Flashback
"Taehyung, çok korkuyorun. Anlıyorsun değil mi, eğer tutturamazsam seneye tekrar girmek zorunda kalacağım ve bir sene daha birlikte yaşama hayallerimizi rafa kaldırmak zorunda kalacağız. Ben, bunu istemiyorum." Taehyung bir yandan Jungkook'u dinlerken bir yandan da titreyen elleri avcunun içine almış, baş parmağını bembeyaz tende ileri geri gezintiye çıkarmıştı.
"Gerildiğinde çok hızlı konuşsan da, hiçbir lafını anlamasam da seni tanıyorum. Aklından ne geçiyorsa sil onları, öyle bir şey olmayacak. Notun yeterince yüksek. Katıldığın etkinlikler konusunda endişelenmene de gerek yok, kabul edilmek için yeterince sertifikan var. Hatta, tabii işin yoksa, sonuçlar açıklandığı gibi seni ev bakmaya götürmek istiyorum." Jungkook'un geçen hafta başvurduğu üniversitenin bahçesinde sonuçları bekliyorlardı. Çocuğun güzel yüzüne perde gibi inen gerginlik duyduğu son cümleyle değişmişti. Şimdi daha şaşkın bir Jungkook Taehyung'un suratına bakmaktaydı.
"Nasıl bu kadar emin olabiliyorsun?"
"Çünkü başardığını biliyorum."
İrice bir adam okul kapısının önünde belirip onlara doğru seslenince ikili başını adamın olduğu yöne doğru çevirdi.
"Jeon Jungkook."
İkisi de öğrenciyle dolu bahçeden hızlı adımlarla adamın olduğu yere doğru yürüdüler.
Koridorda, adam önde onlar arkada olacak şekilde ilerliyorlardı. İki defa sağ yapıp bir kapının önünde durdular. Adam kapıyı açıp girmeleri için işaret yapınca ikili daha önceden hazılanmışlar gibi aynı anda eğilip içeri girdiler. Jungkook kalbinin ağzında attığını hissediyordu. Adam üniversitenin genel müdürüydü ve birazdan ona kazanıp kazanmadığı hakkında bilgi verecekti.
Şu an tam anlamıyla adamın ağzından çıkacak o iki cümle için kıvranıyordu. Adam farkında olmadan sonuçları bildiğini belli eder bir hal takınmıştı. Çocuğa her bakışında, elinde olmadan yüzündeki gülüşüyle kendini ele veriyordu.
"Oturun çocuklar."
Adam boğazını temizleyip diğerlerine göre büyükçe olan sandalyesine oturdu. Çocukların oturması için masasının bitimine ilişik, karşısında kalan iki sandalyeye işaret etti.
"Bölümün veterinerlikti sanıyorum, doğru muyum?"
"Evet efendim."
Gözlüğünü indirip karşısındaki çocuklara doğru ölçer bir bakış atmıştı. "Burada birlik dilimle kazandığın yazıyor. Fakat önce şu belgelere imzanı atman gerek. Seni resmi bir şekilde öğrenci olarak kabul edebilmemiz için bu belgelere ihtiyacımız var."
İçinde azametli fırtınalar kapmasına rağmen adama saygısızlık olmasın diye içinde tutmaya çalışması, yine de yüzündeki gülümsemeye engel olamayışı... Taehyung arkadaşının haline bakıp gülümsedi. Sevinince ne kadar tatlı oluyor diye düşünmekle meşguldü, dudağını ısırınca tavşan dişleri ortaya çıkıyordu. Oysaki Jungkook sırıtmamak için dudağıyla cebelleşiyordu.
"Sana demiştim yaparsın diye." Okulun bahçesine çıktıkları gibi Jungkook'tan bir çığlık kopmuştu. O an insanların dönüp ona bakması umrunda bile değildi, nitekim farkında bile değildi. Aklı sevdiği çocukla aynı evde kalacaklarından öteye gitmiyordu.
"Taehyung sonunda taşınıyoruz!" Jungkook bu mutluluğunu arkadaşına da hissettirmek için hevesli, arkadaşının boynuna atılmıştı. Kendini şimdi bile tutamamıştı, aynı eve taşındıklarında ona dokunmadan nasıl duracaktı?
Taehyung ilk başta Jungkook'un ani hareketine karşı donup kalsa da boynundaki kolların sıkılaşmasıyla kollarını beline dolayıp o da ona sıkıca sarılmaya başladı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
VminKook / Except Us
Fanfiction"Yaşattıklarından sonra beni içine çekip sarmalaması, saçlarımı okşaması, fısıldadığı o sözler, bir hayal; hayır uyanmak üzere olduğum bir rüya gibiydi. Uyandığımda her şeyin toz misali uçup gitmemesini istedim. Öyle istedim ki biraz sonra ölecekmiş...
