Zaman Dursun (bxb)

7

Son hikâyeye de bir bölüm ve bb.

Kaan'dan

Tam sinemada birbirimize sarılmış film izlerken sarsıntıdan sonra insanların yavaş yavaş hareketlenmesiyle Hasan'ın elinden tutup kaldırdım.

"Hadi gidelim."

Sinemadan çıkmıştık. Ona döndüğümde ellerimize baktığını fark ettim ve elimi hemen çektim. Parkta yürüyorduk.

"Pardon."

Bu sefer o elimi tutup gülümsedi.

"Kimseye anlatacak mıyız bunları?"

"Sence inanırlar mı?"

"Bilmem."

"Deli bile zannedebilirler."

"O da doğru. Peki sence ne kadar zaman gecmiştir?"

"Beş ay ama hızlandırılmış versiyondaymışız gibiydi."

"O kadar olmamıştır ya."

İkimiz de susmuş yürüyorduk. Aklımdaki düşüncüler moralimi bozuyordu.

"Neden surat asıyorsun?"

"Asmıyorum."

"Asıyorsun. Ne oldu?"

"Bundan sonra yine konuşacak mıyız?"

"Evet, niye konuşmayalım?"

"Yani senin arkadaşların-"

"Benim arkadaşım yok. Sen ilk arkadaşımsın."

"İlk olmak güzelmiş."

"Sen olduğun için öyle."

"Sen birden bire iltifatlar, iltifatlar. Hayırdır?"

"Söylemeyeyim mi içimden geçeni?"

"Söyle tabii. Bu halin daha tatlı."

"İçimden geçeni de yapayım mı?"

Ona döndüm. O da bana bakıyordu. Yüzünü yüzüme yaklaştırdı. Gözlerimi kapattım. Tam öpecekti ki bir dalga hissettik.

Her şey değişti. Birden hava karardı ve buz gibi oldu. Parktaki ağaçların yapraklarının bazıları sararıp kızardı, bazıları döküldü. Gerçekten 5 ay mı geçmişti?

Soğuk havada incecik kıyafetlerle kalmıştık.

"Benim evime gidelim. Orası daha yakın."

Hasan'ın dediğini onayladım ve hızlı hızlı yürümeye devam ettik.

Sonunda eve geldiğimizde Hasan kapıyı açtı. Evin de soğuk olduğunu fark etmesiyle kombiyi açtı ve yukarıdan bir battaniye getirdi.

Televizyonun önüne kurulmuş dizi izliyorduk.

"Şerefsiz, aptal, salak!"

"Kaan sakin ol o sadece bir karakter sana zarar veremez."

"Ama onları ayırdı! Bu beyinsiz de adama inanıyor. Demiyor ki benim sevgilim ne yapıyordur?"

Birkaç bölüm sonrası karakterin birden diğer karakterin dudağına yapışmasıyla gözlerimi duvara çevirdim. Ne güzel hiç leke de yokmuş.

"Canım çekti."

"Ha?"

"Öpeyim mi ben de seni?"

"Ne?"

"Of."

O da karakterin yaptığı gibi dudağıma yapışınca şaşırıp kaldım. Biraz sonra geri çekildi.

"Öpsene sen de."

Bu sefer ben onu öptüm. Nefesim kesilince geri çekildim.

"İ-izlemeye devam edelim."

"Hmhm bence de. Utandı bebek."

"Sensin utandı."