Unicode
"ဟင့်...ဦး မနေ့ညကလည်းပြန်မလာဘူး မင်လေးဘယ်လောက်စိတ်ပူသွားရလဲသိလား"
"စောက်ပိုမပြောနဲ့မင်းဗိုက်ထဲကဂြိုလ်ကောင်လေးသာမင်းဂရုစိုက်"
"အဲ့လိုမဟုတ်ပါဘူး ဦးရယ် မင်တောင်းပန်ပါတယ် မင့်ကို...ဟင့်...မင့်ကိုတစ်ခါလောက်ပဲခွင့်လွှတ်ပေးပါဦးရယ်"
"မင်းကိုငါမမြင်ချင်ဘူး မင်းနဲ့ငါကွာရှင်းရအောင်"
ဂျီမင်းတစ်ယောက်ထယ်ယောင်းရင်ခွင်ထဲအတင်းတိုးဝင်၍ဖက်ထားကာ
"မင့်ကိုအဲ့လိုမလုပ်ပါနဲ့ ဦးရယ် မင် ဦးနဲ့မခွဲနိုင်ဘူး"
"ဟက် နေစရာမရှိလို့လုပ်ပါ စိတ်မပူနဲ့ကွာရှင်းခအနေနဲ့ မင်းအတွက်တိုက်ခန်းတစ်လုံးဝယ်ပေးမယ်"
"မင်လိုတာအဲ့တာတေမဟုတ်ပါဘူးဦးရယ် သားလေးနဲ့ဦးကိုပဲလိုတာပါ"
"ငါ့ရှေ့ကဖယ်စမ်း မဟုတ်ရင်ငါမင်းဗိုက်ကိုဆောင့်ကန်မိမယ်နော်"
ဂျီမင်းအဲ့ခါမှဖယ်ပေးကာ တစ်ရှုံ့ရှုံ့ငိုနေတော့တယ်
ထယ်ယောင်းလည်းမသတီသောအကြည့်များဖြင့်ကြည့်ကာ
"ာလိုကောင်...စောက်ဆင့်ကိုမရှိဘူး ရွံဖို့ကောင်းတယ်"
ဂျီမင်းလည်းငိုရုံကလွဲလို့ဘာမှမတတ်နိုင်...
~~~
Jimin POV
တစ်ပတ်...တစ်ပတ်ကြီးများတောင်ရှိပြီ ဦးအိမ်ပြန်မလာတာ
ဦးရယ် ဘယ်တွေသွားနေတာလဲ ဒီနေ့တော့ ကုမ္ပဏီကိုလိုက်သွားရမည်
ဂျီမင်းတစ်ယောက်ကုမ္ပဏီလိုက်သွားတော့ Thယောက်ျားမှန်းသိကြသဖြင့် အရိုအသေပေးကြသည်
တစ်နေရာအရောက်မှာတော့ မိန်းကလေးတစ်စုဝိုင်းဖွဲ့ပြောနေတဲ့စကားကြောင့်ခြေလှမ်းများရပ်တန့်သွားခဲ့သည်
Girl 1: အေးလေဟယ် bossရဲ့ယောက်ျားသနားပါတယ်
Girl 2: ဟုတ်ပ့ဟယ် ဗိုက်ကြီးနဲ့ကို bossကလည်းဖောက်ပြန်ရက်တယ်
YOU ARE READING
🖤𝗦𝗜𝗡𝗕𝗢𝗨𝗡𝗗🗝️
Fanfiction𝑉𝑀𝐼𝑁𝐾𝑂𝑂𝐾✓ •အသေလောင်ရမယ့်Ficဖြစ်ပါတယ် •စကားလုံးရိုင်းရိုင်းတေကြမ်းကြမ်းတေမကြိုက်တဲ့သူတေ၊ •အမှောင်ကိုမှသာမန်အမှောင်ပဲကြိုက်ပြီးအရမ်းပွင့်လင်းတာမကြိုက်တဲ့သူတေ၊ •အမှောင်ဖတ်ရတာမကြိုက်တဲ့Soft Stanတေ နဲ့ 21+ဆိုပေမယ့်ရှင်တို့ဖတ်ကြမှာသိတယ်ဆိုတော့ကာ...
