MUMLAR VE KAİNAT

Kâinatın aşk oyunu (BÖLÜM 1)

bu şarkıyla okuduğunuz zaman daha hoş oluyor bence şarkıyı açmayı unutmayın keyifli okumalar<333

Bora güneş kolejine yeni geldi Yiğit Asya Pınar ve Çınar­ hepimiz aynı sınıftayız Yiğit ve Asya sevgililerdi aslında kâinat oyunu bu yüzden onları seçmişti bunu daha diğerlerine söylememişlerdi ders ortalarındaydık içeri müdür ve bora "selam arkadaşalar ben bora zorlu" ne bora zorlu bizim okuldaydı bora yerine geçerken dikkatli ve emin adımlarla benim sırama yürüdü "yanın boş mu "başımı evet der gibi salladım o sıra yektanın bakışları bana kaydı ona ne olacak derecesinde hareket yaptım zil çaldı ve bora bana dönerek " selam bora ben" elini bana uzattı tanışacaktım cevap verecektim yekta yanıma gelerek Bora'ya baktı "ooo sahibi var mood " Bora'nın bu sözü beni sinirlendirdi yüzümün kıp kırmızı olduğunu hissediyordum ve sınıftan çıktım arkamdan bağıran yektayı duymadım bile ve koşarak lavaboya gittim nefes alamıyordum ve ilacım sınıfta kalmıştı ama sınıfa dönmek istemiyordum o yüzden telefonumu çıkarıp guruba yazdım

Çete :)

-Asya

-efendim pınar

-ilacım sınıfta kaldı nefes alamıyorum

-tamam, pınar sen sakin ol ben hemen getiriyorum

Asya ilacımı getirirken ben nefes almaya çalışıyordum aysa koşarak sınıfa girip çantamı karıştırdı  "nerde bu ilaç. çınar sen biliyomusun "  "ön gözde Asya noldu " "pınar  sinirlenmiş yine nefes alamıyorum diye yazdı guruba"çınar sinirle boraya baktı "koş Asya o zaman"

Çete:)

-pınar iyimisin?

-nefes alamıyorum Asya ilacımı bulamamadı sanırım

-Asya geliyor pınar sakin ol

-pınar iyi misin?

- iyiyim çınar sorun yok. Asya geldi zaten şimdi daha iyiyim   

                                      -sınıfa geliyoruz

   -tmm😊

   -tmm:)          

"Dersin başlamasına 2 dakika kaldı çocuklar bence yerinize oturun" cümlesiyle hepsinin bana dönmesi bir oldu "noldu?" "senin çocuklar demeni özledik be pınar  "  abartama yiğit 1 gündür söylemiyorum " olsun diye omuz silkti gülerek ona bakıp önümü döndüm zil çalınca bora girdi içeriye ve yerine yani yanıma geçti çınarnın sinir küpü olduğunu görüyordum ve bu hoşuma gidiyordu sebepsizce her ne kadar konuşmasam da bora bir şekilde benimle konuşuyordu dayanamadım sinirlenmiştim ve yine yapmam gereken bişeyi yapmıştım "hocam be-ben bi-bir dışarı çıkabillirmiyim nef-nefes alamıyorum da " yiğit Asya ve çınar endişeyle bana baktılar sonrada boraya Nilay hoca (tarih öğretmeni) başını sallayarak kapıyı işaret etti çantamdan ilacımı alıp dışarı çıktım ilacımı içtim ve nefes alabildiğimi hissetim ve sınıfa geri döndüm yine onun yanına geçtim ben onla oturdukça sinirden nefes alamamalarım artacaktı ama yapacak bişey yoktu sessizce kapıyı tıklatıp yerime geçtim hepsinin yüzündeki endişe gitmemişti onlara iyim der gibi başımı salladım teneffüse daha 15 dakika vardı ve ben sakindim ve sadece 15 dakika daha sakin kalmam gerekiyordu ama bu çok zor duruyordu bora niye benim yanıma geçmişti ve buna niye izin vermiştim çınarısinir etmek içindi her şey ama sonu yine bana dokunuyordu telefonumdan saate baktım dersin bitmesine sadece 3 dakika kalmıştı rahatladım çünkü bahçeye çıkabilirdim zil çaldı bora yanımdan kalkıp gitti yanıma yekta bade ve yiğit yanıma geldiler "pınar gel dışarı çıkalım" asyanın söylediği cümleyi onaylayarak dışarı çıktım çınar ve yiğit arkamızdan aşağı doğru geldiler bahçeye çıktığımızda  borayı karşımızda elinde bir çiçekle bana doğru geldiğini görüp asyanın yanından arkasına doğru kaçtım ve sınıfa çıktım aslında birazda tedirgin olmuştum üzerime montumu giyinip kapişonu kapattım ve bütün teneffüs yektaların gelmesini bekledim ama ne gelen ne giden vardı 1 saat kadar sonra uyandım sınıfta kimse yoktu çantaları vb hiç bişey yoktu  sadece çınarların çantaları vardı ama onlarda görünürde yoktu ayağı kalkıp sınıftan çıkıcaktımki arkamda birini hissettim arkamı dönmemle borayı görmem bir oldu imdatt diye bağırıcakken bora elliyle ağızımı kapttı ve bana şunları fısıldadı "sen benden kaçamasın"dedi o sıra çınarın ayak seslerini duydum ve bora beni bırakıp kaçtı korkudan olduğum yere çöküp oturdum çınarı koridorun başında gördüğüm göz yaşları içinde "çınar ben burdayım"diye bildim sadece sonra başım ve etraf dönmeye başladı çınar yanıma geldiğimde gözlerimin kapandığını hisettim korku bütün vicüdüma yayılmıştı çınar yiğit ve asyaya bağırıyordu"yiğit asya çabuk arabayı çalıştırın pınar bayıldı""ne" "çınar hadi gel araba hazır " çınar beni kucağına alıp arabaya doğru götürken gözlerimi araladım "çınar " "efendim güzelim" "ben nefes alamıyorum" "dayan güzelim azıcık dayan" "dayanamı-"derken gözlerim kapandı çınar bağırıyor asya ağlıyor yiğit arabayı son sürat sürüyordu ben ise nefes alamıyordum ve ölüyordum bora beden ne istiyordu hastaneye geldiğimizde çınarın kollarından buz gibi bir sedyeye bırakıldım sanki evinden ayrılmış bir çocuk gibi hissediyorum ve bende evimden ayrılmıştım 20 dk sonra nefes alabildiğimi hisettim ve gözlerimi yavaş yavaş araladım ve gözüm kolumdaki seruma kaydı "hasta uyandı" "tamam yakınlarına haber ver 2 saate çıkabilirler " "peki hocam hemen söylüyorum" doktor ve hemşire benim yanımdan ayrıldıktan sonra içeriye çınarlar girdi "pınar iyimisin" doğrulmaya çalışıp "iyiyim sorun yok" "pınar bizi çok korkutun" "kim yaptı bunu sana" "kimse yapmadı" hepsinin gözleri bi anda beni buldu "kimse yapmadı ne demek ya" "pınar sen bizden bişey sakıyorsun tanıyoruz seni" "okul koridorları karanlık ve ben biraz kortum korkunca nefesim kesildi ama ilacı alcak gücüm yoktu olay bu" "sen hiç bişeyden korkmazken karanlıktan korktun" "evet" hiç birinin bana inanmadığı beliydi "okulun kamera görüntüleri geldi" "yiğit bakmasak" "bişey sakladığını biliyoduk" hepsi kızgın ve kıpkırmızı olmuşları "bora" diye çıktı çınarın ağızından "öldün oğlum sen" "yiğit ve çınar sakin olun kızı korkutuyrsunuz" "pınar bizden saklamanı sonra konuşçaz tatlım ama önce ufak bir işimiz var 2 saate burdayız sonra eve gidicez" "t-tamam yanlış bişey yapmayın nolur sizden ayrılmak istemiyoruz" hepimiz birbirimize bakarken içeri hemşire girdi çınar  hemşireye bişeyler söyleyip çıktı hemşire benim serumumu değiştirirken asya telefonda yiğitle konuşuyordu ve onları uyarıyordu "onları kaybetmeyiz dimi asya" "onlar bizi bırakırmı pınar sence " başımı salladım ve telefonumdan bir şarkı açtım ve uyudum bu şarkıyı bana ilk çınar dinletmişti şarkıda şöyle diyordu"Sen bırak tutunmayıDünya bizi sarmalarDeyim yerinde, en içindeRengarenk acılar" "bu şarkı" dedi asya " evet bu şarkı çınarın bana hediye etiği şarkı" gözlerim dolmuştu ve asya bana bişeyler söylerken ben şarkıya odaklanıp onları düşünüyorum gözlerim yavaş yavaş kapandı ve şarkı asla kapanmadı asya her seferinde şarkıyı tekrar başlatıyordu ve tam o kısımda çınarlar içeri girmişti "Saydım ben Kaç günün o batımı bana yara gelir Ay gibi geceye ben sana deli Her şeyi silemedim" ben uyumaya devam ettim yekta beni uyandırmadı beni kucağına alıp arabaya götürdü "çınar" "şarkı seni uyutmuş asya dedi" gülerek ona baktım "sanırım ama şarkı nedense hiç bittmedi" asya gülerek bize baktı " başımı omzuna koyabillirmiyim" "sormana gerek yok tatlım cevabım hep evet olacak ölürken bile evet olacak sen benimle olduğın sürece evet " arabada gülerek beraber kaldığımız eve doğru giderken bizim 4ümüzün şarkısı çalıyoru "Ben senle büyüdüm sen de benle hey" bağırark söylüyorduk geçirdiğimiz en güzel gece olabilirdi

bu bölüm bu kadardı yeni bölümde görüşmek üzere bol bol yorum yapamyı unutmayın <333