Kaan'dan
Kazağımdan tutulmamla arkama döndüm.
Gelmişti ama geçmişti de.
"Kaan, neden gelmedin yanıma?"
"Sizi bozmak istemedim. Eğleniyor gibiydiniz."
"Hayır. Sadece sabahtan beri peşimi bırakmıyordu. Onu tanımıyorum bile. Arkadaşım değil."
"Sevgilin mi?"
"Ne? Hayır! Seni sevdiğimi zaten söylemiştim."
"Hı?"
Buna inanamıyordum.
"Neyse herkes bize bakıyor gidelim."
"Tamam sevgilim."
"Şşt deme öyle."
"Niye değil misin?"
"Öyle miyim?"
"Öylesin tabii."
"Zaman dursun yine."
"Keşke. O zaman istediğimiz gibi davranabiliyoruz."
Zilin çalmasıyla ona döndüm.
"Hadi iyi dersler."
"Ne iyisi? Ders tarih."
"Bizim de maalesef."
El sallayıp sınıfıma girdim.
Bu ders neden bu kadar sıkıcıydı ki? Bana ne olup bitmiş şeylerden?
Cidden zamanın durması lazımdı.
Seslerin kesilmesiyle etrafa baktım.
Zaman durmuştu.
Gülümseyerek sınıftan çıkıp Hasan'ın sınıfına girdim. Anlattığına göre zamanın ilk durduğu günkü gibi yine kafasını koluna yaslamış duruyordu.
"Hasan! Gidelim mi sevgilim?"
"Gidelim yavrum."
"Bir daha açılmasın zaman."
"Açılmasın, seninle beraber olduğum sürece."
Tıpkı ilk durduğundaki gibi yaptıklarımızı yapmıştık.
Ama küçük diyemeyeceğimiz farklar vardı çünkü artık ne o bana yabancıydı ne de ben ona platoniktim.
Zaman bizim sonsuzluğumuza kadar durmuşken hayatın sonuna kadar tadını çıkardık.
Bitti.
Buraya kadar okuyanlara çokça teşekkürler. Umarım beğenmişsinizdir.
Eğer biraz daha bir şeyler okumak isterseniz diğer kurgularımda da belki sevebileceğiniz hikâyeler bulabilirsiniz!
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Zaman Dursun (bxb)
Fantasía[Tamamlanmıştır (×8)] Bazı anlar vardır. Şu an zaman dursa dediğiniz türden. Peki ya gerçekten dursaydı? İyi okumalar,
