အချစ်ဒဏ်ရာလေးကုစားခွင့်ပေးပါ.... (အပိုင်း၁၃)
ထယ်ယောင်မနက်အိပ်ယာကနိုးလာတော့ညကအကြောင်းတွေခေါင်းထဲဝင်လာတော့လန့်ကပီထထိုင်လိုက်မိတာ....အ...အာ...နာလိုက်တာနဘေးကြာ်လိုက်တော့ဂျောင်ကုကိုတွေလိုက်ရတော့...အရမ်းကိုထိပ်လန့်သွားတယ်
ည...ည..ကတကယ်ဖြစ်ခဲ့တာပေါ့မဖြစ်ဖို့အကြိမ်ကြိမ်ဆုတောင်းခဲ့တာကိုတကယ်ဖြစ်ခဲ့တာပေါ့ဒါဆိုရင်
ထယ်ယောင်ဖြည်းဖြည်းလေးထပြီအကျီတွေဝတ်ပြီးတာနဲ့မီဖို့ဆောင်ထဲကစာပွဲခုံလေးမှာထိုင်နေမိတယ်
ဘာလို့လည်ငါ့ကယောကျာ်းလေးဖြစ်နေလို့တန်ဖိုးမထားကြတာလာ
ပထမတစ်ယောက်ကငါ့အားကိုးမှုကိုအလွဲသုံးစားလုပ်ခဲ့တယ်အခုညီတစ်ယောက်လို့ခင်တဲ့သူ့ကအခုဘဝကိုယူသွားတယ်
အေပေါ့ယောကျာ်းလေးတစ်ယောက်ဆိုတော့လည်ဂရုစိုက်နေစရာမှမလိုတာထယ်ယောင်ပါးပေါ်ကမျက်ရည်တွေသုတ်ပြီ
သူ့သားလေးတွက်ချက်ပြုတ်ပေးနေတယ်
ဂျောင်ကုမနက်အိပ်ယာကနိုးတော့နဘေးကိုကြည်တာထယ်ယောင်မရှိတော့အမြန်ထပြီအကျီတွေအကုန်ပြန်ဝတ်အောက်ထပ်ဆင်ပြေးတော့ကလေးအတွက်ထမင်းချိုင့်ထုတ်နေတယ်
အက်ို....အကို...အကိုဂျောင်ကုသုံးခါခေါ်လိုက်မှ
မင်းမှာဘာပြောစရာရှိနေလို့ငါ့ကိုခေါ်နေရတာလည်ငါ့မှာတော့မင်းကိုပြောစရာမရှိဘူး
ဂျောင်ကုကြောက်နေမိတယ်ဆက်ပြောမဲ့စကားတွေတောင်ပျောက်နေပြီအကိုဆီကမုန်းတယ်စကားကိုမကြားရဲဘူး
ဂျောင်ကုထယ်ယောင်ရှေ့တိုးပြီအကိုညက
မေ့လိုက်တော့ဘာမှမဖြစ်ဘူးလို့ငါ့သဘောထားပေးမယ်မင်းပြန်တော့
မဟုတ်သေးဘူးလေအကိုကျွန်တော်အကိုကို့
တာဝန်ယူပေးပါရစေဗပြာမလိုလာမဖြစ်နိုင်တာတွေစိတ်ကူယဉ်ပြီလာပြောမနေနဲ့ဂျောင်ကု
ငါ့မင်းဆီကတာဝန်ယူမှုကိုလည်မလိုအပ်သလိုမင်းကိုလည်မလိုအပ်ဘူးသနာစရာလည်မလို့ဘူးအခုထွက်သွားငါ့အိမ်ထဲကနေ
