KÜÇÜK

Güzel Kadın

17.02.2003

Kucağımda ayıcığımla sandalyemde oturuyordum. Diğer çocuklar bir ailenin içlerinden birini seçmek için geleceğini duydukları için hazırlık yapıyorlardı. Kimi en güzel elbisesini giymekle, kimisi de saçlarını düzenlemekle meşguldü. Kurbanlık koyunlar diye geçirdim içimden. Kapı yavaşça aralandı. Annemiz, sarışın güzel gözlü bir kadın ve yakışıklı bir adam içeri girdi. Çocuklar hemen sıraya girdiler. Güzel kadın hepsine o kadar güzel bakıyordu ki. Büyük yeşil gözleri parlıyordu. Kucağımdaki ayıma sıkı sıkıya sarıldım. Sende gitmek ister misin diye sordum. Cevap vermedi. Zaten onu seçmezlerdi ki. Buraya gelen aileler genellikle güzel çocukları seçerlerdi. Sarışın, mavi gözlüler en şanslı olurlardı her zaman. İlk onlar giderdi. Aslında bende mavi gözlü ve sarışındım. Beni kimse almak istemezdi. Çok yabani olurdum onların gözünde... Güzel kadının gözleri beni buldu annemizin kulağına bir şeyler fısıldadı. Annem bana bakarak cevap verdi. Ne kadar uzun bir konuşmaydı bu. Genç kadın kafasıyla onayladı. Çocuklarla geri döner diye beklerken çantasını yere bırakıp yanıma geldi. Dizlerimin dibine çöktü. Merhaba dedi. Kafamla selamını aldım. Konuşmaya korkuyordum. 6 yaşımdan beri kimseyle konuşmuyordum. Sanki konuşursam beni bırakıp gideceklermiş gibi geliyordu. Güzel kadın adımı sordu. Cevap vermeyeceğimi tahmin etmişti herhalde. Peki dedi ve kalktı. O da gidiyordu. Kimse bu küçük kızın neden bu kadar suskun olduğunu merak etmiyordu. 1.5 - 2 yaşlarında bırakılmıştım buraya. 3 yaşında gerçek bir çocuk oldum. Hep gelen ailelerin önüne çıktım. Çocuklarla deli gibi oyun oynadım. Ama ben çok erken yaşta yetişkin oldum. 6 yaşındayken bıçak gibi saplandı yüreğime gerçekler. O günden sonra yavaş yavaş pısırıklaşmaya başladım. Sustum, yemek yemedim, oyun oynamadım, küçük sandalyemde olan biteni izledim... Şu an sadece 9 yaşındayım belki ama 16 - 17 yaşındaki bir kızdan daha çok biliyorum hayatı...

Doğrusu sandığım gibi olmadı güzel kadının tutumu diğer çocuklardan özür diledi ve kimseyi alamayacağını belirtti. Annem şaşırdı. Kadın ve adam annemizle çıkıp gittiler. Peki sonra ne oldu? Güzel kadın her gün yurda gelip benimle konuşmaya çalıştı bana bir şeyler anlattı. Artık bunun onu zorladığını hissediyordum. Ertesi gün tekrar gelmemesinden korkuyordum. Bir kaç hafta sonra konuşmamız son bulmak üzereydi. Bana bakıp bugünlük bu kadar yeter tamam mı canım dedi. Gülümseyerek tamam diye fısıldadım. Güzel kadın donup kalmıştı belli ki yine cevap vermememi bekliyordu. Annem bu durumdan çok mutluydu. Güzel kadın gelmeye devam etti. Ben ona küçük cevaplar verdim hep. Ve bir gün elinde bir valizle geldi. Meraklı bir şekilde ne olduğunu sordum. Seni almaya geldim güzel kızım diye cevap verdi. Ve onların büyük evine taşındık. Gün geçtikçe anneme ve babama alıştım. Beni yuvada gördükleri günü her yıl en güzel şekilde kutladık. Ailemle çok mutluydum.

Defterimin kapağını kapattım. Annem aşağıdan seslendi.

'' Ege hadi kızım hazır mısın? Çıkacağız. ''

'' Tamam annecim hazırım geliyorum. '' diyerek defterimi kaldırdım ve aşağıya indim.

Multimedia ; Şebnem Ferah - Sigara