Unti- unti akong lumingon sa aking likuran, muntik pa akong matumba dahil hindi lang si nathan yung nandito, for goodness sake all his friends is here!.
"Anak calm your voice, tinatakot mo siya" his mom said trying to lessen the intimidating aura here in the dining area.
"No mom, narinig kong lahat! kahit di nya sabihin alam kong alam mo ang ibig nyang sabihin sa mga yun" nakatiim bagang sabi nito.
"Anak- YES I'M LEAVING! SO WHAT?!" I shout back, natahimik ang lahat hindi nila inaasahan na ang nag iisang miss shy and quiet ay sisigaw.
"No! hindi ako papayag! " he said
Napatingin ako sa barkada nyang nakaupo na sa upuan ng dining table, hindi ba sila aalis?
"Hindi ko naman hinihingi ang opinion mo, at hindi mo kaylangang magpanggap na masasaktan ka kung sakaling iwan kita nathan" nanlilisik na saad ko dito. " kase alam naman nila na matagal mona tong hiling diba?" saad ko dito , nakita ko itong napapikit bago dumilat, may dumaang kung anong emosyon sa mata nito na diko mapangalanan.
" Wag ka mag alala, I am no longer Mrs Miyaki Kristen Santiago anymore" napasinghap silang lahat dahil sa sinabi ko, napangiti ako ng mapait bago unti unting nahuhulog ang mga luha.
" What do you mean miyaki?" he said while greeth his teeth, trying to calm down, his friends is just listening.
" B-Because i already sign na annulment paper you give me 1 year ago" i said while crying, please smile. you are free now nathan
"Ang abogado ko nalang ang bahala sa papel na yun, at sa nga oras na to alam kong hindi na tayo magkaano-ano". bawat salitang lumalabas sa bibig ko, ay Parang isang kutsilyong humihiwa sa puso ko.
Bakit kaylangan umabot tayo sa ganito?
" Fuck! B-but why?" his voice is full of pain na lalong nagpaiyak sakin. No miyaki palabas nya lang ang lahat ng yan, diba jan naman sya magaling?
"Kasi durog na durog na ako nathan! you broke me into tiny pieces, to the point na hindi ko alam kong paano ko ulit bobuuin ang sarili ko! hindi ko alam kong saan ako magsisimula kasi wala kang iniwan na buo sakin! You destroy the whole me! So please let me go!" sigaw ko dito habang nakakapit sa lamesa dahil parang anumang oras mawawalan ako ng lakas.
"Please let me go, I need to heal myself first nathan, hindi ako mabubuo kapag kasama ka, dahil sa sobrang sakit na pinaranas mo sakin mula umpisa hanggang ngayon, makita ka palang pakiramdam ko durog na ulit ako". i said in a low voice.
Ito na yun miyaki, ito na yung unang hakbang para mabuo kang muli, pero bakit masakit? dahil ba nakikita ko syang nasasaktan.
Tumahimik ang paligid pagkatapos kong banggitin yun ng biglang tumunog ang telepono ko na nakaagaw ng pansin ng lahat. it's my mom.
"M-mom" garalgal na saad ko dito, Parang gusto kong yakapin dahil sa sakit na nararamdaman ko.
"Sweety I'm sorry kung wala jan si mommy para may pagsabihan ka ng sakit na nararamdaman mo pero anak alam kong kakayanin mo, nandito lang kami ng daddy mo, sabihin mo lang kung anong oras ka magpapasundo sa airport kami mismo ang susundo sayo, take care Sweety" and that i cried. kahit may nakakakita sakin wala akong pakealam ,damn this feeling.
Napatingin ako sa kanila na kanina pa pala ako pinapanood, i can see the pity in thier eyes.
Dahan dahan akong humakbang paalis dahil parang ano mang oras mawawalan na ako ng buhay sa sobrang sakit. why i need to suffer like this?.
"Nathan can i hug you...... for the last time?"Nangungusap na tanong ko dito, tumango ito dahilan ng pagtakbo ko papalapit sa kanya at pagsalubong ng mainit na yakap nya.
kahit ngayon lang, i need his hot embrace. Isinubsub ko ang aking mukha sa kanyang dibdib bago humagolgol na iyak.
Ilang minuto kaming nasa ganong sitwasyon ng maisipan kong kumalas bago ko nagsalita ng puno ng pait at sakit.
"Nathan Israel... baby..you are now free" gumagaralgal na sambit ko , i feel like im dying inside. "Diba ito yung pangarap mo....yung makaalis ka sa pagkakagapos sakin....now that your wish is granted please be happy......with her...." God please help me. "You are now free to love and marry her.....like you wanted to do before ......i came in your life......" durog na durog na saad ko habang titig na titig dito.
"Miyaki tama na anak" umiiyak na saad ni tita, pero umiiling ako, i need to do this tita so please let me.
"Nathan, promise me na ipaparamdam mo sa kanya yung mga bagay na hindi mo pinaramdam sakin......." nanghihina yung mga kalamnan ko dahil sa sobrang emosyon.
Umiiyak na itong tumitingin sakin. puno ng sakit,pagsisisi at awa ang nakikita ko sa mga mata nya.
"Wag ka umiyak kaya ko to. kakayanin..." naniniguradong saad ko bago punasan ang natirang luha
"Don't worry about me i can handle myself, i know that someday this pain that i feel right now will be vanish...Gusto kong magpasalamat at the same time mag sorry, Thank you nathan...to those time that you make me feel special kahit sandali lang naramdaman ko yung pagmamahal mo.....and I'm sorry kasi ako yung naging dahilan kong bakit......hanggang ngayon Hindi pa kayo kasal ni Trina..... I'm sorry....pakisabi sa kanya na salamat dahil sa kaunting panahon na pinahiram ka nya sakin.."
"So that you and i are now seperated.......you can now back on her life......Simula sa araw na ito saksi ang ina at kaibigan mo, sinasara kona ang kabanata sa librong ginawa nating dalawa. be happy with her nathan, i hope you all the best."i said and left.
Hagulgol ko lang ang pumupuno sa apat na sulok ng kwarto, habang inilalagay sa maleta ang aking mga gamit. it's already 3 in the afternoon and my flight is 5. Pagkatapos kong ilagay ang lahat ng gamit ko sa dalawang maleta, nilagay ko naman ang ibang mga picture ko sa backpack ko, kaylangan ko tong dalhin dahil simula bukas ibang picture na ang ilalagay dito.
Isinuot ko ang aking backback bago damputin gamit ang tag isang kamay ang dalawang maleta, hila hila ito palabas ng kwarto, at sa huling sandali nilingon ko ang bawat sulok ng kwarto at ang madadaanan kong mga bagay.
Paglabas ko ng maindoor ay saka ko iniwan ang susi sa isa sa mga paso doon, di nya naman to kaylangan dahil meron naman syang Susi kong sakali. Naglakad ako palabas ng gate dahil narinig kona ang busina ng sasakyan, and for sure yung taxi na yan. At sa huling pagkakataon dinungaw ko ulit ang aking naging tahanan sa loob ng dalawang taon.
Diko alam kong makakabalik paba ako sa pamamahay na ito, dahil sa ngayon masyado pang malalim ang sakit at galit na kinikimkim ko. Kusang nahuhulog ang mga luha ko habang papalayo na ang taxi sa bahay, mula malaki hanggang sa lumiit at nawala ito sa paningin ko.
Kung sana kaya kopa, ede sana hindi ito mangyayare. Pero anong magagawa ko kung mismong puso ko na ang sumuko, hindi ko na kaya. I'm tired with everything!. i need to heal myself first. Good bye nathan.
BINABASA MO ANG
The End Of Us
Romance"Why nathan? why did you do this to me? It hurts seeing you happy and contented with her, but this is enough nathan. I'm tired. I'm tired of every pain you give me." Miyaki Kristen Reyes-Santiago "It's been 6 years since you left me baby. How are y...
