After what happened yesterday naging cold na yong pakikitungo ko kay Kurt. Nasaktan lang talaga ako kaya hindi ko na muna siya papansinin hanggang sa mawala itong hatred sa puso ko saka ko lang siya kakausapin.
Nagpapractice lang kami sa Music room at kapag may mga kailanganna idadagdag sa kanta ay nilalapitan ako ni Kurt , si Kambal naman nilalapitan ni Oliver. So eto nga’t may mga sinasabi sa akin si Kurt pero di ko na lang iyong presence niya pero yong mga sinasabi niya tine-takenote ko naman. Mahirap na na malagay sa alanganin ang school dahil lang sa akin. So why not listen and just shut up diba?
“Dito sa part ng intro you need to pluck it like this.” Then nagsimula na siya sa pagtugtug. Ako naman nakatingin lang sa kanya. Hindi ko naitatak sa isipan ko ang naituro ni Kurt and suddenly, without any warning my eyes starts to get blurry and now I’m crying silently.
Ng mapatingin si Kurt sa akin, nabigla ito ng Makita akong umiiyak. Kaya ibinaba niya ang hawak niyang guitar at hinawakan ako sa pisngi. Hindi pa rin tumitigil ang pag-agos ng mga luha ko at di kalaunan ay napansin ito ni Kambal. Lalapit n asana siya ng sinenyasan siya ni Kurt lumabas na muna. Tango lang ang tanging naisagot ni Kambal at tinawag na ang iba at sabay-sabay na lumabas. Tiningnan nila ako at halata ang pagtataka na bakas sa kanilang mukha. Clueless kumbaga.
“Shhhhh. Sweety, I’m so sorry please stop crying.” He said while hugging me. Hinahaplos-haplos niya rin ang aking likuran para mapatahan ako at effective naman kasi napatahan niya agad ako.
Napahikbi na lang ako at hinayaan siyang yakapin ako. Somehow it makes me feel secured and safe. Aaminin ko nasaktan ako pero yakap niya lang nawala lahat ng inis at galit na nararamdaman ko. Bakit ganito ito. There are a lot of locomotion’s happening right HERE, right NOW. Mae-search ko nga ito sa google mamaya. Baka Crush ko na si Kurt? Hindi naman malabong mangyari iyon eh kasi nasa kanya na ang lahat.
“Sorry, I’m really sweety. Promise hindi na ulit kita pagsasabihan ng ganun. Nadala lang naman ako sa emotion ko sa tagal mo ba naman sa loob. You even forgot na may practice ka pa and sure as hell! I’m worried of what might happen to you. Knowing that you are the only girl there? Haaaayyyyy.” Masasabi kong nag-alala nga siya ng sobra kasi sa tono ng pananalita pa lang niya maiintindihan at mararamdaman mo na agad.
“Tapos hindi ka man lang nag text sa akin o sa kakambal mo. Akala ko talaga may nangyari ng masama sayo. Akala ko ire-RAPE ka nila kaya naman bubuksan ko n asana yong pinto ng kotse buti na lang at inilabas ka na ng mahiwagan boardinghouse na yon. Nabunotan ako ng tinik ng Makita kita na maayos ang kalagayan. I’m so sorry.” Pag-eexplain niya. Ah kaya pala ganun because he thinks maybe I’ll be raped. Like RA-----
“SAY WHAT? RAPE? Grabe KA NAMAN Kurt. Napakabrutal mo kung mag-isip.” Napa-awang ang bibig ko pagkatapos ko masabi iyon. Grabe rape talaga ang maisip?.
![](https://img.wattpad.com/cover/4618170-288-k237006.jpg)
BINABASA MO ANG
I Bet It Is You [IBIIY]
HumorPROLOGUE Isang Pangyayaring di ko inakala. Matatagpuan ko na ba? O sadyang hindi pa? Masakit man pero iba na to eh. This kind of feeling isn't easy to handle. Can I really find it? Or If ever I find it, would I be able to hold it forever?.