Shine Min Htin & May Nayone
ရှိုင်းမင်းထင်နံရံပေါ်က တိုင်ကပ်နာရီကိုလှမ်းကြည့်မိတော့ ည ၁၂ နာရီထိုးရန် မိနစ် ၂ဝသာ လိုတော့ကြောင့်ပြနေလေသည်။
ညနေ၆ နာရီတွင်ကုမ္မဏီမှအလုပ်သိမ်းကာ မေနယုန်အားစာအုပ်ဆိုင်တွင်ဝင်ခေါ်မည်ဆိုသည့်စိတ်နှင့် ဆိုင်သို့သွားခဲ့ သော်လည်း ဆိုင်ကသော့ခတ်ကာပိတ်ထားသောကြောင့် အိမ်ကိုသူမစောကာပြန်သွားပြီအထင်နှင့် ပြန်လာခဲ့သော်လည်း ယခု ၁၂နာရီထိုးခါနီးထိရောက်မလာသေး။
"တောက်!!"
ဖုန်းတစ်ချက်တောင်မဆက်ဘဲ ဘာဖြစ် နေမှန်းမသိရသဖြင့် ဒေါသထွက်တာရော စိတ်ပူပန်တာရော ရောယှက်ကာတောက်တစ်ချက်ခေါက်မိသွားသည်။
ရှိုင်းမှာ ဗျာများနေတုန်း အိမ်ရှေ့မှကားသံကြားလိုက်ရရ၍ ထွက်ကာကြည့်မိတော့ ကားပေါ်မှမိန်းကလေးသုံးလေးယောက်အား ရယ်မောကာနှုတ်ဆက်နေသည့် မေ့ကိုမြင်လိုက်ရသည်။
မေသူမအားအိမ်အထိလိုက်ပို့ပေးသည့် သူငယ်ချင်းများအား ကျေးဇူးတင်နှုတ်ဆက်စကားပြောပြီး အိမ်ထဲဝင်လာသည့်အခါ တံခါးဝ၌ တောင့်တောင့်ကြီးရပ်နေသည့်သူကြောင့် မျက်နှာပေါ်မှ အပြုံးပျောက်ကွယ်သွားကာ ခန္ဓာကိုယ်တောင့်တင်းသွားမိသည်။
"ဒယ်ဒီ..."
မေသူမအားစိုက်ကြည့်နေသည့် ရှိုင်းအား စိုးရိမ်ထိန့်လန့်စွာခေါ်လိုက်မိသည်။
ရှိုင်းကတော့သူ့အားခေါ်လိုက်သော်လည်း မေ့အားစကားမပြန်ဘဲ အိမ်ထဲသာလှည့်ဝင်သွားကာအပေါ်ထပ်က သူ၏အခန်းဆီသို့သာခြေလှမ်းများကိုဦးတည်လိုက်သည်။
စကားတစ်ခွန်းမှမဟဘဲ အိမ်ထဲဝင်သွားသည့်သူကို အကျိုးအကြောင်းရှင်းပြရန် အနောက်ကနေခပ်မြန်မြန်လိုက်သွားသော်လည်း ထိုသူကတော့ သူ၏အခန်းထဲဝင်ကာတံခါးကိုဆက်ခနဲပိတ်ကာ လော့ချလိုက်လေပြီ။
မေ သူမကိုပင်မစောင့်ဘဲအခန်းထဲဝင်ကာ တံခါးပိတ်သွားသူကြောင့် နှုတ်ခမ်းတစ်ချက်ဆူကာ သက်ပြင်းသာတစ်ချချလိုက်ရပြီး ဘေးကပ်ရပ်မှာရှိသည့် သူမအခန်းထဲသို့ဝင်ကာ အိပ်ယာပေါ်လှဲချလိုက်တော့သည်။
