Daha önce hiç ölümü bir son olarak görmemiştim.
Daha önce hiç bu kadar sona gelmemiştim.
İnsan devam edemediği noktada pes etmez bazen yaşamaktan vazgeçer. Çünkü pes edecek kadar bile hali kalmamışken tek istediği ortadan kaybolmak, yok olmak olur. Ne var ki bunu kendi kendine yapacak ne cesareti vardır ne de gücü. Sahi her şeyini kaybetmiş bir insan yaşamak için neye tutunur ki? Bir amacın, bir hayalin, bir tutkun, bir desteğin olmadan yaşamanın ne anlamı var?
Peki ya her şeyin elinden kaymışken kendinden dahil vazgeçmeye ramak kala gelen mesajla bir başkasının parçalanmak üzere olan ruhuna dokunduğunda kazandığın güç sayesinde son defa mücadele etmeye karar verirsen neleri değiştirebilirsin?
Bu gece bir mani olmazsa ilk bölümü uzun uzun yazacağım. Şimdilik sadece ufak bir tanıtım olsun. Okuyacak herkese şimdiden çooook teşekkürler.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
STREETLIGHT
FanfictionKoskoca dünyada tıpkı benim gibi yalnız kalmış bir sokak lambası aydınlatıyordu geceyi. O karanlık gecede tüm ışığını kaybetmiş dünyamı aydınlatacak kişiyi bulacak kadar şanslı olabilir miydim? "Gitme." dedi o yabancı olduğu kadar da içten gelen ti...
