| Home | ~KageHina~ [Discontinue]

Kayıt işleri°

Artık geceydi saat 2 buçuktu ve yarın okul vardı.Yemeğimizi yemiştik.
Hinata: Kageyama benim okuduğum okul buradan çok uzakta...senin okulun nerede? Oraya kaydolmayı isterim.
Kageyama: Oh, haklısın.Yarın okul bittikten sonra müdürün yanına gidip hallederiz.
Hinata: Peki, teşekkürler! Uyuyalım en iyisi.Sen yarın erken kalkacaksın.

Hinata'nın dilinden:
Kageyama beni başıyla onayladı.O odasına gittikten sonra ben de sofrayı toparlamaya, bulaşıkları yıkamaya başladım.
Dakikalar sonra bulaşıkları yıkamıştım.Ellerim çok yorulmuştu daha donra odama çıktım ve kendimi uykunun kollarına teslim ettim.

Yarın sabah:

Kageyama'nın dilinden:
Sabahtı.Daha hava açılmamıştı.Üzerimi giyindim.Tuvalete gidip elimi yüzümü yıkadım.Hinata'yı uyandırmak istemesem de uyandırmalıydım.Sabah yemek pişirmeliydi okula aç gidemezdim.Kantindeki yemekler zaten berbattı....oranın yemeklerini hiç sevmiyorum.Ben bunları düşünürken Hinata'nın kapısının önüne vardım.Kapıyı çaldım fakat açmadı.Belli ki hâlâ uyuyordu.

Odasına girdim.Tatlı gözüküyordu, ağzı açık uyunuştu.Ben onun bu hâline kıkırdaken bir kez "Hinata" diye seslendim.Hafifçe bir şeyler mırıldandı ve kolunu gözünün üzerine koydu, yüzü acayip tatlı bir hâl almıştı.Yüzüne doğru yaklaştım ve ona bir kez daha seslenecektim ki, gözlerini hafifçe araladı, o ela gözleriyle karşılaştım.Onun ela renkli gözüyle deniz mavisi gözlerim karşılaşmıştı.
Hinata uykulu bir sesle "Ne vardı? Bir şey mi oldu? ve...neden burnumun dibindesin?" Hinata bunu söylerken kulaklarına kadar kızarmıştı.Oof eminim şu an benim yüzümde öyledir.

Hinata'nın dilinden:
Sabah gözlerimi açtığum ilk gördüğüm şey Kageyama oldu.Yanaklarım kıpkırmızı olmuştu.

Hinata: Uhm, lütfen çekilir misin? Kalkamıyorım da
Kageyama: Pardon.OKUL! OKULA GECİKECEĞİM.Okul bittikten sonra gelip seni alacağım tamam mı?
Ona başımla onayladım.

Kageyama ayakkabılarını giydi ve okula gitti.Ah tabii ona yemek vermeyi de unutmadım

Kageyama'nın dilinden:
Okuldaydım ve ders kimya'ydı çok sıkıcı.Nedenini bilmiyorum ama tüm ders boyunca O'nu düşündüm.Acaba iyi midir? Şu an ne yapıyor? Hocanın bana seslenmesiyle yerimden kalktım.

Hoca: Kageyama 152. sayfayı okur musun?
Kageyama: Ah tabii

-Okul çıkşı-

Eve gidiyordum...aklımda tonlarca düşünce.Donunda eve varmıştım kapıdan içeri girdiğimde burnuma harika kokular geliyordu.HİNATA YEMEK PİŞİRİYORDU!
Hinata: Hoş geldin Kageyama! Ellerini yıka da öyle gel
Onu başımla onayladım ve tuvalete taraf yöneldim.Ellerimi yıkadım ve mutfağa gittim
Hinata: Kageyama lütfen tabakları tizer misin?
Kageyama: Hinata, cidden harikasın, ben eskiden yemekleri ayaküstü yerdim ama sen sofrayı süslüyorsun, tabakları hevesli tizmek....ve yemeklerinin tadı! Yaşam hevesinden mi bu?
Hinata: Öncelikle güzel sözlerin için teşekkür ederim.İnsanın iştahlı yemesi için sofrayı süslemekte önemli.Hem artık birlikte yaşıyoruz, yalnız değilsin.Ben senin yanında yaşadığım sürece böyle lezzetli yemekler yiyeceksin! Bunları söyledikten sonra o harika gülümsemesini yüzüne ekledi.

Hinata: Ve yemekleri nasıl mı böyle güzel yapıyorum? İçini sevgimi katıyorum....hani insanların da illa sevdiği bir şey olur değil mi.Ben de birçok şey seviyorum ve insan sevdiği bir şeyı yaparken onu hevesle yapar değil mi? Bende öyle.İnsanları gülümsetmeyi, yaşam heveslerini artırmayo, onları mutlu etmeyi, güldürmeyi, yemek yapmayı ve birçok şeyi seviyorum! Bunları yaparken kalbim öyle mutlu oluyor ki kelimelerle anlatamam.

Kageyama: Hinata, sen geldiğinden beri hayatım değişti.Ne kadar teşekkür etsem azdır.İyi ki varsın, iyi ki hayatımdasın.
Hinata: R-rica ederim.Sende iyi ki varsın.Varlıpın beni mutlu ediyor :) Bunu söylerkwn Hinata'nın yanaklarına baktım....al al olmuştu.

Hinata: Hadi yemekler soğumadan yiyelim.

-Yemekleri yedikten sonra-

Kageyama: Evet yemek yediğimize göre okula gidip seni kayıt etmeye gidebiliriz.Eminim müdür hâlâ okuldadır.
Hinata: Ben onu tamamen unutmuşum!
Kageyama: Hadi hadi!
Hinata'nın dilinden:
Ayakkabılarımı giymiştik birlikte merdivenlerden iniyorduk.Yeni okul, yeni arkadaşlar...çok heyecanlıydım! Yürüyorduk....ortamı sessizlik bürümüştü.Bu beni rahatsız etse de, konuşmaya konu bulamıyordum.Eskiden böyle değildim oysa ki.Konu açmayı çok iyi bilirdim ve her konude becerikliydim.Büyüdükçe...her şeyimi kaybediyorum sanki....O'nu da kaybetmek istemiyorum! Ben kafamda bunları düşünürken nedensizce kafamı sağa sola sallamıştım.Kageyama şaşırmıştı ve bana " iyi misin?" diye sordu.Bense sadece onu kafamla onaylamıştım

Eveet benden şimdilik bu kadar.Sonraki YB'de görüşmek üzere! Hoşça kalın sağlıcakla kalın.!