"အန်တီ"
"ဟင်"ထိုအမျိုးသမီးအား ကြည့်နေရင်း ခင့်အားမကြည့်ပဲ ထူးလာသောအန်တီ။
"ဟို ခင်တောင်းပန်ပါတယ် အန်တီရယ် ခင့်ကြောင့်ဖြစ်ရတာပါ"သူမခေါင်းလေးခင့်ဘက်လှည့်လာကာ
"ရပါတယ်ကွယ် ဒါခင့်အပြစ်မဟုတ်တာပဲကို လာ ဗိုက်ဆာနေရော့မယ် ၀င်ကြစို့"ဟု ပြုံးပြုံးလေးပြောလာသည်။
စားစရာများ မှာကာ မြိန်ရေရှက်ရေစားနေသော ခင်။ အန်တီသည် တို့ရုံမျှသာတို့သည်။
"ခုနမိန်းကလေးပြောသွားတာက Grand Hotelကမန်နေဂျာနော်"အန်တီ့မေးခွန်းကြောင့် ခင်ဇွန်းကိုင်ထားသော လက်များရပ်တန့်သွာသည်။
ခင်သိတာပေါ့....Grand hotelကအန်တီ့ပိုင်ဆိုင်မှုတွေထဲကတစ်ခုဆိုတာကို။
"ဟုတ်ကဲ့" ခင်တံတွေးတောင်မျိုချလိုက်မိသည်။
"အင်း ပြီးရင် အဲ့hotelကတာ၀န်ရှိသူကို ဖုန်းဆက်လိုက် အန်တီလာမယ်လို့" ခင်စားနေတဲ့ထမင်းတောင်ပြန်အန်ထွက်ချင်သွားသည်။
"ရှင် ဟုတ် ဟုတ်"ဟု တန်းဖြေလိုက်ရသည်။ ခင်သူမ၏အကြည့်များအားကြောက်သည်လေ။
Companyသို့ပြန်ရောက်သော် ခုနလုပ်ရမည့်အလုပ်များအား ခနထားကာ hotelဆီသို့ ဖုန်းနံပါတ်ရှာကာ လှမ်းဆက်ရတော့သည်။
"ဟယ်လို"
"ဟုတ်ကဲ့ မင်္ဂလာပါရှင့် Grand Hotelမှကြိုဆိုပါတယ်" ခင်လည်း အန်တီလာမည်ဖြစ်ကြောင်း ပြောပြထားလိုက်သည်။
ခနအကြာ
"ခင်ရေ သွားရအောင်လေ"
"ရှင် ဘယ်ကိုလဲဟင်"
"Hotelကိုလေ"ခတ်ပြတ်ပြတ်ဖြေလာသော အန်တီ။
"ခင်ပါလိုက်ရမှာလား"မျက်နှာငယ်လေးဖြင့်ဖြေလိုက်သည်။
"ဒါပေါ့ လိုက်ရမှာပေါ့"ဟုဆိုကာ ရှေ့မှထွက်သွားပြန်သည်။ ခင်လည်း နောက်မှပြေးလိုက်ရတော့သည်။ ခြေလှမ်းတော်တော်သွက်တဲ့ အန်တီပါလားနော်။
လမ်းတစ်လျှောက် အပ်ကျသံပင်ကြားရလောက်အောင် ငြိမ်သက်နေသည်။ ခင့်မှာတော့ ဘေးပတ်၀န်းကျင်အား အန်တီ့မျက်နှာလေးအားကြည့်လိုက်ဖြင့် အလုပ်များနေလေရဲ့။
YOU ARE READING
ရွှေမိုးပြိုလို့ ငိုပါစ
Romanceအမြဲတမ်းပဲအန်တီနဲ့တွေ့တိုင်း တလွဲတွေလုပ်မိတဲ့ကိုယ့်ကိုကိုယ်မုန်းတယ် ဒါပေမဲ့ အန်တီကိုတော့ချစ်တယ် အိုကွယ်.....ဒီကလေးနှယ့်
