भाग 3 पासून पुढे
बराच वेळ बसल्यावर शार्दूल तिथून निघाला आणि टमटमने मामाच्या गावी आला. मामाच्या घराजवळ आल्यावर त्याने स्वतःचे डोळे पुसले आणि स्वतःचा अवतार व्यवस्थित केला जेणेकरून मामाला काही समजणार नाही. समोर दरवाजातच किमया ताई उभी होती. शार्दुलला बघताच तिने आईला हाक मारली. किमया धावत आली आणि शार्दुलला मिठी मारली. उंचीने कमी असल्याने शार्दूलचे डोके किमया ताईच्या छातीजवळ होते. तीन वर्षांनी शार्दूल किमया ताईची हि मिठी अनुभवत होता. किमया ताईच्या उंचीसोबत अजून खूप काही वाढलेले होते हे त्याला जाणवले. ताईच्या मऊ मऊ खजिन्यांच्या स्पर्शाने शार्दूलचा मूड चांगला होऊ लागला. तसेच किमया ताईच्या गावठी शरीराचा गंध वेगळाच होता. हळू हळू शार्दुलच्या मनात आनंद निर्माण होऊ लागला. किमया म्हणाली, “काय रे शार्दूल उशीर झाला का रे तुला? आणि हे काय आत्या अन काका कुटायत?” शार्दुलने त्याच्या हातामधली बॅग खाली ठेवली आणि त्याने सुद्धा त्याच्या दोन्ही हातांनी किमया ताईला मिठी मारली. तो खोटंच म्हणाला, “ताई अगं गाडीला उशीर झाला. गाडीतून उतरल्या उतरल्या मी टमटम पकडली. आई आणि बाबा नाही आले गं. बाबांना सुट्टी नाही.” किमया ताई कोल्हापुरात मेकॅनिकल इंजिनिअरिंग करत होती. तिचं शेवटचं वर्ष होतं. लहानपणापासून गावामध्येच वाढलेली पण अभ्यासात खूप हुशार. ती एकुलती एक असल्याने शार्दूलवर तिचे जीवापाड प्रेम होते. शार्दूलचे देखील ताईवर खूप प्रेम होते पण तीन वर्षांनी ताईमध्ये झालेल्या बदलामुळे त्याचे प्रेम वेगळ्या दिशेला जात होते. किमया ताईने शार्दुलच्या चेहऱ्याला दोन्ही हातांनी धरून त्याच्या कपाळावर किस केले आणि म्हणाली, “माझा शार्दूल खूप थकला असेल ना. आई ने तुझ्यासाठी मस्त गरम गरम भाकरी अन झुणका बनवलाय. चल हात पाय धुवून घे आणि खायला बस” तीन वर्षांअगोदर शार्दुलने किमया ताईला पाहिले होते तेव्हा ती खूप वेगळी होती आणि आता ज्या किमया ताईला तो बघत होता तिच्या चेहऱ्यावर तारुण्य बहरून आले होते. चेहऱ्यावर ठिकठिकाणी उठलेल्या यौवनाच्या फोड्या किमया ताईच्या तारुण्याची झलक दाखवत होत्या. तिच्या सुंदर चेहऱ्यावरचं गोड हसू तिला अजूनच सुंदर बनवत होते. किमया ताईची उंची जास्त होती. त्यामुळे तिचे उभार जास्त मोठे नव्हते पण जितके होते तितके शार्दुलला खूप उब देत होते. अगदी सडपातळ बांधा. आईसारखेच लांबसडक केस आणि हनुवटीवर एक तीळ किमया ताईच्या गोऱ्या चेहऱ्याला शोभून दिसत होते. नेहमीच पंजाबी कुर्ता आणि पायजमा असा किमया ताईचा पेहराव असायचा. डाव्या हातामध्ये एक घड्याळ आणि गळ्यामध्ये एक सुंदर चैन होती.
इतक्यात पाठीमागून रश्मी मामीचा आवाज आला, “काय र पोरा.. मामीला विसरलास काय?” रश्मी मामी पाठीमागून हात पाय पदराने पुसत आली आणि शार्दुलच्या चेहऱ्यावर हात फिरवत तिने त्याला घट्ट मिठीमध्ये घेतले, “लय वर्षांनी आलायस र पोरा गावाकडं. मामा मामीची आठवण येत न्हाय व्हय रं” रश्मी मामी ४२ वर्षांची रश्मी मामी अगदी कोल्हापूरची गावरान तिखट मिरची होती. खेड्यामधली असली तरी अंगाने मजबूत अशी रश्मी मामी खूपच काटक होती. मामीचे शिक्षण जास्त झाले नव्हते पण तिला सगळ्या गोष्टींमधले व्यवस्थित ज्ञान होते. नेहमीच नऊवारी लुगडं आणि त्यावरची चोळी असा मामीचा पेहराव होता. सावळा रंग आणि लांबसडक काळेभोर केस अगदी मामीच्या ढुंगणापर्यंत यायचे. मामी त्यांची एकच वेणी बांधायची तर कधी आंबाडा बांधायची. कपाळावर असलेले गोलाकार मोठे कुंकू आणि गाळ्यामधलं डोरलं एकदम व्यवस्थित असे. कितीपण उशीर झाला तरी नाकामध्ये नथ घातल्याशिवाय मामीचा दिवस सुरु व्हायचा नाही. मामीच्या पायांमधले पैंजण तिच्या वाड्यात असण्याचा एक पुरावा होता. दोन्ही हातांमध्ये समान अशा हिरव्या बांगड्या आणि कानामधले डूल मामीच्या सौंदर्यावर चार चांद लावायचे. मामीची चोळी नेहमीच तंग असायची त्यामुळे तिच्या दोन्ही उभारांचा आकार स्पष्ट दिसून यायचा. त्यामध्ये गावरान मामीला ब्रा आणि निकर घालायला अजिबात आवडत नसे म्हणून चालताना तिचे दोन्ही कलिंगड गदा गदा हलायचे. मामीचा पेहराव अगदी स्वच्छ आणि नेटनेटका होता. शार्दुलचे दोन्ही हात मामीच्या कमरेवर होते. तो म्हणाला, “अगं मामी तुम्हाला विसरून कसं चालेल. तुमच्या सगळ्यांवर तर माझे खूप प्रेम आहे मामी. काय गं. मामा दिसत नाही तो. कुठे गेलाय मामा?” रश्मी मामी शार्दुलच्या केसांमध्ये हात फिरवून म्हणते, “आर पोरा तुझा मामा शहरात गेलाय शेतातल्या पाण्याच्या कामासाठी नवीन पाईप आणायचे हायत. तो येईल रातच्याला. चल तू घे यावरून बिगी बिगी” रश्मी मामी इतक्यात किमया कडे बघून बोलते, “काय ग पोरी तुला समजत न्हाय का? पाळी आलीय न्हवं तुला. मंग असं कुनाच्या जवळ जायचं न्हाय म्हाईत न्हाय का तुला? पाच दिस त्या कोपऱ्यात बसून राहा तिकडं.” शार्दुलने लगेचच मामीला विचारले, “मामी पाळी म्हणजे काय ग?” मामी आणि किमया गालात हसल्या आणि काहीच न बोलता तिथून निघून गेल्या.
शार्दुलने कामसुखाबद्दल माहिती मिळवलेली असली तरी त्याला अजून बऱ्याच गोष्टी जाणून घ्यायच्या होत्या. हात पाय धुवून शार्दूल जेवायला बसला. रश्मी मामीने बनवलेले गरम गरम झुणका आणि भाकरी ताटामध्ये घेऊन तो खाऊ लागला. प्रवासामध्ये खूप मोठी भूक लागलेली असल्याने शार्दुलने झुणका भाकरीवर ताव मारला. मामीने त्याला विचारले, “काय रे बाळा ठेचा देऊ का वाईच?” ठेच्याचे नाव ऐकून शार्दुलच्या तोंडाला पाणी सुटले आणि लगेचच त्याने मामीकडे बघून होकारार्थी मान डोलावली. मामी ठेचा घेऊन आली आणि त्याच्या ताटात वाढू लागली. तितक्यात शार्दुलची नजर अचानकपणे मामीच्या छातीवर गेली. मिरचीचा झणझणीत ठेचा वाढताना खाली वाकलेल्या मामीच्या दोन्ही गरम गरम उभारांचे दर्शन शार्दुलला झाले. आतमध्ये काहीच घातलेले नसल्याने मामीच्या टपोऱ्या मनुक्यांचा हलकासा अंदाज मामीच्या खोल दरीमधल्या अंधारात शार्दुलला आला. मामीने त्याची नजर पकडली आणि म्हणाली, “शार्दूल ठेचा बघ कि… अजून वाढू कि बस झाला?” शार्दूल मामीकडे बघत म्हणाला, “मामी तुझ्या हातचा झणझणीत ठेचा खायला मला खूप आवडतो” मामी हसली आणि म्हणाली, “शार्दूल बाळ या कोल्हापुरी मिरच्या लय झणझणीत असत्यात बघ. तुझ्यासारख्या मुंबईच्या पोराला न्हाय झेपणार” मामीने शार्दुलच्या डोळ्यांमध्ये बघून थोडे मिश्किल हसत म्हटले. शार्दूल सुद्धा मामीच्या नजरेला नजर रोखून म्हणाला, “अगं मामी मी जरी मुंबईचा असलो तरी लहानपणापासून तुझ्याच हातच पाणी पितोय ना गं. मग मला तू बनवलेला या कोल्हापुरी लवंगी मिरचीचा झणझणीत ठेचा नक्कीच झेपेल मामी.” शार्दुलने मामीला एक स्माईल दिली आणि भाकरीसोबत ठेच्याचा एक घास खाल्ला. अधून मधून शार्दुलची मामीच्या यौवनावर फिरणारी नजर मामीने हेरली होती. पण गालातल्या गालात हसत त्या लहानग्या शार्दूलकडे मामीने दुर्लक्ष केले.
जेवून झाल्यावर शार्दूल किमया ताईसोबत उसाचा मळा बघायला गेला. जवळ जवळ १० एकर जमिनीवर शार्दुलच्या मामाने उसाची लागवड केली होती. पण सगळी जमीन पाटलाकडे गहाण ठेवलेली होती. शार्दुलच्या मामाने किमयाच्या शिक्षणासाठी आणि इतर गोष्टींसाठी लाखो रुपयांचे कर्ज घेतले होते. पण अवकाळी पाऊस आणि दरसालाच्या तोट्यामुळे कर्जावर व्याज चढून मामाचे कर्ज कमी होण्यापेक्षा अजून वाढत होते. किमया पुढच्या वर्षी शिक्षण संपल्यावर जेव्हा कामाला लागेल तेव्हा हळू हळू सगळे कर्ज फेडून टाकेल असं मामाला वाटत होतं पण पाटलाचा पहिलवान पोरगा महीपतराव वसुलीसाठी मामाला सारखा सतावत असे. मामीला सुद्धा तिचे सगळे दागिने विकायला लागले पण तरीही कर्ज कमी नाही झाले. किमया ताईने सगळं काही शार्दुलला सांगितले. मामाचा इतका मोठा उसाचा मळा बघून शार्दूल भारावला. किमया ताईला म्हणाला, “ताई तू काळजी नको करुस? मी सुद्धा मोठा झाल्यावर कामाला लागेन आणि मामाला कर्ज फेडण्यास मदत करिन.” आपल्या लहान भावाची मदत करण्याची इच्छा पाहून किमयाला शार्दुलचे कौतुक वाटले. तिने शार्दुलचे दोन्ही गाल ओढले आणि म्हणाली, “शार्दूल बाळ तू अजून लहान आहेस बरं. तू आता शिकायचं आणि मोठं व्हायचं. मग आपण दोघे मिळून माझ्या बाबांना मदत करूया ठीक आहे?” किमया ताईने शार्दुलच्या गालावर किस केली आणि त्याला एक टाळी दिली. शार्दुलच्या मनात मघापासून एक प्रश्न सारखा सतावत होता. तो लगेच म्हणाला, “ताई अगं मघाशी मामी तुला म्हणाली कि पाळी आली आहे. तर कोणाच्या जवळ जाऊ नकोस. तर किमया ताई मला सांग हे पाळी म्हणजे काय असतं ग”
किमया मनातल्या मनात हसली. पाळीबद्दल आपल्या लहान भावाशी कसं बोलायचं याचा विचार ती करू लागली. पण आधुनिक विचारांची असलेली किमया शार्दुलला म्हणाली, “शार्दूल खरं तर या गोष्टी तू मोठा झाल्यावर तुला आपोआपच समजतील. कदाचित तुझ्या शाळेमध्ये सुद्धा शिक्षकांनी याबद्दल माहिती दिली असेल” शार्दूल लगेचच म्हणाला, “अगं ताई मी आता मोठा झालो आहे ना गं. मग मला सगळं समजलंच पाहिजे आणि आमच्या शाळेमध्ये याबद्दल कोणतीच माहिती नाही दिली गं” शार्दूलचा हट्ट पाहून किमयाने त्याला सगळं सांगायचं ठरवलं. पण सुरवात कुठून करणार आणि नक्की काय सांगणार स्वतःच्या भावाला? असं तिला वाटलं. किमयाने थोडा विचार केला आणि तिने शार्दुलच्या खांद्यावर स्वतःचा हात ठेवला. ती म्हणाली, “शार्दूल कसं असतं ‘पाळी’ म्हणजेच ‘मासिक पाळी’ हि प्रत्येक मुलीला साधारण १५ वर्षे झाल्यावर यायला सुरु होते. प्रत्येक महिन्याच्या ठराविक तारखेला त्या मुलीच्या गर्भाशयामध्ये एक अंड तयार होतं आणि जर ते अंड फलित नाही झालं तर मग ते अंड आपोआप फुटतं. ते फुटलेलं अंड त्या मुलीच्या योनीमार्गातून बाहेर निघून जातं. हि सगळी प्रक्रिया पाच दिवस चालते. त्यामुळे या पाच दिवसांना मासिक पाळीमध्ये धरलं जातं. प्रत्येक महिन्याला येते म्हणून याला मासिक पाळी म्हणतात. या पाच दिवसांमध्ये त्या मुलीला खूप वेदना होतात आणि तिच्या स्वभावांमध्ये देखील वेगवेगळे बदल जाणवतात. योनीमार्गातून फुटलेले अंड रक्ताच्या रूपामध्ये बाहेर फेकले जाते. त्यामुळे आम्ही मुली मासिक पाळीदरम्यान आमच्या योनीवर सॅनिटरी पॅड लावतो जेणेकरून ते सगळं कपड्याच्या बाहेर येऊ नये” किमया ताईने जे सांगितलं त्यामधील बरंच काही शार्दुलच्या डोक्यावरून गेलं.
योनी हा शब्द त्याने शाळेच्या इमारतीमागे वाचलेल्या पुस्तकांमध्ये होता ते त्याला आठवले. तो ताईला म्हणाला, “अगं ताई तू काय सांगितलेस मला व्यवस्थित काहीच समजलं नाही ग. बरं मला सांग किमया ताई… ते अंड फलित कधी होतं? आणि फलित झालं तर पुढे काय होतं गं?” शार्दूल पुढे काही विचारणार याची अपेक्षा किमयाला होतीच. पण आता शार्दुलला सगळं समजलं पाहिजे कारण या वयामध्ये जर लहान मुलांना या विषयाबद्दल व्यवस्थित माहिती मिळाली तर त्यांच्या पुढच्या आयुष्यासाठी ते खूप फायदेशीर असतं असं किमया ताईला वाटलं. ती म्हणाली, “शार्दूल अरे जेव्हा एखादा मुलगा आणि मुलगी एकमेकांकडे आकर्षित होऊन जवळ येतात आणि एकमेकांसोबत शरीरसंबंध ठेवतात तेव्हा त्या मुलीच्या गर्भाशयामध्ये तयार झालेलं अंड फलित होण्याची शक्यता असते. जर ते अंड फलित झालं तर मग ती मुलगी गरोदर होते आणि मग सुंदर अशा बाळाला जन्म देते.” शार्दुलचा पुढचा प्रश्न तयार होता.. “ताई शरीरसंबंध म्हणजे काय?” शार्दुलने संभोग आणि सेक्स हे शब्द बऱ्याच वेळा वाचले होते पण त्याचा नेमका अर्थ काय असतो याची त्याला जाणीव नव्हती. … किमया ताई थोडीशी विचारात पडली. ती म्हणाली, “अरे शार्दूल शरीरसंबंध म्हणजे … आता तुला कसं सांगू? म्हणजे जेव्हा मुलगा आणि मुलगी एकत्र येऊन …. म्हणजे त्यांचे मिलन होते .. त्याला शरीरसंबंध असं म्हणतात” शार्दूल लगेचच म्हणाला, “अगं ताई तुला सेक्स म्हणायचं आहे का?” शार्दुलने सेक्स या शब्दाचा मोठ्याने उच्चार केल्यावर किमया ताई दचकली. ती हळू आवाजात शार्दूलकडे बघून म्हणाली, “हो बरोबर बोललास शार्दूल. शरीरसंबंध म्हणजेच सेक्स.” शार्दूल मोठ्याने हसला आणि म्हणाला, “अगं किमया ताई मग असं बोल ना… काय तू शरीरसंबंध वगैरे न समजण्यासारखे शब्द सांगत आहेस. सेक्स हा शब्द मी बऱ्याच वेळा ऐकला आहे ताई. पण किमया ताई सेक्स म्हणजे नक्की काय असतं ग? आणि ते कसं करतात ताई? मला शिकवशील का ग तू?”
शार्दुलचे हे बोलणे ऐकून किमया ताई हसली आणि म्हणाली, “शार्दूल अरे ते मी तुला शिकवू शकत नाही रे. मी तुझी बहीण आहे ना रे” शार्दूल लगेचच म्हणाला, “पण ताई मला सांग… सेक्स हा मग कोणत्याही मुलगा आणि मुलीमध्ये झाला तर मुलगी गरोदर होऊ शकते का?… समजा जर आपण दोघांनी सेक्स केला तर मग तू गरोदर होशील का ताई?” शार्दुलच्या या वक्तव्यावर किमया ताईने शार्दुलला मस्करीमध्ये पाठीवर फटका मारला. तिला माहित होतं शार्दूल अजून त्या बाबतीत समजूतदार नाही आहे. त्यामुळे त्याच्यावर न रागावता किमया ताई त्याला म्हणाली, “शार्दूल तुझं बोलणं बरोबर आहे… कोणत्याही मुलाने कोणत्याही मुलीसोबत सेक्स केला तर मग ती मुलगी गरोदर होऊ शकते. पण आपण दोघे तसं नाही करू शकत बाळा. आपल्या समाजाने त्या गोष्टीसाठी नवरा बायकोचे एक सुंदर नाते निर्माण केले आहे. लग्न झालेले जोडपे असते ना म्हणजे नवरा आणि बायको ते दोघेच एकमेकांसोबत सेक्स करू शकतात. मग त्या जोडप्यामधली बायको हि गरोदर होते आणि त्यांना सुंदर असं बाळ जन्माला येतं. बाळ शार्दूल तू या सगळ्यांसाठी खूप लहान आहेस समजलं?” शार्दूल थोडा गडबडून बोलला…. “अगं ताई पण तूच तर मघाशी बोललेलीस ना कि कोणत्याही मुलीने कोणत्याही मुलासोबत सेक्स केला कि मग ती मुलगी गरोदर राहू शकते. मग हे समाजाने असं का केलं आहे?” किमया ताई शार्दुलची समजूत काढत म्हणाली, “अरे शार्दूल बाळ… आपण ज्या समाजात राहतो त्या समाजाच्या परंपरा आणि रूढी यांचे आपल्याला पालन करावे लागते. तेच तर आपल्याला जगण्याची हिम्मत देतात. आपण दोघे बहीण भाऊ आहोत कि नाही. मग आपण दोघांनी जर सेक्स केला तर मग आपल्या दोघांमधलं बहीण भावाचं नातं टिकणार नाही रे. असंच असतं … बहीण भाऊ… आई मुलगा…वडील मुलगी … हि सर्व पवित्र नाती आहेत. त्या नात्यांमध्ये फक्त प्रेम असतं. या नात्यांमध्ये कधीच सेक्स होऊ शकत नाही. समजलं” शार्दूल स्वतःचे डोके चालवून पुढे बोलला…. “ताई तू म्हणतेस समाजाने परंपरा आणि रूढी निर्माण केल्या आहेत आणि त्यानुसार आपण वागतो. पण ताई समाज हा निसर्गाच्या नंतर आला आहे ना? समाजाने निसर्ग निर्माण तर नाही केला ना? मग जर एक मुलगा आणि एक मुलगी या दोघांना एकमेकांबद्दल आकर्षण वाटून त्यांनी सेक्स केला तर हे माझ्या मते नैसर्गिकच असेल ताई. यामध्ये समाजाचा काहीच सहभाग नाही आहे. जेव्हा एखादा पुरुष आणि एखादी स्त्री एकमेकांकडे आकर्षित होते तेव्हा त्यांच्या नैसर्गिक भावनांमध्ये समाजाने निर्माण केलेली नाती यायला नकोत ना ग?” शार्दुलची मोठ्या माणसांसारखी विचार करण्याची पद्धत पाहून किमया ताई भारावली. तिला सुद्धा काय बोलावे ते सुचत नव्हते कारण शार्दूल जे बोलत होता त्यामध्ये तथ्य होते. किमया ताई शार्दुलच्या चेहऱ्यावरून हात फिरवत ती म्हणाली, “शार्दूल तू म्हणतोस ते खरं आहे रे पण आपण सगळेच या समाजाच्या बंधनात अडकलेलो आहोत आणि जर आपण समाजाने घालून दिलेल्या नियमांनी कोणतीही गोष्ट केली नाही तर मग समाज आपल्याला वाळीत टाकेल.”
शार्दूल ताईचा हात हातामध्ये घेऊन बोलला, “किमया ताई … आई पप्पा सगळेच म्हणतात कि समाजाने जे नियम सांगितले आहेत ते पाळायचे असतात पण ताई मला एक सांग तुझ्या पप्पांचे म्हणजेच माझ्या मामाचे जेव्हा शेतामध्ये नुकसान होत होते तेव्हा कुठे होता समाज? तेव्हा तर सगळे लांबूनच मज्जा बघत होते ना ग? आणि मामाने जे कर्ज घेतले होते ते फेडण्यासाठी मामीने तिचे सगळे दागिने विकून टाकले पण तरीही कर्ज अजून वाढतच चालले आहे ताई. तेव्हा कुठे गेला आहे हा समाज? माझे बाबा इतके मेहनत करतात तरीही त्यांना असलेल्या पगारात घर अजिबात चालत नाही. मग आईलाच बाकीच्या घरची धुणीभांडी करून बाबांना घर चालवायला मदत करावी लागते. बाबांची आणि माझी जी परिस्थिती आहे ती सुधारण्यासाठी कुठलाही समाज मदतीला येणार नाही ताई तर ते सगळं मलाच करावं लागणार आहे आणि मी माझ्या बाबांची आणि आईची सगळी दुःखे दूर करिन बघ. तसेच किमया ताई तू कामाला लागल्यावर मामाचे कर्ज तू स्वतःच फेडणार आहेस ना ग. समाज कधीच तुला मदतीला येणार नाही. मग मला सांग किमया ताई समाज हा आहे तरी कुठे? ज्या समाजाला आपलेच काही पडलेले नाही त्या समाजाच्या परंपरा आणि चालीरीती आपण का पाळायच्या?”
शार्दुलचे हे बोलणे ऐकून किमया ताईने शार्दुलला घट्ट मिठी मारली आणि ती त्याला म्हणाली, “शार्दूल काळजी नको करुस. आपण दोघेही मोठे होऊन आपल्या आई बाबांचे कर्ज फेडून टाकूया ठीक आहे? चल चल आता आपण निघूया इथून. उशीर झाला आहे.” किमया ताई शार्दुलला घेऊन तिथून निघाली. तिच्या डोक्यांमध्ये विचारांचे काहूर माजले. चालत असताना देखील ती शार्दुलच्या बोलण्याचा विचार करीत होती. एकीकडे तिला शार्दुलचे बोलणे बरोबर वाटत होते पण दुसरीकडे तिला शार्दुलचे बोलणे एकदम चूक असे वाटत होते. तेवढ्यात शार्दूल किमया ताईला म्हणाला, “किमया ताई लहानपणापासून प्रत्येक गोष्ट तूच मला शिकवत आणि समजावत आली आहेस. त्यामुळे ताई प्लिज तू मला सेक्स म्हणजे नक्की काय असतं आणि ते कसं करायचं असतं हे मला शिकवशील ना किमया ताई?” एखादे गणित कसे सोडवायचे असा प्रश्न जसा विद्यार्थी शिक्षकांना विचारतात त्याप्रमाणे शार्दूल किमया ताईला सेक्स कसा करायचा हे शिकवण्यासाठी सांगत होता. पण शार्दूलचा निरागस चेहरा आणि त्याच्या मनामधले शुद्ध भाव किमया ताईच्या लक्षात आले. किमया ताईने विचार केला आणि शार्दुलच्या दोन्ही खांद्यांवर स्वतःचे दोन्ही हात ठेवून म्हणाली, “शार्दूल तुझे विचार मला पटत आहेत रे. पण ….. ते कसं काय शक्य आहे? …… बरं ठीक आहे शार्दूल मी तुला सगळं शिकवेन पण याबद्दल तू कोणालाही काहीच सांगायचे नाहीस समजलं? अगदी तुझ्या मामा आणि मामीला सुद्धा.” शार्दूल आनंदी झाला आणि त्याने किमया ताईला घट्ट मिठी मारली. तो म्हणाला, “ये ताई खरंच तू खूप छान आहेस ग. कधी शिकवणार मग तू मला सेक्स हम्म…” किमया ताई म्हणाली, “शार्दूल माझी पाळी जेव्हा संपेल ना तेव्हा मी तुला सगळं शिकवेन. तू नको काळजी करुस ठीक आहे?” शार्दूल आनंदाने उड्या मारू लागला आणि त्याने पुन्हा एकदा किमया ताईला घट्ट मिठी मारली. सेक्स बद्दल शार्दुलने बऱ्याच पुस्तकांतून वाचलेले होते आणि बऱ्याच पॉर्न मुव्हीज मध्ये ते पाहिले देखील होते ते त्याने किमया ताईला अजिबात कळू दिले नाही. खऱ्या आयुष्यात सेक्स कसं असतं आणि काय असतं हे त्याला शिकायचं असतं. हे सगळं त्याला त्याच्या किमया ताईकडून शिकायला मिळणार होते. दोघेही तिथून निघाले.
अनावधानाने किमया शार्दुलला सेक्स बद्दल शिकवण्यासाठी तयार झाली खरी पण घरी आल्यावर ती भानावर आली आणि विचार करू लागली. तिचे दुसरे मन तिला हे करण्यावाचून रोखू लागले. ती मनामध्ये स्वतःशीच बोलू लागली.… “आपला लहान भाऊ या सगळ्या गोष्टींबद्दल अशिक्षित आहे पण आपण तर मोठे आहोत ना? त्याची मोठी बहीण असून त्याच्यासोबत असं कसं करू शकेन? जर आपण आपल्या भावासोबत हे सगळं केलं तर मग आपलं पुढचं लग्नानंतरच आयुष्य देखील उध्वस्त होईल. तसेच शार्दूलसोबत यापुढे कधीच नॉर्मल राहता नाही येणार. त्याच्या अपेक्षा अजूनच वाढू लागणार. जर पुढे जाऊन त्याने अजून काही मागणी केली तर? बापरे. हे मी काय करायला चालली होती. बरं झालं मी वेळेवरच भानावर आले. पण पाळी संपल्यावर शार्दूल नक्कीच माझ्या मागे लागणार ते शिकवण्यासाठी आणि मग मी त्याला कसं समजावू?” शार्दुलसोबत हे करण्यावाचून स्वतःला रोखण्यासाठी आणि शार्दुलच्या नजरेपासून स्वतःचा बचाव करण्यासाठी किमया लगेचच दुसऱ्या दिवशी कोल्हापूरला तिच्या काकांकडे राहायला गेली. शार्दूल इथे असेपर्यंत तरी त्याला समजावणे कठीण आहे. त्यामुळे काही दिवस त्याच्यापासून दूर राहिलेलेच बरे असे किमयाला वाटले. शार्दूल पुन्हा मुंबईला गेल्यावर मग मी पुन्हा गावी येईन राहायला. दुसऱ्या दिवशी शार्दूल झोपेतून उठायच्या आतच किमयाने टमटम पकडली आणि काही किलोमीटर दूर काकांच्या घरी राहायला गेली.
सकाळी उठल्यावर शार्दूल किमया ताईच्या बेडरूम मध्ये गेला तर ती तिथे नव्हती. त्याने मामीला विचारले असता त्याला समजले कि किमया ताई काही दिवसांसाठी तिच्या काकांकडे राहायला गेली आहे कोल्हापूरला. हे ऐकल्यावर शार्दूल उदास झाला. त्याला समजले कि किमया ताई मुद्दामून अशी अचानक काकांकडे राहायला गेली. तिथून त्याचा किशोर मामा आंघोळ करून आला आणि शार्दुलचा उदास झालेला चेहरा पाहून त्याने त्याला विचारले. पण शार्दुलने काही सांगितले नाही. किशोर मामासोबत नंतर शार्दूल उसाच्या मळ्यावर गेला. काही वेळ शार्दुलने उसाच्या मळ्यावर आपल्या मामाच्या शेतातल्या कामाची पाहणी केली. दुपारी १२ वाजल्यावर किशोर मामाने शार्दुलला घरी जाऊन मामीकडून न्याहारीसाठी भाकरी आणायला सांगितले. शार्दुलच्या डोक्यात किमया ताईबद्दलचेच विचार सुरु होते. तो हळू हळू पावले टाकत घरी आला. त्याने पाहिले तर दारामध्येच कोणत्या तरी पुरुषाच्या चपला होत्या. दरवाजा बंद होता पण फक्त लोटलेला होता. शार्दुलने दरवाजा ढकलल्यावर तो उघडला. आतमध्ये कोणीच नव्हते. रश्मी मामी कुठेच दिसत नव्हती. घरातल्या प्रत्येक खोलीमध्ये शार्दूल मामीला शोधू लागला पण ती दिसतच नव्हती. मामी गेली तरी कुठे आणि त्या चपला कोणाच्या आहेत याचा शार्दूल विचार करू लागला? त्याला घराच्या माडीवर कसला तरी आवाज येऊ लागला. कासवाच्या पावलांनी शार्दूल आवाजाच्या दिशेने जाऊ लागला. एक एक पाऊल हळुवारपणे माडीच्या शिडीवर टाकत शार्दूल वर जात होता. त्याने हळूच वर बघितले तर कोणीच दिसले नाही. तो माडीवर गेला. तिथे एक दुसरी खोली होती. त्या खोलीचे एक दार लोटलेले होते तर दुसरे दार उघडे होते. शार्दूल हळू हळू चालत त्या खोलीपाशी गेला. त्याने त्या उघड्या दरवाजाला डोळा लावून त्या खोलीत पाहिले. तिथे गवताच्या ढिगावर हात टेकवून एक बाई ओणवी उभी होती आणि एक पुरुष तिला पाठीमागून धक्के देत होता. त्या पुरुषाने फक्त एक धोतर नेसलेला होता आणि घामाने भिजलेले त्याचे पिळदार शरीर चमकत होते. त्या बाईचे लुगडे ढुंगाणाच्या वर होते आणि त्या पुरुषाच्या प्रत्येक धक्क्याला ती बाई जोरजोरात ओरडत होती. तिचा चेहरा दिसत नव्हता पण तिची नऊवारी साडी पाहिल्यावर शार्दुलला समजले कि हि दुसरी तिसरी कोणी नसून आपली रश्मी मामी आहे. पण हि कोणासोबत आहे आणि काय करत आहे? तिच्या चोळीमधून तिचे उभार बाहेर आलेले होते आणि ओणवी असल्याने गळ्यामधले मंगळसूत्र खाली लोंबत होते. ते दोन्ही उभार पाहून शार्दुलच्या नागोबाला सुद्धा जागे व्हावे लागले. तो पुरुष रश्मी मामीला इतक्या जोरात आणि जलदगतीने दणके देत होता कि रश्मी मामीला ओरडायला पण व्यवस्थित मिळत नव्हते. शार्दुलने त्याचा नागोबा चड्डीतून बाहेर काढला आणि तिथल्या तिथे त्यावरून हात फिरवू लागला. रश्मी मामीचे मोठमोठे उभार असे उघडे बघून तसेच तिचे भरदार ढुंगण आणि मांड्या बघून शार्दुलच्या अंगामध्ये शिरशिरी उत्पन्न झाली. त्याचे हात जोरजोरात त्याच्या नागोबावर फिरू लागले. रश्मी मामीचे केस त्या पुरुषाने घट्ट पकडून ठेवलेले होते. त्याचे धोतर त्याने त्याच्या दातांमध्ये पकडले होते आणि लांबसडक सोटा मामीच्या गुहेमध्ये आरपार घुसवत होता. मामीच्या तोंडून निघणारे शब्द शार्दुलच्या कानावर पडत होते… “आःह्ह आःह्ह आईंगगग महिपतराव आःह्ह अहो किती जोरात दणके देताय तुम्ही. आईंगगगग मेले मी आःह्ह आःह्ह आईंगगग महिपतराव तुमच्या बापाचे कर्ज म्या असं फेडतेय हे कुनाला बी समजू देऊ नका. पर हे असं कर्ज फेडताना लय मज्जा येतेय बघा. आतापतूर म्या असं लय कर्ज फेडल्या महिपतराव आःह आःह्ह आईगगगगग आःह्ह आःह्ह अजून जोरात महिपतराव आह्ह्ह अजून जोरात लय मज्जा येतीय” तो पुरुष तोच पाटलाचा पोरगा महिपतराव आहे हे शार्दुलला समजले. त्याचे आडदांड शरीर आणि मामीला बसणारे दणके बघून त्याला किशोर मामाचा चेहरा आठवला. किशोर मामा अगदी सडपातळ आणि शांत स्वभावाचा. पाटलाचे कर्ज रश्मी मामी असं फेडत आहे हे पाहून शार्दूलला वाईट वाटले पण सध्या त्याचे लक्ष त्या दोघांच्या कामक्रीडेवर होते. महिपतराव बोलत होता … “अहो रश्मी वहिनी … माझ्या बा ने किश्याला दिलेलं कर्ज … तुम्ही अशा पद्धतीने फेडत असाल तर मंग तुमचे कर्ज लगीच माफ होईल ओ. तुमि काय बी काळजी करू नकासा म्या कुनालाबी सांगणार न्हाय याबद्दल” …. महिपतरावाने रश्मी मामीला घट्ट पकडले आणि त्याच्या नागोबाची पिचकारी मामीच्या गुहेमध्येच सोडली. शार्दुलने सुद्धा दरवाजावर कारंजे उडवले आणि चैन लावून तो लगेचच खाली आला.
तिथे स्वयंपाकघरात ठेवलेला जेवणाचा डबा त्याने पाहिला. तो डबा घेऊन शार्दूल लगेचच निघून गेला. रश्मी मामी आणि महिपतराव यांचा तो प्रसंग शार्दुलच्या मस्तकात फिरत होता. मामीचे सुंदर आणि आकर्षक गावठी शरीर शार्दुलच्या डोळ्यांसमोरून जात नव्हते. संध्याकाळी शार्दूल किशोर मामासोबत घरी परत आला. मामा अंघोळीला गेल्यावर रश्मी मामी शार्दूल जवळ आली आणि म्हणाली, “शार्दूल बाळ हा घे तुझा रुमाल. मला माडीवरच्या खोलीबाहेर सापडला.” दुपारी घरी आल्यावर मामी आणि महिपतराव यांचा प्रसंग बघताना गडबडीमध्ये शार्दूलचा रुमाल तिथेच पडला होता. रश्मी मामीने त्याचा रुमाल त्याच्या खिशात ठेवला आणि त्याच्या कानामध्ये म्हणाली, “शार्दूल बाळ तू जे काही बघितलंस ते तुझ्या मामाला अन किमयाला सांगू नकोस बरं का बाळा. म्या हे समदं तुझ्या मामाच्या डोईवर झालेलं कर्ज फेडाया करते न्हवं. तू समजूतदार आहेस शार्दूल मला माहित आहे” मामीचे हे बोलणे ऐकून शार्दुलने मामीचा हात हातामध्ये घेतला आणि तिला तो म्हणाला, “अगं मामी तू काहीच काळजी नको करुस. मी कोणालाही काहीच सांगणार नाही. मला समजतंय तू हे का आणि कशासाठी करत आहेस. पण खरंच चुकलं माझं… मी असं चोरून चोरून बघायला नको होतं. मामी मला माफ कर” रश्मी मामीने शार्दुलच्या चेहऱ्यावरून दोन्ही हात फिरवले आणि त्याला जवळ घेऊन म्हणाली, “बाळ शार्दूल तू लय गुणी मुलगा हायेस बरं. पण माफी कशाला मागतोस? तू जे पाहिलंस ते चुकून बघितलंस रे. पर तू जे बघितलंस ते तुला लय आवडलं वाटतं. कारण दरवाजावर उडालेली पिचकारी म्या माझ्या डोळ्यांनी बघितलीय” मामीने त्याचे गाल ओढले आणि हसत हसत म्हणाली… शार्दूल दचकला… त्याचा त त प प झाला. तो म्हणाला, “अगं मामी ते काही नाही… ते असच झालं बघ” शार्दुलच्या मनातल्या भावना मामीने ओळखल्या आणि ती त्याला म्हणाली, “असू दे बाळ आवडलं तर आवडलं… त्यात काय लाजायचं…” तितक्यात किशोर मामा अंघोळ करून बाहेर आला आणि मामीला म्हणाला, “काय ग रश्मी… काय आवडलं माझ्या भाच्याला … काय रे शार्दूल… काय बोलणं चालल्या मामी आणि भाच्यांमध्ये” रश्मी मामी शार्दुलचा हात हातामध्ये घेऊन त्याला जवळ घेऊन म्हणाली, “आव काय न्हाय… दुपारी जी भाकर अन गरम गरम वांग्याचं भरीत दिलं व्हतं ते शार्दुलला लय आवडलंय म्हनतोय … पाणी सुटलं म्हणतोय…. तोंडाला” मामीच बोलणं शार्दुलला समजलं. त्याने मान खाली घातली… मामा लगेच म्हणाला. “हो मग माझी बायको जेवण मस्तच बनावतीय. चांगलीच सुगरण हाय… बरं ऐक रश्मी… म्या तालुक्याला चाललोय … माल विकायला घेऊन… उद्याच परत येईन म्या. तुम्ही दोघे राहाल ना यवस्थित? काय र शार्दूल राहशील ना मामीसंग?” रश्मी मामीने शार्दुलच्या कपाळावर किस केली आणि म्हणाली, “तुमि काय बी काळजी करू नका. म्या शार्दुलला अज्याबात एकटं पडून देणार न्हाय. चांगलीच काळजी घेईन म्या त्याची. त्याची आवडती मामी हाय म्या” मामीने शार्दूलकडे बघून डोळा मारला. शार्दूल खुश झाला. दुपारी जे त्याने पाहिले ते मामीला समजले आणि आता मामी शार्दुलला सुद्धा त्याची गोडी चाखू देणार असं शार्दुलला वाटू लागलं आणि त्याच्या मनात लाडू फुटू लागले. किमया ताई नाही म्हणून काय झालं. माझी रश्मी मामी मला सगळं शिकवेल. तो म्हणाला, “होय मामा तू काहीच काळजी नको करुस. मी राहीन मामीसोबत.”
मामाने थोडा आराम केला. संध्याकाळी ८ वाजता मामा उठला आणि तयारी केली. मामीने त्याच्यासाठी जेवण बांधून दिले आणि मामा निघून गेला. मामा निघून गेल्यावर रश्मी मामीने शार्दूलकडे बघितले आणि म्हणाली, “शार्दूल बाळ मी आज तुला भाकरी कशी बनवत्यात ते दाखवते. त्यो दरवाजा यवस्थित लावून घे बरं” शार्दुलला डोळा मारत मामी तिचे ढुंगण हलवत हळुवार पावलांनी स्वयंपाकघराकडे गेली. तिचे हलणारे ढुंगण शार्दूल एकटक बघत होता. पुढे चालताना रश्मी मामी मागे वळून शार्दूलकडे कामुक नजरेने बघत होती. तिच्या नजरेमध्ये एक वेगळीच भावना शार्दुलला दिसली. मामीच्या गरम गरम तव्यावर शार्दूल भाकरी भाजणार होता. त्याने दरवाजा बंद केला आणि कडी घातली आणि चालत चालत मामीच्या मागे स्वयंपाकघरात गेला.
कसा वाटला तुम्हाला हा भाग कळवा मला ..
मी वाट बघत आहे...
आणि pls मित्रांनो follow करायला विसरू नका...
