Fifteenth | Nth Series

2nd

“I honestly didnʼt know that...”, he said while scratching the back of his head.

“Iʼm sorry.”, mahinang sabi niya ngunit hindi ko siya sinagot at tumitig lamang ako sa kaniyang mukha.

“Oh God! Iʼm so sorry, ok? Just... just donʼt look at me like that. I am very sorry.”, he held my hand and caresses it kaya naman ay nagulat ako.

“Bakit?”, takang tanong ko sa kaniya.

“Iʼm just—”, he stopped and look deeply into my eyes. Binitawan niya rin ang aking kamay na tila natauhan sa kaniyang ginawa.

“I am very worried. I never imagine myself being the reason why youʼre hurting.”, I can sense sincerity in his voice. “I wonʼt forgive myself if ever thatʼll happen.”

“Stay worried, then.”, I said, emotionless.

“Fuck!”, tumaas ang kaniyang boses at saka tumayo. He brushes his hair out of frustration. Heʼs so funny. Help!

I chuckled while watching him.

He gazed at me with disbelief.

Anong na namang nangyayari sa lalake ito?

"Tsk, nevermind.”, nilibot niya ang buong office na tila may hinahanap.

“Youʼre looking for... uh, what?”, nahihilo na ako sa kaniya. Kanina pa siya paikot-ikot. Sinisilip niya ʼyong mga sofa pati na rin ʼyong ilalim ng desk ni Madam Frank.

“Walis.”, he simply said.

“Walis sa likod ng unan? Okay ka lang? Baka naalog utak mo sa suntok ko, ha? OMG! Sorry talaga, hehe.”, nahihiyang sabi ko at saka ngumiti nang payak.

“Nako naman, Adelaide.”, oh bakit naman may pa-second name na tayo dito.

“Ano na naman, Javzhe?”, he rolled my eyes after I pronounced his great second name right. Heh! Pwede naman kasing Jaz na lang. Ano pang naisipan ng mga magulang niya at dinagdagan ng 'v-h-e'. Pinapahirap ang mga bata, e.

“Kung tumulong ka na lang kaya mag-hanap nang matapos na tayo rito agad. Baka sakaling ʼdi pa umabot hanggang mamayang hapon ʼyong punishment.”, pag-susungit niya. He looks so stressed habang binubuksan lahat ng makita niyang drawer.

“Walis ba?”, tanong ko sa kaniya.

“Ay hindi, si Madam Frank hinahanap ko.”, he sarcastically said kaya inirapan ko siya. Tangina nito. Huwag ko ʼto tulungan, e.

Pumasok ako sa pintuan sa gilid ko saka binuksan iyong pinakadulong parte ng kwarto at lumabas dala ang mga walis at dust pan.

“Ito, oh?”, pakita ko sa kaniya ng walis at dust pan.

“Bakit hindi mo agad sinabi?”, napipiko nang sabi niya.

“Bakit hindi mo agad tinanong?”, pabalik na tanong ko sa kaniya.

“Atsaka, kung hindi ka naman kasi kalahating bulag at 3/4 na tanga. Ang linaw-linaw na nakasulat oh”, sabi ko sabay turo sa signage na nakadikit sa may pinto.

“Cleaning Equipment”

“Hindi ko nakita agad. Kita mong binasag mo ʼyong salamin ko, e.”, sabi niya sabay kuha sa akin ng isang walis.

“Paano mo makikita? E, hindi ka naman nag-hanap dito sa pwesto ko. Parang ewan ʼto.”, tiningnan niya lamang ako saka nag-umpisang pagpagin ʼyong mga gamit na makita niya.