𝐟𝐢𝐟𝐭𝐲-𝐟𝐨𝐮𝐫 𝐲𝐞𝐚𝐫𝐬 𝐚𝐠𝐨 𝒊𝒏 𝒍𝒐𝒗𝒆 > 𝐭𝐦𝐫

𝐗𝐗𝐈

|1943|
Yazardan

Riddle ön de Foreman arkasından, beraber bir şekilde ilerliyolardı. Aynı zaman da birbirine şaşkın ve endişeli bakışlar atan iki yakın arkadaş önlerinde giden ikiliyi takip ediyordu.

"Tom'un aklından ne geçiyor?" kendi kendine söylenen Wiliam'a kafa sallamakla yetinen Veronica öndeki ikili durduğunda durmak zorunda kaldı.

Öndeki ikiliyi ne kadar imkansız olsa da sanki duyacaklarmışcasına öne doğru eğilen ikili düşmemek için de birbirlerine kenetlenmiş, uzaktan bakılınca Rönesana tablolarınan farkı olmayan görüntü Riddle ve Foreman'ın birbirine yaklaşmasıyla daha da garipleşmişti.

"Wiliam uyardığında akıllanırsın sanmıştım." dedi Riddle, ellerini cebine atarken.

"Eminim ki Veronica da benle konuşmak istiyordur ama siz ikiniz sülük gibi yapıştınız." diyerek yumruklarını daha çok sıkmaya başlayan Foremana karşı bir adım gerileyen Riddle belli belirsiz bir şekilde sırttı.

"Ne dedin sen?"

"Dedim ki siz ikiniz Veronica'ya sülük gibi yapıştınız yoksa onu sizden çalcağımdan mı korktunuz." dedi sonlarına alay ettiğini belli eden bir tonda.

Gözlerini bir saniye bile ondan ayırmayan Riddle sinirden sıktığı yumruğunu gelişi güzel Foremana salladığında ikisi arasında yumruklaşa kavga çıkmıştı.

Birkaç kişi oluşan sesden dolayı etrafa toplansa da hafta sonu olduğu için çok kişi yoktu.

Birbirlerine kenetlenmiş olan ikili oldukları duvarın  arkasından çıkarak Riddle'ı korumaya, ikisini ayırmaya, çalışmışlardı.

Birbirlerini yere yatıran ikili nereye geldiği fark etmezsizin yumruklarını sallamaya devam ediyordu.

Merdivenlerden yankılanan hızla merdiven inme sesleri bulundukları alanı doldurduğunda Riddle kendini toparlamış son kez ayrılmadan kulağına fısıldama fırsatı bulmuştu.

"Kimse benim olan bir şeyi çalmak bir kenara yanına bile yaklaşamaz."

Wiliam, yakın arkadaşını belinden tutarak uzaklaştırdığında Veronica ilk olarak Riddle'ı kontrol etmek için yanına gelmiş endişeli gözlerle yüzünü inceliyordu.

Arkasına döndüğün de yüzü daha beter olan Foreman'a karşı 'içinin yağları erimiş' olsa da üzülmüştü. Tekrar Riddle'a döndüğünde endişeli bakışları gitmiş yerine sinirli bakışlar yerini almıştı.

...

"Size inanamıyorum!" diyerek odanın içinde, kedi masasının etrafında bir tur attığın da üçlü suskun bir şekilde Slughorn'a bakıyordu.

"Bu sefer Tom, ciddi bir ceza alıcaksın!" diyerek durduğunda istemsizce Veronica öne çıkmış kafasını sallamıştı.

"Tom'un bir suçu yoktu. Eğer Foreman beni rahatsız etmeseydi, kışkırtmasaydı bunlar olmazdı." diye çıkıştığında Riddle, Veronica'nın bileğinden tutup geri yanına çekti.

"Haklısınız Profesör, bir daha tekrarlanmaması için elimden geleni yapacağım."

"Öyle olsa iyi olur." diyerek masasına oturduğunde eliyle kapıyı gösterdi. "Gidinde Riddle'ın yüzünü temizleyin." dediğin de üçlü hiç arkasına bakmadan odadan çıktılar.

Üçlü sesini çıkarmadan revire doğru yürüyorken Veronica mahçup bir şekilde Riddle'a baktığın da çıkan en alçak tonuyla konuştu. "Benim yüzümden ceza alıcaksın, özür dilerim." dediğine Riddle diğerlerinden daha hızlı yürüyerek önlerine geçmiş aynı zaman da Veronica'ya cevap vermişti.

"Senlik bir durum yok, kendi isteğimle yaptım." dediğinde bu sefer Wiliam itiraz etti.

"Haber verseydin ben de birkaç yumruk atardım içimde kaldı."

"Evet, yumruk atmayı ben de isterdim." diyen Veronica ile iki yakın arkadaş gülmüştü. Önde olduğu için belli olmasa da gülümseyen Riddle hiç bir zaman yaptıklarından pişman olmayacağını bir kere daha anladı.

Revire girdikleri zaman ordan çıkmak için hazırlanan Foreman'a öylece bir bakış atıp. boş olan yere geçtiler.

Veronica yüzünü temizlemek için gerekli olanları bulduğunda Riddle'ın karşısına geçip elindeki pamuğa sıvıyı döktükten sonra yüzünü elleri arasına alıp patlayan kaşına yaklaştı.

"Bu biraz acıtabilir." diyerek bilgi verdikten sonra pamuğü özenle yarasına sürdüğünde Riddle hiç bir tepki vermeden dibinde olan yüzü inceledi.

Wiliam duruma el atıp ikisini başbaşa bırakmak için ayaklandığın da Veronica işini bırakıp Wiliam'a döndü. "Nereye?"

"Kütüphaneden bir kitap almam lazım, evet kitap." diyerek koşar adımlarla revirden çıktığında Veronica, Riddle a dönüp kafasını anlam veremeyerek salladı.

"Wiliam ne zamandır bir kitap almak için kütüphaneye gidiyor ki?"

Riddle genç kıza cevap verceği sırada tekrar pamuğu kaşına sürdüğü için  ağzından acı ile çıkan iniltiyle doğrulduğunda Veronica paniklemişti.

"Çok özür dilerim, çok özür dilerim. daha dikkatli yapacağım." dediğin de Riddle'ın sırıtması tamamıyla ortadaydı.

Veronica'nın bakışları Riddle'ın dudağına kaydığı zaman başka bir pamuk alıp bu sefer dudağındaki kanı silmeye başladı.

Dirket olarak dudaklarına bakan Veronica yutkunmuş ardından da temizlemeyi bırakmıştı.

Bu sefer gözleri buluştuğunda yüzleri hâlâ birbirine yakın duruyordu. Normalde olsa ikisi de çekilirken şu an ikili için oldukça normaldi.

Riddle'ın gözleri Veronica'nın dudaklarına kaydığı zaman iki zıt kutupun birbirini çekmesi gibi yakın olan yüzleri daha çok birbirine yaklaşmış sonrasında ise dudakları tamamen birleşmişti.

Aralarındaki yakınlaşmayla ikisi de bu öpücüğün son öpücükleri olmadığını biliyordu...

...

bölüm ne kadar kısa bile bölüm olsa da içime çok sinen bir bölümdü.

umarım sizde benim kadar beğenmişsinizdir.

oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın.

seviliyorsunuz. <3