं नशीब लागतं एसटीमध्ये शेजारी अशी कोणतीतरी सुंदर बाई अथवा मुलगी बसायला. शार्दुलची घरातली परिस्थिती जरी व्यवस्थित नसली तरी त्याचे नशीब मात्र जोमात होते.
जेव्हा प्रवासी पनवेल स्थानकावरून एसटीमध्ये चढले तेव्हा काही वेळासाठी ड्राइव्हरने मोठी लाईट सुरु केली होती. त्यामुळे शार्दुलला त्या बाईचे सौंदर्य व्यवस्थित पाहायला मिळाले. ड्राइव्हरने गाडी सुरु केली आणि पनवेल स्थानकाच्या बाहेर आली. आता मोठी लाईट ड्राइव्हरने बंद केली आणि निळ्या रंगांची डिम लाईट सुरु केली. आता एसटी प्रवाशांनी पूर्ण भरलेली होती. त्या बाईने तिच्यासोबत एक बॅग आणलेली होती. तिला ती बॅग वरच्या बाजूला ठेवायची होती. म्हणून ती पुढच्या सीटच्या हॅण्डलला धरून उभी राहिली. पण एसटी वेगात असल्याने तिला व्यवस्थित उभे राहता येत नव्हते. तिने बॅग वरच्या बाजूला ठेवण्यासाठी ती हातामध्ये घेतली आणि ती बॅग वर ठेवू लागली. तिची गोरी गोरी कंबर शार्दुलच्या चेहऱ्यासमोर होती. एसटीमध्ये अंधार असल्याने शार्दुलला तिची कंबर व्यवस्थित दिसत नव्हती पण बाहेरून आतमध्ये येणाऱ्या इतर गाड्यांच्या लाईटच्या प्रकाशामध्ये मध्ये मध्ये शार्दुलला त्या बाईच्या नाजूक कमरेचे दर्शन घडत होते. शार्दूलचा चेहरा तर समोरच्या बाजूला होता पण काणा डोळा करून तो त्या बाईच्या कमरेकडे बघत होता. त्या बाईच्या कमरेचा बांधा पाहिल्यावर शार्दुलला शेळके बाईंच्या कमरेची आठवण झाली. अगदी तशीच कंबर होती त्या बाईची आणि खोलगट बेंबी खूपच आकर्षणीय होती. शार्दूल आता त्याची मान उजव्या बाजूला वळवून त्या बाईच्या बेंबीकडे निरखून पाहू लागला. त्याच्या चेहऱ्याच्या फक्त काही इंच अंतरावर ती कंबर होती. त्यामुळे त्या कमरेची गरमी शार्दुलला जाणवत होती. अचानक ड्राइव्हरने उजव्या बाजूला वळण घेतले. पण रास्ता मोकळा असल्याने वळण घेताना त्याने ब्रेक नाही दाबला आणि मोठ्या गतीने त्याने वळण घेतले. त्यामुळे त्या बाईचा तोल जाऊन ती शार्दुलच्या बाजूला पडली गेली. तिची बेंबी शार्दुलच्या चेहऱ्यावर आदळली. उम्म्म्म अनपेक्षितपणे शार्दुलला लाभ झाला. जवळ जवळ ३-४ सेकंद शार्दुलच्या ओठांसोबत ती बेंबी खिळून होती. त्यानंतर त्या बाईने स्वतःला सावरले आणि ती खाली सीटवर बसली.
शार्दूलकडे बघून ती बाई त्याला सॉरी म्हणाली. शार्दुलने तिच्याकडे बघितले आणि म्हणाला, “हरकत नाही”. ती बाई पुढे शार्दुलला म्हणाली, “हाय.. मी श्वेता. मी एक पत्रकार आहे. साताऱ्याला कामानिमित्त चालली आहे आणि तू?” शार्दूलसोबत बोलताना श्वेताने तिचे दोन्ही हात वर करून स्वतःचे केस बांधू लागली. बाहेरून येणाऱ्या गाड्यांच्या लाईटच्या उजेडामध्ये श्वेताच्या उजव्या काखेमध्ये भिजलेला ब्लाउज शार्दुलला दिसला आणि त्याचा गंध शार्दुलच्या नाकपुडीमध्ये शिरला. “शार्दूल म्हणाला, “मी शार्दूल. कोल्हापूरला चाललोय मामाकडे. आत्ताच दहावीची परीक्षा दिली.” श्वेताने एक क्लिप घेऊन केसांना बांधला आणि शार्दूलकडे बघत त्याला म्हणाली, “अरे वा दहावीची परीक्षा दिलीस तू? छान. पण काय रे मामाकडे एकटाच चाललास? आई आणि बाबा नाही आले का सोबत?” चालत्या एसटीमधून शार्दुलच्या दंडाला श्वेताच्या दंडाचा सारखा सारखा स्पर्श होत होता आणि त्या स्पर्शामुळे शार्दूल खुश होत होता. शार्दूल श्वेताच्या डोळ्यांमध्ये बघत म्हणाला, “अहो नाही मॅडम. बाबांना सुट्टी नसते आणि त्यांच्यासाठी आई घरीच थांबली आहे. त्यामुळे मी एकटाच चाललो आहे मामाकडे. शार्दुलने त्याच्यासोबत आणलेल्या पाण्याच्या बाटलीचे झाकण उघडून एक घोट पाणी प्यायला. श्वेता हसली आणि म्हणाली, “शार्दूल अरे मी काय तुझी मॅडम आहे का? मला तू श्वेता ताई म्हटलंस तरी चालेल हं. नाहीतर श्वेता काकू… नको नको काकू नको. मी इतकी काय म्हातारी नाही आहे ह” शार्दूलने पाण्याच्या बाटलीचे झाकण लावून ती बाटली बाजूला ठेवली आणि तोंड पुसत म्हणाला, “मी तुम्हाला श्वेता ताई म्हणेन. तुमच्या कुटुंबात कोण कोण असतं श्वेता ताई?” श्वेताने तिच्या डोळ्यांमध्ये काजळ भरलेले होते आणि मध्ये मध्ये पडणाऱ्या उजेडातून तिचे डोळे शार्दुलला खूप मादक भासत होते. श्वेताने तिच्या पर्समधून एक चॉकलेट काढले आणि त्याचं थोडंसं रॅपर खोलून अर्धे चॉकलेट शार्दुलला दिले. बाकीचे चॉकलेट श्वेताने खाल्ले. ती म्हणाली, “खरं तर माझं लग्न होऊन माझा घटस्फोट झाला. एक मुलगी आहे ती माझ्या आईकडे राहते साताऱ्याला. तिलाच भेटायला मी चालली आहे.” श्वेताचं हे बोलणं ऐकल्यावर शार्दुलला थोडे वाईट वाटले. तिने दिलेले चॉकलेट खात तो म्हणाला, “श्वेता ताई खूप खूप सॉरी ह. तुम्ही मग दुसरं लग्न…” असं म्हणून शार्दुलने मधेच बोलणं थांबवलं. श्वेताला मधेच ठसका गेला. तिला ठसका गेल्यावर शार्दुलने त्याच्याकडची पाण्याची बॉटल झाकण उघडून श्वेतासमोर धरली. श्वेताने ती बाटली तोंडाला लावून त्यामधले पाणी प्यायली. शार्दुलने हे पाहिलं आणि त्याच्या मनात लाडू फुटू लागले. तिने बाटली जेव्हा शार्दुलला परत दिली तेव्हा त्याने लगेचच त्या बाटलीला तोंड लावून एक घोट पाणी प्यायला. नक्कीच त्या वेळी त्याला त्या बाटलीमधल्या पाण्याची चव अमृताहूनही गोड लागली असावी. श्वेता पूर्वपदावर आली. तिने रुमालाने तोंड पुसले आणि शार्दुलला म्हणाली, “इट्स ओके शार्दूल. जे व्हायचं ते झालं. आता मी मूव्ह ऑन केलं आहे आणि प्राजक्ता माझी मुलगी..फक्त पाच वर्षांची आहे रे. … . तिच्यामुळे मी सध्या तरी दुसऱ्या कोणाचा विचार नाही करू शकले. बाय द वे. थँक यु सो मच शार्दूल फॉर वॉटर.” श्वेताने तिचा एक हात शार्दुलच्या हातावर ठेवला आणि स्माईल केली. शार्दुलच्या हाताला श्वेताच्या हाताचा स्पर्श झाल्यावर शार्दुलच्या संपूर्ण शरीरामध्ये शिरशिरी उत्पन्न झाली. श्वेताच्या ओठांच्या वर असलेले तीळ शार्दुलला मोहून टाकत होते. तसेच तिचा तो बिनधास्त बोलण्याचा अंदाज शार्दुलला फार आवडला होता. एक मुलगी असून पत्रकार म्हणजे मस्त डॅशिंग काम करते आहे. साडीमध्ये तर कमालच वाटत आहे. फार फार तर ३५ वर्षे वय असावं श्वेताचं. पण एखाद्या मुलीला वय विचारण्याची चूक शार्दूल चुकून सुद्धा करणार नव्हता.
शार्दुलने त्याचा दुसरा हात श्वेताच्या हातावर ठेवला आणि म्हणाला, “अहो श्वेता ताई हे तर माझं कर्तव्य आहे. म्हणजे एका लहान भावाच्या नात्याने मी तुम्हाला पाणी दिले. एक सांगू श्वेता ताई.. प्राजक्ता पण तुमच्यासारखीच सुंदर असेल नाही.” शार्दुलने अप्रत्यक्षपणे श्वेताची तारीफ केली हे पाहून श्वेता शार्दुलला म्हणते, “हो हो शार्दूल माझी प्राजु तिच्या आईसारखीच सुंदर आहे. थँक्स फॉर दि कॉम्प्लिमेंट्स शार्दूल. खरंच तुझा सेन्स ऑफ ह्युमर खूप मस्त आहे ह.” श्वेता मनामध्ये हसली आणि शार्दुलचे गाल तिने ओढले. शार्दूल म्हणाला, “श्वेता ताई तुम्ही तर खूपच तरुण आहात. म्हणजे माझ्यापेक्षा फार फार तर सात ते आठ वर्षे मोठ्या असाल. तर मग तुम्हाला तुमच्यासाठी नक्कीच कोणीतरी चांगला मुलगा मिळेल असं मला वाटत. कारण प्राजक्ता आता लहान आहे आणि तिला पुढे जाऊन वडिलांची गरज भासेलच ना. त्याचबरोबर श्वेता ताई तुम्हाला सुद्धा गरज भासत असेलच ना लाईफ पार्टनरची. माफ करा हा मी काही चुकीचे बोललो असेन तर.” श्वेता हसू लागली आणि शार्दूलकडे बघत म्हणाली, “शार्दूल तू ना दिसतोस तितका लहान नाही आहेस बरं. खूपच मॅच्युरिटी आहे तुझ्यामध्ये या लहान वयामध्ये. एखाद्या मुलीचं वय कसं जाणून घ्यायचं हे तुला बरं जमतं हा. फारच हुशार आहेस तू. बाय द वे माझं वय २७ वर्षे. तुझ्यापेक्षा मी १० वर्षांनी मोठी आहे बरं का? तू जे म्हणतोस तसं माझी आई सुद्धा माझ्या खूप मागे लागली आहे रे. पण मी एक पत्रकार आहे आणि कामाच्या व्यापातून मला या सगळ्यासाठी अजिबात वेळ नाही मिळत रे.” श्वेता ताई इतकी तरुण आहे हे समजल्यावर शार्दुलला अजून मस्त वाटू लागले. शार्दुलचे लक्ष श्वेताच्या चेहऱ्यावरून हटले आणि तिच्या खांद्यावर गेले. ब्लाऊजमधून तिचा ब्रा स्ट्रॅप बाहेर आला होता. तसेच श्वेता बोलताना शार्दूलकडे चेहरा आणि संपूर्ण शरीरयष्टी करून बसली होती त्यामुळे तिच्या साडीचा पदर हलकासा बाजूला होऊन तिच्या दोन्ही उभारांमधली खोल दरी बरोबर शार्दुलच्या नजरेने हेरली. बाहेरून येणाऱ्या गाड्यांच्या लाईटीच्या उजेडामुळे शार्दूल हे सगळं अधून मधून पाहू शकत होता. श्वेताची बाहेर पडलेली ब्रा स्ट्रॅप पाहिल्यावर त्याला शेळके बाईंची आठवण झाली. त्याने जराही वेळ न दवडता तो श्वेताला म्हणाला, “ताई तुमची ब्रा स्ट्रॅप बाहेर आली आहे.” शार्दुलचं हे बिनधास्त बोलणं ऐकून श्वेता शार्दूलकडे एकटक पाहू लागली आणि चेहऱ्यावर हलकीशी स्माईल आणत ती शार्दुलला म्हणाली, “ऍक्च्युली शार्दूल माझी ब्रा स्ट्रॅप नेहमीच बाहेर येत असते. कारण ब्लाउज मला थोडा सैल घालायची सवय आहे रे.” शार्दूलने एक स्माईल दिली आणि तो म्हणाला, “श्वेता ताई खरं सांगू तुझी बाहेर आलेली ब्रा स्ट्रॅप खूपच छान शोभून दिसते तुझ्यावर.” श्वेताने पुन्हा शार्दुलचे गाल ओढले आणि त्याला स्माईल देत म्हणाली, “शार्दूल खूपच क्युट आहेस रे तू. बरं मला खूप झोप आली आहे रे. इफ यु डोन्ट माईंड मी झोपू का आता?”
शार्दूल म्हणाला, “हो हो श्वेता ताई तुम्ही झोपा. मी पण झोपेन थोड्या वेळाने” श्वेता सरळ बसली आणि सीटवर पाठीमागे डोके टेकवून झोपी गेली. शार्दूल खिडकीच्या बाहेर असलेला अंधार बघत होता. १ वाजून गेला होता. गाडी खंडाळा घाटामधून हळू हळू चालली होती. खूपच थंडी असल्याने शार्दुलला सुद्धा झोप येऊ लागली होती. अचानक त्याच्या कमरेला श्वेता ताईच्या शरीराचा स्पर्श झाला. त्याने वळून बघितले तर श्वेता आता त्याच्याकडे पाठ करून झोपली होती. तिची पाठ शार्दुलच्या खूपच जवळ होती. तसेच तिचा पाठीचा संपूर्ण भाग हा शार्दुलच्या शरीराला चिकटलेला होता. शार्दुलने श्वेताच्या पाठीवरून एक नजर फिरवली. ब्लाउज खूपच बॅकलेस असल्याने तिची उघडी पाठ चंद्राच्या चांदण्यात चमकत होती. तसेच त्यावर मधूनच बाहेर आलेली ब्रा स्ट्रॅप शार्दूलचा पारा चढवत होती. शार्दुलने त्याचा उजवा दंड मुद्दाम श्वेताच्या पाठीला घासू लागला. अर्ध्या हाताचा टीशर्ट शार्दुलने घातल्याने श्वेताच्या उघड्या पाठीचा व्यवस्थित स्पर्श शार्दुलच्या दंडाला होत होता. गाडी घाटामधून जात असताना मोठमोठे वळण येत होते त्यामुळे श्वेता ताईच्या शरीराचा भार शार्दुलच्या अंगावर पडत होता. गाढ झोपेत असल्याने श्वेताला शुद्ध नव्हती. बाकी सगळेच झोपलेले होते तसेच एसटीमध्ये सुद्धा खूपच अंधार होता. शार्दुलने त्याचा डावा हात श्वेता ताईच्या पाठीवर हळूच ठेवला आणि त्या उघड्या पाठीवर तो हात फिरवू लागला. श्वेता ताई अचानक उठली तर ओरडेल हि भीती त्याला बिलकुल नव्हती. शार्दूल आता श्वेता ताईच्या दिशेने म्हणजेच उजव्या बाजूला बसला आणि त्याचा डावा पाय तो श्वेता ताईच्या मांडीला साडीवरून घासू लागला. त्याने अजून हिम्मत केली आणि त्याचा डावा हात श्वेताच्या कमरेत हळुवारपणे घुसवला. श्वेताच्या कमरेला पडलेल्या त्वचेच्या घड्यांमध्ये त्याने स्वतःच्या हातांची बोटे खुपसली आणि हात अजून पुढे नेला. त्यानंतर शार्दुलने श्वेता ताईच्या पाठीजवळ स्वतःचे शरीर आणले. स्वतःचा चेहरा त्याने श्वेताच्या उघड्या पाठीजवळ आणून तिच्या पाठीवर त्याचे ओठ हलकेसे टेकवले. हळुवारपणे तो त्याचे ओठ वर खाली करू लागला. त्याने त्याचा हात अजून पुढे नेऊन ताईच्या बेंबीमध्ये बोट घालून फिरवू लागला. श्वेताचे केस वर बांधलेले असल्याने एव्हाना त्याचे ओठ श्वेता ताईच्या मानेवर मागच्या बाजूला येऊन ठेपले होते. श्वेता ताईच्या मानेवर घाम सुकलेला होता आणि त्याची चव शार्दुलच्या ओठांना लागली. ती चव त्याच्या ओठांना लागताच त्याचा बाबुराव उसळ्या मारू लागला.
त्याने त्याची जीभ बाहेर काढली आणि ती श्वेता ताईच्या मानेवरील केसांमध्ये फिरवू लागला. श्वेताच्या मानेवरून त्याने त्याचे ओठ अलगद तिच्या खांद्यावर फिरवले तेवढ्यात श्वेता ताईची हालचाल झाली. ताईची हालचाल झाल्यावर शार्दूल थोडा मागे झाला आणि त्याने त्याचा डावा हात लगेचच मागे घेतला. श्वेता आता समोरच्या बाजूला फिरली आणि तिने तिचा डावा हात वर करून स्वतःच्या डोक्याच्या मागे ठेवला. सीटवर मागे डोके टेकून ती झोपली. शार्दुलने पाहिलं तर ताईचा पदर निसटला होता आणि तो आता तिच्या उभारांवरून बाजूला झाला होता. ताईने झोपेमध्ये असताना तिच्या उजव्या हाताने ब्लाउजवरूनच तिचा डाव्या बाजूचा उभार खाजवला. त्यानंतर तिने हात ब्लाउजच्या आतमध्ये टाकला आणि तो उभार आतल्या बाजूने पुन्हा खाजवला. श्वेताच्या या हरकतीमुळे तर शार्दूल वेडा झाला होता. त्याने एका हाताने त्याचा नागोबा पॅन्ट वरून चोळायला सुरवात केली. ताईचा चेहरा शार्दुलच्या विरुद्ध दिशेला होता पण तिचा डावा हात तिने वर करून स्वतःच्या डोक्याच्या मागे ठेवलेला असल्याने श्वेताची भिजलेली काख शार्दुलच्या चेहऱ्यासमोरच ब्लाउजवरून दिसत होती. शार्दुलच्या चेहऱ्यापासून ती फक्त ३ इंचांच्या अंतरावर होती. शार्दुलच्या नाकामध्ये तो सुगंध साठवला जात होता. तसेच श्वेताच्या उभारांवर शार्दुलचे डोळे टिपून होते. एसटीमध्ये असलेला अंधार आणि बाहेरून येणाऱ्या चांदण्याच्या प्रकाशामुळे श्वेताच्या उभारांमधली खळगी खंडाळा घाटातल्या दरीप्रमाणे खोल भासत होती आणि तिचे उभार हे जणू काही त्या घाटांमधले डोंगर. एसटीने पुन्हा वळण घेतले आणि श्वेता ताईची काख आपोआपच शार्दुलच्या ओठांवर येऊन आदळली. शार्दुलने फक्त त्याचे तोंड उघडले आणि त्या अमृत धारांना ग्रहण करू लागला.
काही वेळाने श्वेता ताईची पुन्हा हालचाल झाली आणि ती आता शार्दूलकडे चेहरा करून झोपली. शार्दुलच्या खांद्याला तिच्या गालांचा स्पर्श होत होता. श्वेताचे उभार देखील शार्दुलला स्पष्ट दिसत होते. श्वेताने तिचा उजवा पाय शार्दुलच्या उजव्या पायाच्या मांडीवर ठेवला आणि तिच्या उजव्या हाताने स्वतःच्या मानेला खाजवले. त्यानंतर तिने तो हात शार्दुलच्या मांडीवर ठेवला. ज्यावेळी श्वेता ताईचा हात शार्दुलच्या मांडीवर आला तेव्हा शार्दुलला असहाय्य्य होऊ लागले. हलणाऱ्या गाडीमुळे तिचा तो हात हळू हळू शार्दुलच्या मांडीच्या आतल्या भागावर आला होता. त्याच्या दोन्ही पायांच्या मांड्यांमध्ये बरोबर त्याच्या लिंबांना चिकटून श्वेताचा हात होता. त्या स्पर्शाने शार्दूल कावरा बावरा झाला होता. शार्दुलने स्वतःला थोडे खाली सरकवले. त्यामुळे आता श्वेता ताईचा चेहरा बरोबर शार्दुलच्या चेहऱ्याजवळ आला होता आणि तिचा हात शार्दुलच्या उभारांवर होता. श्वेताच्या चेहऱ्यावर तिच्या केसांची आलेली बट त्याने त्याच्या डाव्या हाताने धरून कानामागे केली. त्या सोज्वळ चेहऱ्याला शार्दूल निरखून पाहत होता. खूपच सुंदर असा श्वेता ताईचा चेहरा पाहून तो विचार करू लागला कि इतक्या सुंदर मुलीला कोणी का बरं घटस्फोट देऊ शकेल? अचानक तो चेहरा शार्दुलच्या चेहऱ्याच्या अजून जवळ आला आणि दोघांच्या ओठांमध्ये फक्त दोन इंचांचे अंतर राहिले. श्वेताच्या श्वासोच्छवासांना शार्दूल आत्मसात करीत होता. पुन्हा एकदा घाटातील आलेल्या वळणाने श्वेता ताईचे ओठ शार्दुलच्या ओठांवर येऊन टेकले. त्यानंतर आलेल्या वळणाने पुन्हा ते दूर झाले. पुन्हा त्या ओठांचा स्पर्श शार्दुलला झाला. श्वेता ताईच्या ओठांचा स्पर्श शार्दुलला खूप सुंदर अनुभव देत होता. अचानक श्वेता ताईच्या उजव्या हाताची पकड शार्दुलच्या पॅन्टवर घट्ट झाली आणि तिने तिचे डोळे उघडले. शार्दूल काही हालचाल करणार इतक्यात श्वेता ताईने तिच्या ओठांना शार्दुलच्या ओठांवर दाबले आणि त्याला किस करू लागली. श्वेता ताई शार्दुलला म्हणाली, “काय रे … तुला काय वाटलं तुझी होणारी हालचाल मला समजणार नाही का? मला ताई बोलतोस आणि स्वतःच्या ताईसोबत हे असे चाळे करतोस? पण खरं सांगू स्वतःच्या ताईसोबत असे बिनधास्त चाळे करणारा भाऊ मला खूपच आवडला” असे म्हणत श्वेता ताईने शार्दुलचे तोंड तिच्या ओठांनी उघडून त्याची जीभ चोखायला सुरवात केली.
इकडे तिकडे बघत श्वेता ताईने शार्दुलच्या पँटची चैन खाली केली. त्याच्या पँटचे बक्कल काढून त्याच्या अंडरवियर मध्ये हात घातला. श्वेता म्हणाली, “काय रे शार्दूल तुझ्या ताईला बघून तुझा हा नागोबा कसा उसळ्या मारायला लागला आहे पहा. असा बघतोस काय ताईकडे. ताईच्या आंब्यांमध्ये हात घालून चाचपून बघ कि कसे आहेत ते?” शार्दुलने श्वेता ताईच्या ब्लाऊजमध्ये हात घातला आणि तिच्या नरम गरम उभारांना डाव्या हाताने कुस्करु लागला. श्वेता ताईने त्याचा नागोबा बाहेर काढला होता. किस करून झाल्यावर श्वेता ताई खाली वाकली आणि शार्दूलचा नागोबा तोंडामध्ये घेऊन चोखु लागली. खंडाळ्याच्या घाटामधले स्वर्ग शार्दुलला जाणवू लागले. बाहेर पडलेली इतकी थंडी आणि ती थंडी घालवण्यासाठी आतमध्ये चाललेली हि मज्जा शार्दुलला खूप आवडली होती. श्वेता ताई त्याचा नागोबा पूर्णपणे तोंडामध्ये घेऊन चोखत होती. शार्दूल श्वेता ताईच्या केसांमध्ये आणि पाठीवर हात फिरवत होता. बराच वेळ चोखून झाल्यावर शार्दूलचा सय्यम सुटला आणि त्याने श्वेता ताईचे डोके दाबून धरून स्वतःच्या नागोबाची पिचकारी श्वेता ताईच्या तोंडामध्येच सोडली. श्वेता ताईने ते गिळून टाकलं आणि रुमालाने तोंड पुसत स्वतःचे कपडे व्यवस्थित केले. शार्दुलने सुद्धा स्वतःचे कपडे घातले आणि दोघेही व्यवस्थित बसले. श्वेता ताई हसली आणि शार्दुलला म्हणाली, “शार्दूल तुझा नागोबा फारच मोठा आहे रे. या नागोबाला माझ्या बिळामध्ये घालायला मला खूप आवडेल.” श्वेताने शार्दुलचा हात स्वतःच्या खांद्यावर घेतला होता आणि शार्दुलने श्वेताला स्वतःच्या कुशीत घेतले होते. दोघेही एखाद्या नवरा बायकोसारखं बसली होती. शार्दूल म्हणाला, “श्वेता ताई मला सुद्धा तुझ्या विहिरीचं पाणी प्यायचं आहे आणि तुझ्या या बिळामध्ये माझा नागोबा घुसवायचा आहे.” श्वेताने त्याच्या नाकावर स्वतःचे नाक घासले आणि म्हणाली, “वॉव मला सुद्धा खूप आवडेल माझं पाणी तुला पाजायला. एक काम कर ना हे घे माझं कार्ड आणि या पत्त्यावर मला येऊन भेट पनवेल मध्ये. पनवेल मध्ये मी एकटीच राहते शार्दूल. त्यामुळे तू कधी पण येऊ शकतोस. अगदी तुझ्या मित्रांना घेऊन सुद्धा.” श्वेता ताईने दिलेले कार्ड शार्दूल जपून ठेवतो आणि तिच्या या वक्तव्यावर शार्दूल खूप खुश होतो. पुण्याला एसटी स्टॅन्ड वर गाडी काही काळ थांबते. तिथे शार्दूल आणि श्वेता ताई दोघेही मस्त गरमा गरम मिसळ आणि चहा घेतात. पुन्हा गाडीमध्ये दोघे बसतात आणि पुण्याहून गाडी सुटते. दोघेही एकमेकांच्या गळ्यामध्ये हात घालून झोपतात. काही तासांमध्ये सातारा जवळ आल्यावर कंडक्टर आवाज देतो. त्यामुळे श्वेता ताई उठते आणि तिची आवरा आवर करते. शार्दूल मात्र गाढ झोपेमध्ये असतो. श्वेता शार्दुलच्या चेहऱ्यावरून हात फिरवून साताऱ्याला उतरते. गाडी पुन्हा सुरु होते आणि जेव्हा शार्दूल श्वेताच्या अंगावर हात टाकायला हात पुढे करतो तेव्हा त्याला जाणवत कि श्वेता ताई तिथे नाही आहे. तो डोळे उघडतो तेव्हा उजेड झालेला असतो. बाहेर बघितल्यावर त्याला समजतं कि साताऱ्याच्या पुढे एसटी गेली आहे. त्याला समजतं कि श्वेता ताई साताऱ्याला उतरली आहे.
शार्दूल मनामध्ये हसतो आणि श्वेता ताईने दिलेले कार्ड बघतो. पण ते कार्ड बघितल्यावर तो बावचळतो. त्या कार्डावर नाव ‘श्वेता शिंदे’ असं नाव लिहिलेलं असतं खरं पण त्यावरचा पत्ता हा वाचल्यावर खोटा आहे हे शार्दुलच्या लक्षात येतं. शार्दूल लगेचच स्वतःच्या पॅन्टचा खिसा तपासतो. त्याला जाणवतं कि त्याचं पैशांचं पाकीट नाहीसे झाले आहे आणि त्याच्या गळ्यामधली सोन्याची चैन देखील गायब झालेली असते. शार्दुलला समजले कि श्वेता ताईने त्याला अगदी पद्धतशीर लुटले आहे. त्याच्या पाकिटामध्ये बाबांनी दिलेले पाचशे रुपये होते. त्या काळामध्ये पाचशे रुपये हे आत्ताच्या पाच हजार रुपयांइतके होते. तसेच त्याच्या गळ्यामधली असलेली सोन्याची चैन हि तीन ते चार ग्रॅम ची तरी होती. म्हणजे जवळ जवळ तीन हजारांनी शार्दुलला त्या काळामध्ये श्वेता ताईने लुटले होते. शार्दूल निराश झाला. कारण त्याच्या गळ्यामध्ये असलेली सोन्याची चैन हि त्याच्या आईने पैसे साठवून त्याच्यासाठी तयार करून घेतली होती. तसेच बाबांनी प्रवासासाठी दिलेले सगळे पैसे श्वेताने लुटले होते. आता त्याच्याकडे काहीच पैसे नव्हते. श्वेता ताईने शार्दुलला जे दिले त्या बदल्यात त्याचे सगळेच हिरावून घेतले. त्या वेळी शार्दुलला समजले कि इतकी सुंदर दिसणारी मुलगी आणि तिला घटस्फोट कसा काय देईल कोणी? तसेच श्वेता ताईने कंडक्टरला सुद्धा ओळख पत्र नसल्याचा बहाणा केला. पुन्हा कधी सुंदर स्त्रीच्या शेजारी प्रवासामध्ये कधीच बसणार नाही हे शार्दुलने ठरवलं. शार्दूल रडू लागला आणि खिडकीतून बाहेर बघू लागला. शार्दूल रडत रडत श्वेता ताईला शिव्या घालू लागला. काही वेळाने कोल्हापूर स्थानक आले आणि शार्दूल तिथे उतरला. तिथे असलेल्या तक्रार विभागात शार्दुलने श्वेता ताईबद्दल चोरीची तक्रार करून ठेवली. शार्दूल कोल्हापूर स्थानकावर एका बाकावर बसून रडत होता. त्याला सम्यकची खूप आठवण येत होती. सम्यक आता असता तर त्याला घट्ट मिठी मारली असती. शार्दूल मनातल्या मनात म्हणत होता, “सम्यक कुठे आहेस यार तू. खूप आठवण येत आहे तुझी. बाबांना हे सगळं समजल्यावर ते मला खूप ओरडतील. सम्यक कुठे आहेस तू?”
क्रमश....
कसा वाटला तुम्हाला हा भाग कळवा मला ...
वाट पाहत आहे मी...😍🥰
नमस्कार मित्र आणि मैत्रिणींनो,
मी काहीतरी मनातलं...! घेऊन आलोय माझ्या,तुमच्या आयुष्यात घडलेल्या खऱ्या स्टोर्या तुमच्यासाठी. माझ्या स्टोर्या वाचून तुम्हाला मजा येईल असा मला विश्वास आहे.मला माझ्या ई-मेल वरती फीडबॅक देऊन नक्की सांगा तुम्हाला माझ्या स्टोर्या कशा वाटतात ते...
आणि
(नोट)कोना मुलीला किंवा ऑंटी ला जर माझी गरज लागत असेल तर मला ई-मेल वर जरूर कळवा. मी तुमची गरज भागवू शकेन असा मला विश्वास आहे ..
माझा ई_मेल हवा असल्यास msg करा..
Dm me...😇
